Τοπικά
Ξέρετε ποιο είναι το πρώτο πράγμα που ρωτάει ένας ανυποψίαστος ξένος τουρίστας που έρχεται στην Πάτρα και κάνει την βόλτα του στο ιστορικό κέντρο και πέριξ αυτού;
«Ποιοι είναι αυτοί που βάφουν τους τοίχους όλων αυτών των υπέροχων νεοκλασικών της Πάτρας, τις κολώνες, τις στοές και τους κίονες τους και γιατί το κάνουν;». Και άντε τώρα εσύ να τους απαντήσεις.
Κι δεν μιλάμε ασφαλώς για τα γκράφιτι και τις τοιχογραφίες, αλλά για όλα αυτά τα συνθήματα, τις μουτζούρες και τις «καλλιτεχνίες» που υπάρχουν πλέον σε όλο το κέντρο της Πάτρας, κατεβαίνοντας από τα Ψηλαλώνια και την Άνω πόλη και φτάνοντας έως και στην Αγία Σοφίας.
«Είναι κρίμα να έχετε τόσο όμορφα κτίρια και να βρίσκονται μέσα στις μουτζούρες και στα συνθήματα» μας έλεγε χαρακτηριστικά ένα ζευγάρι επισκεπτών από την Αμερική που έκανε την βόλτα του στο κέντρο της Πάτρας τις προάλλες.
Κι πράγματι η κατάσταση με τα συνθήματα και τις… καλλιτεχνίες αυτές, έχει φτάσει στο απροχώρητο, καθώς κτίρια που θα έπρεπε να είναι σημεία αναφοράς για την πόλη, είναι τυλιγμένα με σήματα ομάδων κυρίως ή με συνθήματα του αναρχικού χώρου ή με ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Θα πει κάποιος συμβαίνει και σε άλλες πόλεις αυτό. Συμβαίνει, αλλά υπάρχει ένα όριο, ένας έλεγχος και κάποτε καταφέρνουν και σταματάνε αυτή την αυθαιρεσία. Όμως στην Πάτρα το μέτρο για όλα τα αρνητικά σε ότι αφορά κυρίως την αισθητική αντίληψη της πόλης έχει χαθεί προ πολλού.
(Οι φωτογραφίες είναι της Stama Tia από την σελίδα «Περπάτημα στην Πάτρα»).
