Αγγελική Πετράκη: "Με τον χορό μπορώ κάθε φορά να εκτιμώ λίγο παραπάνω το παρόν" (pics)

Έχοντας ζήσει στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Χάγη της Ολλανδίας είχε την ευκαιρία να δει από κοντά μια άλλη αντίληψη που έχουν οι Ευρωπαίοι τόσο για τον χορό, όσο και γενικότερα για τις τέχνες.

Η Αγγελική Πετράκη λατρεύει την πληρότητα που της δίνει ο χορός, αλλά πέρα αυτό εκείνο που την ενδιαφέρει είναι να μεταφέρει μέσω αυτού τη δυναμική και τις αντιλήψεις που έχει για την κοινωνία και για την πολιτική, έχοντας μαζί με τον χορό, σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και έχοντας εργαστεί πάνω στο συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο.

Έχοντας συνεργαστεί με την Εθνική Λυρική σκηνή και έχοντας πάρει την απόφαση να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα, αυτή την περίοδο κάνει μαθήματα μπαλέτου και σύγχρονου χορού, έχοντας παράλληλα μια χορευτική ομάδα και συνεχίζοντας μέσω αυτής τις έρευνες της πάνω στην κίνηση.

Τι είναι αυτό που λατρεύεις στον χορό και τι αίσθηση σου δίνει;

Είναι πολύ κλισέ αυτό που θα πω αλλά λατρεύω την αίσθηση πληρότητας που μου προσφέρει και το τρόπο που βρίσκω κάθε φορά να εκτιμώ λίγο παραπάνω το παρόν. Επίσης δε σταματά να με εκπλήσσει γιατί κάθε φορά ανακαλύπτω κάποια νέα δυνατότητα και δυναμική που μπορεί να δημιουργήσει το ανθρώπινο σώμα και πραγματικά είναι απεριόριστες οι δυνατότητες του.

Ήσουν στην Χάγη. Τι ακριβώς έκανες εκεί και τις εμπειρίες αποκόμισες;

Στη Χάγη αρχικά έκανα τη πρακτική μου άσκηση ως πολιτικός επιστήμονας στην ελληνική πρεσβεία της Όλλανδιας.

Παράλληλα εργαζόμουν πάνω στο χορό με νέα πρότζεκτ, σεμινάρια και την έρευνα κίνησης που έκανα.

Μπορώ να πω ότι οι καλλιτέχνες που γνώρισα με γέμισαν ελπίδα για τη τέχνη αλλά και έμπνευση για να εξελίξω τη δίκη μου τέχνη.

Επίσης στην Ολλανδία δίνεται ιδιαίτερη σημασία στα εργασιακά δικαιώματα ενός καλλιτέχνη και όντως το θεωρούν δουλειά και όχι χόμπι. Για αυτό και η τέχνη εκεί εξελίσσεται διαρκώς. Το γεγονός όμως ότι δε χρειάζεται να έχεις κάποιο μέσο για θεωρηθείς καλός στο τομέα σου αποτελεί σημαντικό παράγοντα που εγώ και άλλες νέες καλλιτέχνιδες εξελίσσουν τη τέχνη τους στη χορογραφία και στο πεδίο του performing arts.

Αγγελική Πετράκη: "Με τον χορό μπορώ κάθε φορά να εκτιμώ λίγο παραπάνω το παρόν" (pics)

Χορός και πολιτικές επιστήμες. Πώς μπορεί ο χορός να αποτυπώσει τον πολιτικό λόγο πάνω στη σκηνή;

Ο χορός και γενικότερα κάθε μορφή τέχνης πιστεύω ότι επηρεάζεται, εμπλέκεται και δημιουργεί περιεχόμενο μέσω της κοινωνίας που ζούμε γιατί είμαστε καλλιτέχνες αυτής της κοινωνίας θέλοντας και μη.

Όποτε για εμένα δε θα μπορούσε η τέχνη μου να είναι κάτι άλλο πέρα από ένα δημιούργημα με βαθιά πολιτική άποψη και κριτική, δυναμική στη πολιτική ιδεολογία, ακριβώς γιατί με νοιάζει και με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η κοινωνία που υπάρχει γύρω μου και που ο καθένας μας βάζει το δικό του λιθαράκι σε αυτήν.

Ήσουν μέλος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Πόσο δύσκολο είναι αυτό τι απαιτήσεις έχει;

Η εμπειρία στη Λυρική Σκηνή και συγκεκριμένα το έργο που συμμετείχα στο Ηρώδειο ήταν μοναδική εμπειρία με διττή σημασία.

