Είναι κρίμα για την Πάτρα, τους κοινόχρηστους χώρους της, τις πλατείες και τις γειτονιές της.
Κάθε φορά που κάτι πάει να γίνει, έρχονται οι άγνωστοι επιτήδειοι και προχωρούν σε βανδαλισμούς, καταστρέφοντας τα πάντα. Στην περίπτωση βέβαια της πλατείας στην Παναγία Αλεξιώτισσα, δεν είχαν γίνει και πολλά πράγματα.
Η δημοτική αρχή είχε φροντίσει και είχε διαμορφώσει κάπως τον χώρο, βάζοντας πράσινο, παγκάκια και φώτα. Ήρθε όμως ένα πρωινό που τα φώτα στους στύλους της πλατείας οι περίοικοι της περιοχής τα βρήκαν σπασμένα.
Πόσο θα συνεχίσει να επιμένει ο δήμος ότι η δημοτική αστυνομία δεν πρέπει να αποτελεί μια προτεραιότητα για κάθε δημοτική αρχή από τη στιγμή που γίνονται σε καθημερινή βάση τόσοι και τόσοι βανδαλισμοί;
Εκτός πια αν εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι βανδαλισμοί αυτοί γίνονται εσκεμμένα από κύκλους που δεν τους θέλουν άλλο πια στην εξουσία. Γιατί αυτό το νόημα βγαίνει κάποια από τα λεγόμενα τους ή και τις αναρτήσεις τους ακόμα.
Όμως όλοι γνωρίζουν από πού προέρχεται το 80% των βανδαλισμών. Από αυτούς με τους οποίους θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους, όπως είχε ειπωθεί κάποτε από τον ίδιο τον δήμαρχο σε πολίτες. Και το ερώτημα είναι το εξής:
Εμείς καλώς ή κακώς θα μάθουμε να ζούμε μαζί τους. Η δημοτική αρχή και ο κάθε φορέας θα μάθει να διαχειρίζεται και να προστατεύει τους κοινόχρηστους χώρους ανάλογα με τις συνθήκες που φέρνουν αυτοί που έχουμε μάθει πλέον να ζούμε δίπλα τους;
Διαφορετικά ας συνεχίζουν να ψάχνουν για σκιές…