Με μία ανάρτηση αποχαιρέτησε ο Γιώργος Τσαλίκης την Μαριάννα Βαρδινογιάννη, περιγράφοντας την πρώτη του επίσκεψη στον ξενώνα ΕΛΠΙΔΑ και τα συναισθήματα που ένιωσε.
«Την πρώτη φορά που πήγα στην Ελπίδα πριν πολλάααα χρόνια και ήρθα σε επαφή με τα μικρά παιδιά, τις οικογένειες τους σε αυτό το σκληρό αγώνα τους αρρώστησα ..Γύρισα σπίτι μου και κλείστηκα στη σοφίτα για 3 ημέρες ανήμπορος να αντιδράσω μπροστά σε αυτό που αντίκρυσα.. πιέστηκα πολύ …
Μετά σκέφτηκα πόσο λίγος είμαι, πόσο εγωιστής και δειλός που θέλοντας να «προστατεύσω» τον εαυτό μου είπα «όχι .. δε θα ξαναπάς .. δεν το αντέχεις »
Πόσο εύκολο είναι να είσαι παρτάκιας και βολεμένος στη δική σου ήρεμη πραγματικότητα και να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού με τη δικαιολογία ότι δεν το σηκώνει η ψυχή σου ..
Και πόσο μαγκιά και σεβασμός στον εαυτό σου πάνω απ όλα είναι να είσαι ΠΑΡΩΝ στον αγώνα του άλλου με σεβασμό και ενσυναίσθηση και να προσφέρεις ότι μπορείς ..Ακόμα και τη σιωπή σου .. Αλλά να είσαι ΕΚΕΙ !
Και μετά με ένα μαγικό τρόπο η αμήχανη σιωπή γίνεται χαρά, γίνεται δράση, γίνεται προσφορά, γίνεται επίγνωση ότι κανένας δεν απαλλάσσεται από τα προβλήματα της ζωής, ότι κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο του πόνου, της αρρώστιας, της δυσκολίας .. Κι έτσι έμαθα να επιλέγω την άβολη αρχικά παρουσία από τη βολική απουσία στον πόνο του άλλου, πόνου που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να είναι και δικός μου ή ενός δικού μου ανθρώπου .. Η Μαριάννα Βαρδινογιαννη ήταν πάντα ΕΚΕΙ .. Αυτό με δίδαξε η δράση της ..
Αυτό με δίδαξε η αγάπη της για το συνάνθρωπο που δοκιμάζεται ..
Αυτή είναι η παρακαταθήκη της .. με έργα, με λόγια, με ανεξίτηλη αγάπη στους ανθρώπους που ενέπνευσε, με λαμπαδηδρόμους στην πορεία της όλους εμάς που πήραμε κάποια στιγμή το φως της Ελπίδας και έχουμε αυτόματο και αυτονόητο χρέος να συνεχίσουμε να το μεταφέρουμε .. Ο άνθρωπος που έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα δε φεύγει ποτέ.. δε πεθαίνει ποτέ .. δεν έζησε μάταια γιατί βρήκε την πεμπτουσία της ζωής που είναι φθαρτή στο σώμα αλλά αθάνατη στο έργο που αφήνεις.. Η Μαριαννα Βαρδινογιαννη υπό αυτή την έννοια λοιπόν θα μας λείψει σα φυσική παρουσία αλλά θα είναι πάντα εδώ, ως δικαιωματικά ΑΘΑΝΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ..
Τι ωραίο να μη φεύγεις ουσιαστικά ΠΟΤΕ .. Τι ωραίο να σε αγαπούν, να σε τιμούν και να σε θαυμάζουν όλοι αυτοί που είδαν το μεγαλείο σου .. Όλοι εμείς που θα κρατήσουμε την Ελπίδα σου ζωντανή .. Καλό ταξίδι