Από τη μια γνώρισα υπέροχους καλλιτέχνες και συνεργάτες μέχρι και σήμερα, και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και μου δείχνουν. Από την άλλη ωστόσο κατάλαβα και τη δυναμική του ελληνικού δημοσίου με ότι συνεπάγεται αυτό, δε δίνω απαραίτητα αρνητική χροιά.

Ποιο κομμάτι της δουλειάς σου λατρεύεις περισσότερο. Τη διδασκαλία, την χορογραφία ή τη σκηνή;

Αυτό που λατρεύω περισσότερο είναι η χορογραφία, η διδασκαλία και η σκηνή (το performing δηλαδή). Δε τα διαχωρίζω και δεν είναι αναγκαίο να τα διαχωρίσω .

Αυτή η αντίληψη διαχωρισμού αντανακλά παλιές αντιλήψεις του χώρου του χορού που κυρίως καλλιεργούνται στις επαγγελματικές σχολές χορού και θέλουν τους φοιτητές-χορευτές χωρισμένους σε κατηγορίες που περιορίζουν τις δυνατότητες τους σε πολλά διαφορετικά πεδία δράσης τους.

Πες μου έναν ρόλο σε μια λυρική παράσταση που λατρεύεις και θέλεις να παίξεις και γιατί;

Έναν ρόλο σε μια λυρική παράσταση εννοείς μάλλον κλασικού έργου και θα πω τη Ζιζελ του Akram Khan. Γιατί θεωρώ ότι η τέχνη σε βοηθάει να αντιμετωπίσεις τα πιο βαθιά και καταθλιπτικά συναισθήματα που βιώνουμε ως άνθρωποι.

Γιατί η τέχνη και ο χορός έχει πάνω από όλα ρόλο ψυχοθεραπευτικό και όταν αντιμετωπίζεις στα ίσα ότι σε πληγώνει τότε το νικάς. Και πιστεύω ότι η συγκεκριμένη παράσταση το αποδεικνύει πλήρως.

Με τι ασχολείσαι αυτό το χρονικό διάστημα;

Αυτό το διάστημα διδάσκω μπαλέτο και σύγχρονο και πραγματικά είναι ότι πιο όμορφο το να είσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον που με αγάπη και σωστή διαπαιδαγώγηση βοηθάω έστω και λίγο κάποιον να βρει τον δικό του δρόμο.

Τα μαθήματα μου είναι απαλλαγμένα από στερεότυπα και βίαιες συμπεριφορές του παρελθόντος που οι περισσότεροι χορευτές έχουν βιώσει και έπειτα οι ίδιοι έχουν υιοθετήσει στη διδασκαλία στο χώρο του χορού.

Μίλησε μου για την χορευτική ομάδα που έχεις.

Συνεχίζω την έρευνα κίνησης που ξεκίνησε στην Ολλανδία και τη δημιουργία του φεμινιστικού πρότζεκτ που δημιουργήσαμε με καλλιτέχνιδες και συμπράξεις καλλιτεχνών από το Royal Academy of Arts στη Χάγη.

Και το συγκεκριμένο έργο θα έρθει στην Ελλάδα σε Πάτρα και Αθήνα στη σεζόν 2 της παράστασης ονόματι The Sirens. Απομυθοποιώντας και αποδομώντας στερεοτυπικές και πατριαρχικές αντιλήψεις που μαστίζουν έως σήμερα τη κοινωνία ακραίου καπιταλισμού που ζούμε.

Πέρα από τον χορό έχει τελειώσει και πολιτικές επιστήμες ενώ ήσουν υποψήφια και στις δημοτικές εκλογές. Τι σε οδήγησε σε κάτι τέτοιο;

Υπήρξα και υποψήφια όντως στις δημοτικές εκλογές γιατί με ενδιαφέρει η εμπλοκή μου με τα πολιτικά και τα πολιτιστικά, και ποσό μάλλον καταδικάζω τη διαφθορά αλλά και το γεγονός πως αντιεπαγγελματίες άνθρωποι κατέχουν πολύ σοβαρές και σημαντικές θέσεις.

Με ενδιαφέρει η γενιά μου, η νέα γενιά δηλαδή και πως θα απαλλαχθούμε από ένα σύστημα που καταρρέει και τρώει τον σύγχρονο άνθρωπο εκ των έσω. Καλό είναι να σκεφτούμε λοιπόν, πως μπορεί να αλλάξει από εμάς και όχι από τα ίδια πολιτικά πρόσωπα με απαρχαιωμένες αντιλήψεις με μοναδικό στόχο το δικό τους συμφέρον πατώντας επι πτωμάτων.

Γιατί μόνο ο λαός σώζει το λαό και η ιστορία μάς έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι οι ελευθερίες των ανθρώπων ήρθαν έπειτα από μεγάλους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δικαιώματα που έως και σήμερα καταπατούνται διαρκώς.