Like
Όσοι έχουν μεγαλώσει στα Ψηλαλώνια τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, δεν μπορούν να ξεχάσουν την εικόνα της αγαπημένης πλατείας της γειτονιάς τους.
Εκεί που έκαναν τις πρώτες τους βόλτες μαζί με τους γονείς, τα πρώτα τους παιχνίδια, πήγαν για πρώτη φορά στο λούνα πάρκ ή στο θερινό σινεμά και αργότερα έκαναν τις πρώτες τους παρέες και γνώρισαν ίσως τους πρώτους τους έρωτες.
Σε μια πλατεία που δέσποζαν οι πανύψηλοι φοίνικες, τα γουστόζικα μαγαζιά γύρω από την πλατεία για καφέ, μπύρα και ποικιλία, αλλά και το μεγάλο εκείνο συντριβάνι με τα πολύχρωμα νερά και λουλούδια που υπήρχαν γύρω από αυτό.
Θα πει κανείς όλα αυτά δεν υπάρχουν στη σύγχρονη πλατεία των Υψηλών Αλωνίων. Υπάρχουν (αν όχι όλα τα περισσότερα από αυτά) αλλά δεν είναι το ίδιο. Τίποτα δεν έχει το χρώμα που είχε η πλατεία εκείνα τα χρόνια.
Άλλαξε η πλατεία, άλλαξαν τα χρόνια ή εμείς; Είναι ένα ερώτημα και αυτό. Η ουσία όμως για όσους έζησαν τα Ψηλαλώνια εκείνη της εποχής, η σημερινή πλατεία είναι τουλάχιστον άχρωμη.
