Καθώς τα σωστικά συνεργεία και οι κάτοικοι της Βαλένθια ψάχνουν στις λάσπες, τους σωρούς αυτοκινήτων και χαλασμάτων τους ανθρώπους που αγνοούνται, η οργή εναντίον των κρατικών αρχών περισσεύει.
Ο αριθμός των 95 νεκρών αναμένεται ότι θα μεγαλώσει κι άλλο, πλησιάζοντας τη χειρότερη καταστροφή που έχει δει η Ισπανία από πλημμύρα- τα 87 θύματα των πλημμυρών του 1996 στα Πυρηναία. Και στην Ισπανία, το blame game έχει ξεκινήσει για μια καταστροφή που ενδεχομένως να είχε μικρότερη έκταση, εάν είχε διαφορετική διαχείριση. Στο επίκεντρο, βρίσκεται ο κυβερνήτης της Βαλένθια, Κάρλος Μαζόν, ως ο κύριος υπεύθυνος της απουσίας οποιουδήποτε μηχανισμού πρόληψης ή διάσωσης...
Η οργή στρέφεται εναντίον της τοπικής κυβέρνησης της Βαλένθια. Κι αυτό γιατί η τοπική κυβέρνηση έχει την αρμοδιότητα αλλά και την απόλυτη ευθύνη να συντονίσει τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης στις περιοχές που πλήττονται. Αντί να το κάνει αυτό, ωστόσο, έστειλε ένα μήνυμα μέσω του συστήματος 112 της Ισπανίας στις 8:12 το βράδυ, 8 ώρες αφού είχαν ξεκινήσει οι πλημμύρες και 10 ώρες μετά την προειδοποίηση για «ακραίο κίνδυνο» της εθνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας της Ισπανίας, ΑΕΜΕΤ.
«Το μέγεθος της τραγωδίας εγείρει αμφιβολίες για το αν ο πληθυσμός προειδοποιήθηκε πολύ αργά: Η Πολιτική Προστασία έστειλε ειδοποιήσεις όταν υπήρχαν ήδη πλημμυρισμένες πόλεις», έγραφε ένας τίτλος στην ιστοσελίδα της εφημερίδας El Mundo. Όπως συνεχίζει η εφημερίδα, «εκατοντάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας από την Τρίτη προς την Τετάρτη σε βιομηχανικές περιοχές και σε δρόμους, επειδή οι δρόμοι ήταν ήδη αποκομμένοι και η πρόσβαση είχε διακοπεί».
Όχι ότι και η ΑΕΜΕΤ μένει στο απυρόβλητο. Ισπανοί στα κοινωνικά δίκτυα λένε πως οι μετεωρολόγοι υποτίμησαν το φαινόμενο καθώς δεν περίμεναν ότι θα λάβει αυτή την έκταση και δεν έδωσαν στο κοινό να καταλάβει ότι βρισκόταν σε ακραίο κίνδυνο. Βέβαια, όπως λέει και ο καθηγητής του βρετανικού πανεπιστημίου The Open, Δρ. Κέβιν Κόλινς, «παρά το γεγονός ότι εκδόθηκαν προειδοποιήσεις για τη νοτιοανατολική Ισπανία, η κλίμακα και η ένταση της βροχόπτωσης μας δείχνει ότι οι προειδοποιήσεις αυτές προσφέρουν ελάχιστα περιθώρια αποφυγής των άμεσων καταστροφικών ζημιών. Για να είναι αποτελεσματικές, οι προειδοποιήσεις απαιτούν από τους ανθρώπους να έχουν τρόπους διαχείρισης της αμεσότητας της κρίσης, αλλά το συγκεκριμένο γεγονός υπερκέρασε τόσο τις υπάρχουσες αγροτικές και αστικές υποδομές όσο και τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης».
