Ανακοινώσατε πρόσφατα ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει κι ένα βιβλίο που έγραψε ο πατέρας σας για τον παππού σας, Λάμπρο Κωνσταντάρα, στο οποίο έχετε βοηθήσει κι εσείς με την αδελφή σας...

«Ναι, το γράφουμε όλοι παρέα! Πρόκειται για μία βιογραφία του παππού μου, η οποία είχε Κυκλοφορήσει πριν από 20 και χρόνια, είχε εξαντληθεί και μας τη ζητούσαν. Οπότε αποφασίσαμε να το ρετουσάρουμε, να το συμπληρώσουμε, να γράψουμε κι εμείς κάποια κεφάλαια. Βρήκαμε μετά από πολλή έρευνα αδημοσίευτες φωτογραφίες, που δεν ξέραμε ούτε εμείς ότι υπάρχουν, και μόνο και μόνο γι’ αυτές αξίζει να ξαναεκδοθεί. Ουσιαστικά, είναι ένα καινούργιο βιβλίο. Είμαστε στις τελευταίες πινελιές και -πρώτα ο Θεός- νομίζω ότι τον Σεπτέμβριο θα είναι έτοιμο να επανακυκλοφορήσει με πολύ ωραίο, καινούργιο υλικό».

Παρόλο που ήσασταν πολύ μικρός όταν έφυγε από τη ζωή ο παππούς σας, θυμάστε κάτι από εκείνον;

«Θυμάμαι πάρα πολύ την όψη του, τη φωνή του πολύ έντονα, να με πηγαίνει σε ένα συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο, τον θυμάμαι να παίζει με τις γάτες του. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι έχω τόσες διηγήσεις, είτε από τον πατέρα μου είτε από τους φίλους του. Έχω ακούσει τόσο πολλά που είναι σαν να τα έζησα».