Μπαίνοντας στην αίθουσα του θεάτρου η απόλυτη ηρεμία έκανε τον κάθε θεατή να χαλαρώσει και να παρακολουθήσει την ομιλία του γνωστού ψυχολόγου Γιάννη Αθανασόπουλου με προσήλωση και συγκίνηση την ίδια στιγμή.
Αυτό συνέβη τόσο λόγω της φωνής του και του δικού του τρόπου να αφηγείται και να περιγράφει, αλλά και λόγω του περιεχομένου των λεγόμενων του που ήταν όλα, τελικά, προσανατολισμένα στην αγάπη και την δύναμη των ανθρώπων να την επιλέγουν κάθε μέρα, σε καθημερινές πράξεις και σκέψεις.
Παρουσιάζοντας αναλυτικά την πορεία των ανθρωπίνων συναισθημάτων εξήγησε την σύνδεση αυτών των συναισθημάτων με καθημερινές στάσεις ζωής, συμπεριφορές και εν τέλει ολόκληρα φαινόμενα που βρίσκονται απέναντι από την αγάπη και όχι μαζί με αυτήν.
Το ξεχωριστό συμβάν του απογεύματος της Κυριακής 21 Απριλίου, ήταν η διαφάνεια με το μήνυμα Σε ευχαριστώ γιαγιά και, δεδομένης της καταγωγής του Γιάννη Αθανασόπουλου από την Πάτρα, η παρουσία της ίδιας της αγαπημένης του γιαγιάς η οποία του έδωσε τριαντάφυλλα από την πρώτη σειρά, όπου πήγε και ο ίδιος να την αγκαλιάσει.
Η αφήγηση, επίσης, σε πολλά σημεία, γινόταν από μια παιδική φωνή, που πράγματι μας θύμιζε κάποιο παιδί που κάποτε είχαμε ανταμώσει.
Η ομιλία ήταν χωρισμένη σε ενότητες και μιλούσαν διαδοχικά ο ίδιος ο Γιάννης Αθανασόπουλος και το παιδί. Αυτός και μόνο ο τρόπος οργάνωσης της σκηνοθεσίας φανέρωσε πολλά από τα μηνύματα της ομιλίας για θέματα ψυχολογίας.
Η απλότητα του λόγου ήταν το δυνατό χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης εκδήλωσης και του ίδιου, τελικά, του ομιλητή, καθώς δεν είναι κάτι που συνηθίζεται, ειδικά όταν οι έννοιες αφορούν τον άνθρωπο και ειδικότερα την ψυχή του.
Ήταν ένα απόγευμα γεμάτο με καλοσύνη, κατανόηση και προβληματισμό που μας ώθησε στην σκέψη: Και αν, τελικά, η αγάπη, μπορεί;