Τα διπλοπαρκαρισμένα και η παράνομη στάθμευση κυλάει πλέον στο αίμα αυτής της πόλης, σε σημείο που ο παραλογισμός και η αναρχία να έχουν γίνει ρουτίνα για τους δημότες της και να μην τους κάνει εντύπωση.
Όμως πέρα από την παράνομη στάθμευση οι υποδομές που έχει αυτή η πόλη για την πρόσβαση των ατόμων που κινούνται με καροτσάκι ή ακόμα και των γονέων που βγαίνουν μαζί με το μωράκι τους μια βόλτα με το καροτσάκι, είναι ανύπαρκτες.
Πεζοδρόμια στενά, σχεδόν ανύπαρκτα, χωρίς ράμπες στις εισόδους τους τις περισσότερες φορές, ενώ ακόμα και όταν υπάρχουν συνήθως «καβαλιούνται» είτε από αμάξια, είτε από δίκυκλα.
Ως προς τις υποδομές για την πρόσβαση η αλήθεια είναι ότι το έργο της ανάπλασης του ιστορικού κέντρου θα δώσει σημαντικές λύσεις (περιμένουμε βέβαια και τα αποτελέσματα των εργασιών).
Όμως ως προς τη νοοτροπία που έχουμε, αλήθεια, τι μπορεί να αλλάξει; Η τροχαία και το ενδεχόμενο της επανασύστασης της δημοτικής αστυνομίας θα έβαζε ένα μέτρο ίσως σε αυτή την αναρχία. Δεν θα έδινε ωστόσο την λύση στο πρόβλημα. Η λύση ξεκινάει από εμάς.
(Oι φωτογραφίες είναι του Σωκράτη Σπίνου και είναι από την Αλεξάνδρου Υψηλάντου που μέσα στους επόμενους μήνες είναι να πεζοδρομηθεί).