Τοπικά
Αν το πάρεις με την καυστική του διάθεση το όλο θέμα, το δεις κάπως χιουμοριστικά, ίσως και να γελάσεις, έχοντας όμως συνειδητοποιήσει ότι σε αυτή την πόλη ο πάτος έχει ακόμα δρόμο.
Αν το δεις από την ρεαλιστική ματιά τότε θα πεις «tragic» και θα σε πιάσει μια οργή και αγανάκτηση για την αισθητική που αποπνέει γενικότερα αυτή η πόλη, για την σημασία που δίνει στα πολιτιστικά της μνημεία και για το βάρος που δίνει στην τουριστική της προοπτική.
Το θέμα που ανέδειξε το patrasevents.gr με την ξενάγηση της ομάδας των Κινέζων επισκεπτών στο εγκαταλειμμένο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων, συζητήθηκε σε όλη την πόλη. Η φωτογραφία αυτή όμως του ρεπορτάζ ήταν όλα τα λεφτά.
Από τη μία οι Κινέζοι να ακούνε με προσοχή την ιστορία και τα μυστικά του νεοκλασικού κτιρίου του Τσίλερ, έχοντας προφανώς ένα ενδιαφέρον, από την άλλη οι Ρομά που έχοντας κάνει εδώ και καιρό στέκι τη στοά του "Απόλλων" να τους κοιτούν με απάθεια, έχοντας τα καροτσάκια και τα λοιπά υπάρχοντα τους δίπλα.
Αν το πάρεις χιουμοριστικά το λες και μια συνάντηση πολιτισμών, με την Πάτρα να εξελίσσεται σε… πολιτιστικό σταυροδρόμι, Ανατολής και Δύσης. Αν το πάρεις ρεαλιστικά όμως λες: «μα είναι τόσο δύσκολο για τους αρμοδίους να διώξουν αυτούς τους ανθρώπους από το συγκεκριμένο σημείο της πλατείας;
Ας τους πούνε να πάνε να κάτσουν σε ένα παγκάκι, λίγο πιο πέρα, ας τους πάρουν στο σπίτι τους σε τελική ανάλυση, αν δεν θέλουν να τους στενοχωρήσουν. Η πόλη τι φταίει; Εμείς τι φταίμε;».
Ρατσιστές; Σε καμία περίπτωση. Αγανακτισμένοι μάλλον με την κατάντια μιας πόλης…