Και στην περίπτωση της Βαλένθια, όπως αποδείχθηκε, σχέδιο διαχείρισης δεν υπήρχε. Το μήνυμα του 112 που έφτασε όταν η Βαλένθια είχε «πνιγεί», ανέφερε ότι «λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων, θα πρέπει να αποφεύγονται όλες οι μετακινήσεις στην περιφέρεια της Βαλένθια, ώστε να προληφθεί κατάρρευση των δρόμων» και ζήταγε από τους πολίτες να αναμένουν νέα ενημέρωση ή να καλέσουν το 112 σε περίπτωση ανάγκης. Νέα ενημέρωση δεν υπήρξε, αλλά δεν υπήρξε και αντίδραση.
Ούτως ή άλλως, όταν έφτασε το μήνυμα του 112, πολλοί ήταν εγκλωβισμένοι σε σπίτια, επιχειρήσεις και σε δρόμους, ενδεχομένως και πολλοί να ήταν ήδη νεκροί. Το ζήτημα έχει ενοχλήσει και την κεντρική κυβέρνηση με αξιωματούχο του Υπουργείου Οικολογικής Μετάβασης να δηλώνει ότι «μέχρι να δράσουν οι αρχές της Βαλένθια η κατάσταση είχε ήδη κλιμακωθεί σημαντικά. Είναι οι περιφερειακές κυβερνήσεις στην Ισπανία που χειρίζονται τα συστήματα προειδοποίησης και έχουν την εξουσία να στέλνουν ειδοποιήσεις στα κινητά τηλέφωνα των πολιτών για να περιορίζουν την κινητικότητα όταν είναι απαραίτητο... Γιατί αυτή η σημαντική καθυστέρηση στην αποστολή μηνυμάτων συναγερμού στα κινητά τηλέφωνα, που συμβουλεύουν να μην ταξιδεύουν ή να μην πηγαίνουν στους χώρους εργασίας; Δεν γνωρίζουμε».
Αυτό όμως, δεν ήταν όλο. Οι πληγέντες που είχαν επιβιώσει και πάγωναν στις στέγες των σπιτιών που είχαν σκαρφαλώσει, δεν είχαν τρόπο επικοινωνίας με τα σωστικά συνεργεία- ούτε με τους δικούς τους ανθρώπους. Τα δίκτυα σταθερής και κινητής τηλεφωνίας κατέρρευσαν πολύ νωρίς, το μεσημέρι της Τρίτης και όλες οι κλήσεις έκτακτης ανάγκης κατευθύνθηκαν στο 112, το οποίο επίσης κατέρρευσε μερικές ώρες αργότερα. Έτσι, οι κάτοικοι που χρειάζονταν βοήθεια, κατάλαβαν γρήγορα ότι ήταν μόνοι τους. Τα σωστικά συνεργεία ήταν άφαντα. Οι διασώστες δεν ήξεραν πού να πάνε, ενώ δεν υπήρχε και τρόπος να μεταβούν στις πλημμυρισμένες περιοχές. Σε κάποιες περιπτώσεις έπρεπε να διασώσουν από την πλημμύρα τις δικές τους εγκαταστάσεις, ή να περιμένουν νέα για συναδέλφους τους που παρασύρθηκαν από τα νερά. Η El Pais γράφει ότι ο Μαζόν εξήγησε πως οι προσπάθειες διάσωσης παρεμποδίστηκαν από την απόλυτη αδυναμία προσέγγισης όσων είχαν ανάγκη. «Οι πυροσβέστες και η τοπική αστυνομία πλαισιώθηκαν από μέλη της στρατιωτικής μονάδας έκτακτης ανάγκης (UME). Ακόμη και οι δυνάμεις ασφαλείας αντιμετώπισαν προκλήσεις- ο στρατώνας της Πολιτικής Φρουράς στην Παϊπόρτα πέρασε τη νύχτα περιμένοντας με αγωνία νέα για δύο μέλη της που αγνοούνται».
protothema.gr