Σύμφωνα με το άρθρο 102 του Συντάγματος, «η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού. …. Το Κράτος ασκεί στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης εποπτεία που συνίσταται αποκλειστικά σε έλεγχο νομιμότητας και δεν επιτρέπεται να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους», πόσο μάλλον οι κομματικοί μηχανισμοί.

Δυστυχώς όμως ο τρόπος ανάδειξης υποψηφίων Δημάρχων με τη λογική του χρίσματος από τα κόμματα αποδεικνύει ότι ελάχιστα έχουμε διδαχθεί από την κρίση. Εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως προέκταση του μηχανισμού εξουσίας τους, αντί να δώσουν χώρο στην κοινωνία των πολιτών.

Δυστυχώς η παθογένεια που εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του ‘80 όπου τα κόμματα ως μηχανισμοί εξουσίας επεδίωκαν (και το κατόρθωναν) να ελέγχουν τα πάντα συνεχίζεται. Έβλεπαν τους θεσμούς ως το «μακρύ χέρι» της εξουσίας και του μηχανισμού τους, φτάνοντας έτσι στο σημείο να μην αναμετρώνται οι προτάσεις, οι ιδεολογίες, οι προοπτικές για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλημάτων του Δήμου, αλλά να προσδίδεται ο χαρακτήρας γενικής πολιτικής σύγκρουσης.

Θα ήλπιζε κανείς ότι η κρίση έχει αλλάξει κάποια πράγματα και ότι στη μεταμνημονιακή Ελλάδα θα είχε αλλάξει η λειτουργία και ο τρόπος με τον οποίο κινούνται τα κόμματα στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, δυστυχώς όμως μάλλον αυτό δεν ισχύει.

Η υπέρβαση της κρίσης και η οικοδόμηση ενός σύγχρονου Δήμου προϋποθέτουν ενίσχυση της θεσμικής λειτουργίας του. Αν ο δήμαρχος δεν λειτουργεί με βάση συγκεκριμένους αυτοδιοικητικούςκανόνες, αν δεν λογοδοτεί στους πολίτες αντί στους κομματικούς κομισάριους τότε δεν έχουμε ελπίδα να γίνουμε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη.

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται στα όργανα θα πρέπει να συντελούνται πάντα με γνώμονα την τοπική ανάπτυξη και τη βέλτιστη λύση και όχι την οδηγία που θα στέλνει το κάθε κόμμα στον εκάστοτε Δήμαρχο και στους Συμβούλους του. Κανένα κόμμα δεν πρέπει να «εξαγοράζει» τη σιωπή ή τις αποφάσεις των δημάρχων σε μείζονα θέματα τοπικού αλλά και εθνικού χαρακτήρα με πρόσχημα οποιαδήποτε στήριξη ή χρίσμα.

Προβλήματα της καθημερινότητας, όπως η συγκέντρωση απορριμμάτων, η ανακύκλωση, οι λακκούβες στα οδικά δίκτυα κοκ. δεν αποτελούν θέμα κανενός κομματικού μηχανισμού, αλλά των αυτοδιοικητικώνκαι των πολιτών που ζουν στις περιοχές αυτές και παλεύουν καθημερινά για τη λύση τους.

Η συνεργασία του μελλοντικού Δημάρχου με την εκάστοτε κυβέρνηση είναι εκ των ουκ άνευ επιβεβλημένη όπως και η διεκδίκηση πόρων με κάθε τρόπο. Αυτό όμως προϋποθέτει ο εκλεγμένος Δήμαρχος να διαθέτει κριτική σκέψη και ελεύθερη βούληση και όχι να προέρχεται μέσα από τους κομματικούς σωλήνες και τις προκαθορισμένες γραμμές.

Είμαι βέβαιος ότι ο Πέτρος Ψωμάς ως Δήμαρχος απαλλαγμένος από κομματικές καθοδηγήσεις θα δώσει έμφαση στη βελτίωση της καθημερινότητας και της ποιότητας των κατοίκων μέσα από τον σωστό σχεδιασμό και την υλοποίηση των αναγκαίων έργων υποδομής και ανάπτυξης καθιστώντας την Πάτρα σύγχρονη Eυρωπαϊκή πόλη.

Δημήτρης Τσιπιανίτης

Πρόεδρος Συλλόγουμελών Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Πατρών (Ε.ΔΙ.Π.)

Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ειδικού & Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Π.Ο.Σ.Ε.Ε.ΔΙ.Π.)