Αγαπητοί συνάδελφοι,

το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς θα χτυπήσει σήμερα σε όλα τα σχολεία της πατρίδας μας, για να σημάνει το καινούριο σχολικό ξεκίνημα και την αρχή του νέου εκπαιδευτικού ταξιδιού για τους μαθητές μας. Ξεκινάει, λοιπόν, σήμερα μια νέα και ελπιδοφόρα διαδρομή στη γνώση, στη δημιουργία, στην χαρά και στην αισιοδοξία.

Ευχή και προσδοκία όλων μας είναι οι μαθητές μας καθημερινά να χαίρονται την παρουσία τους στο σχολείο, να δημιουργούν, να προσπαθούν, να προοδεύουν, να είναι χαρούμενοι και χαμογελαστοί. Να έχουν όλοι μια καλή και δημιουργική σχολική χρονιά.

Το νέο ξεκίνημα μας βρίσκει με περισσότερους εκπαιδευτικούς στα σχολεία της περιοχής μας, με τη θεσμοθέτηση νέων οργανικών θέσεων συναδέλφων ειδικοτήτων και με περιορισμένα εκπαιδευτικά κενά. Όλα τούτα συνιστούν όψεις ποιοτικής παιδείας και θεμελιώνουν ελπίδες και προσδοκίες μιας περισσότερο γόνιμης και αποτελεσματικής εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ωστόσο, καμία πρόοδος δεν υπήρξε στο στεγαστικό ζήτημα των σχολείων και κυρίως των νηπιαγωγείων της Πάτρας, που σε πολύ μεγάλο ποσοστό βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, εφόσον στεγάζονται και λειτουργούν σε ακατάλληλα κτίρια. Μια κατάσταση που χρονίζει για την πόλη μας και μας θλίβει διαρκώς.

Επίσης, είναι φανερό πως και τούτη τη σχολική χρονιά οι ελπίδες των γονέων, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας στρέφονται και πάλι στον δάσκαλο, από τον οποίο περιμένουν για άλλη μια φορά να προβεί σε κατάθεση ψυχής και να είναι εκείνος που θα επουλώσει αδυναμίες και προβλήματα, που θα έπρεπε να έχουν επιλυθεί.

Η ακούραστη ψυχή του δασκάλου και σε αυτή τη σχολική χρονιά που ξεκινά είναι βέβαιο πως θα συνεισφέρει τα μέγιστα στην επίτευξη μιας ουσιαστικής και αποτελεσματικής παιδείας. Τι και αν λαμβάνει πενιχρή αμοιβή από την πολιτεία; Τι και αν είναι κακοπληρωμένος δημόσιος λειτουργός; Τι και αν παλεύει στις εσχατιές της πατρίδας με ενίοτε αντίξοες συνθήκες;

Ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς γράφει: «Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές! Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου, Μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! Ο δάσκαλος θα συνεχίσει να είναι ο πρωτεργάτης μιας δημοκρατικής, σύγχρονης και δημιουργικής παιδείας.

Εύχομαι καλή δύναμη και μεγάλη υπομονή στους δασκάλους μας και πρόοδο στους μαθητές μας. Με αγώνες και προσπάθεια συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε μια καλύτερη, ποιοτική και αποτελεσματική παιδεία.