Ξεραίλα. Αυτό είναι το χρώμα που κυριαρχεί πλέον στην άλλοτε πράσινη πλατεία των Υψηλών Αλωνίων.
Οι πανύψηλοι φοίνικες, τα λουλούδια με τα ζωηρά χρώματα, τα συντριβάνια με τα χρωματιστά νερά και τα καταστήματα που κάποτε ειδικότερα τους καλοκαιρινούς μήνες γέμιζαν από κόσμο, όλα αυτά τα ωραία έχουν δώσει τη θέση τους σε ένα σκηνικό παρακμής.
Οι φοίνικες δεν υπάρχουν, τα λουλούδια επίσης, τα δέντρα στην πλατεία είναι ελάχιστα και το γκαζόν στα παρτέρια της έχει δώσει την θέση του στο χώμα αφού έχει ολότελα ξεραθεί σε ορισμένα σημεία του.
Και από εκεί και πέρα έχουμε και λέμε: Ένα συντριβάνι που δεν λειτουργεί ούτε καν για τα προσχήματα και αντίθετα είναι γεμάτο από σκουπίδια, μια παιδική χαρά που κάθε τόσο βανδαλίζεται και έχει φθορές και φυσικά κάτι βρύσες που πότε δεν λειτουργούν καν και πότε παθαίνουν βλάβες, με αποτέλεσμα τα νερά να τρέχουν ρυάκι.
Όσο για τα μαγαζιά; Κάποια από αυτά κλείνουν για καλοκαίρι ξέροντας ότι δεν θα έχουν καν κόσμο αυτή την περίοδο. Τόσο καλά. Βλέπετε τα βράδια του καλοκαιριού στα Ψηλαλώνια έχουν και αυτά αλλάξει σε σύγκριση με παλιά.
Με λίγα λόγια η πλατεία Υψηλών Αλωνίων που κάποτε ήταν η ομορφότερη πλατεία της Πάτρας βρίσκεται σε φάση μιας παρατεταμένης παρακμής που μας έγινε πλέον συνήθεια. Θα μου πείτε γιατί η υπόλοιπη πόλη είναι σε καλύτερη φάση; Μάλλον όχι. Όλα αλυσίδα είναι…