Like
Θα μπορούσε να ήταν καρτ ποστάλ της σύγχρονης εποχής.
Από την μία το χρυσό δειλινό της Πάτρας και από την άλλη το σήμα κατατεθέν της βιομηχανικής ακμής που είχε κάποτε αυτή η πόλη, το εργοστάσιο της πρώην Πειραϊκής - Πατραϊκής, μέσα από την υπέροχη τοιχογραφία που έγινε στο πλαίσιο του Street Art Festival.
Μια Πάτρα που πλέον έχει δύσει για τα καλά με τα εργοστάσια που έγιναν ερείπια, χωρίς να αποκτήσουν και πάλι από τότε ζωή. Η φωτογραφία αυτή θα μπορούσε έτσι να έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα, αποτυπώνοντας μια πόλη που ξέρει από δειλινά, αλλά έχει πάψει να θυμάται την... Ανατολή.
Τι θέλουμε να πούμε; Η ερώτηση είναι πότε αυτή η πόλη θα καταφέρει να δώσει ζωή στα εγκαταλειμμένα εργοστάσια της Ακτής Δυμαίων και της νότιας παραλιακής της ζώνης; Από τη στιγμή που τα εργοστάσια αυτά δεν μπορούν να ξαναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους, ας τους δώσουμε μια άλλη διάσταση.
Κι η διάσταση αυτή δεν είναι άλλη από αυτή της τουριστικής κατεύθυνσης μέσα από την δημιουργία ξενοδοχειακών μονάδων και προσελκύοντας στην πόλη επενδυτές. Άλλωστε, η ομορφιά που θα μπορούσε να έχει η Πάτρα και το παραλιακό της μέτωπο, φέρνοντας επισκέπτες, φαίνεται μέσα από αυτή την εικόνα.
Η υπέροχη φωτογραφία είναι του Λεύτερη Μεγλίδη.
