Γνώμες
Ο Στέφανος Κορκολής γιορτάζει τα 35 του χρόνια στην Ελληνική μουσική με μια μοναδική συναυλία στην Πάτρα. Μετά τα αλλεπάλληλα sold out του, στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών, στο θέατρο Παλλάς στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, έρχεται στην Πάτρα και στο θέατρο Royal, για ένα βράδυ μαγικό την Δευτέρα 17 Ιουλίου. Μαζί του η Σοφία Μανουσάκη, βασική ερμηνεύτρια του Στέφανου Κορκολή τα τελευταία χρόνια.
Θα ακουστούν τραγούδια όπως το «Σβήσε το φεγγάρι», «Δεν είσαι εδώ», «Σ ´έχω ερωτευτεί» και φυσικά οι μεγάλες του επιτυχίες, όπως το «Σκόνη και θρύψαλα», «Στους πέντε ανέμους», «Το σημάδι του σκορπιού», «Αγάπη παράξενη», «Καρδιά μου λιώνω» και άλλα.
Με αφορμή την συναυλία στην Πάτρα στο Royal έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο patrasevents.gr και τον Κώστα Νταλιάνη.
Ήταν δύσκολο να χωρέσει σε μια συναυλία μια μουσική καριέρα 35 ετών;
Σίγουρα. Στην αρχή είχα αρκετά διλήμματα για το τι θα συμπεριελάμβανα. Μετά όμως από σκέψη, κατέληξα πως, πέρα από τα συμφωνικά μου έργα, τα τραγούδια που θα επέλεγα, θα ήταν αυτά, τα οποία προέκυψαν με τη «μία ματιά», δηλαδή τα τραγούδια, που βγήκαν αβίαστα απλά διαβάζοντας το στίχο και γράφοντας τη μουσική σχεδόν επιτόπου. Άρα τα τραγούδια, τα οποία θ' ακούσουμε, είναι τραγούδια, που προέκυψαν κατευθείαν από την ψυχή μου, χωρίς καμία άλλη διεργασία.
Πώς προέκυψε η μακροχρόνια συνεργασία με την ερμηνεύτρια Σοφία Μανουσάκη;
Αυτό θα έλεγα είναι μία μεγάλη ιστορία. Είχα βρεθεί, πριν από αρκετά χρόνια, στα Χανιά της Κρήτης, για μία φιλανθρωπική συναυλία και ένας φίλος δημοσιογράφος με παρακάλεσε να ακούσω μία «νέα φωνή», όπως χαρακτηριστικά μου είπε.
Η «νέα φωνή» ήταν η Σοφία Μανουσάκη, η οποία, όμως, δεν είχε ιδέα ότι θα γινόταν αυτή η ακρόαση. Ουσιαστικά, ο κοινός φίλος δημοσιογράφος της είχε προτείνει, εφόσον θα ήθελε κι η ίδια, να παρακολουθήσει από κοντά τη συνέντευξη, που θα έδινα σε αυτόν, μία συνέντευξη με πιάνο βέβαια. Όταν την πρωτοάκουσα, πραγματικά διέκρινα μία σπανιότητα στη φωνή της, παρά το νεαρό της ηλικίας της.
Μετά από κάποιους μήνες, την πήγα στον τεράστιο Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος είχε ακριβώς την ίδια άποψη. Έτσι, λοιπόν, ξεκινήσαμε ερμηνεύοντας έργα του παγκόσμιου συνθέτη και κατόπιν της εμπιστεύτηκα τις μελοποιήσεις μου στα ποιήματά του Κ.Π Καβάφη. Αυτό το οποίο ξεχωρίζω, πέρα από το σπουδαίο ταλέντο, είναι το ήθος, που την διακρίνει, η εργατικότητα και η σοβαρότητά της. Η Σοφία Μανουσάκη είναι ένας νέος άνθρωπος, που δεν έχει ως αυτοσκοπό την γρήγορη αναγνωρισιμότητα αλλά την εξέλιξη της στη μουσική.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή με το πιάνο; Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά;
Δεν θα το έλεγα. Ξεκίνησε πάρα πολύ «απότομα». Όταν ήμουν τεσσάρων χρονών, ο πατέρας μου με πήγε να δω μία κινηματογραφική ταινία και συγκεκριμένα «Τις ομπρέλες του Χερβούργου», σε μουσική του σπουδαίου Michel Legrand. Επιστρέφοντας στο σπίτι, η μητέρα μου με ρώτησε αν μου άρεσε το έργο και εγώ κάθισα στο πιάνο και έπαιξα τη μουσική. Την άλλη μέρα με πήγαν στις αείμνηστες Μαρίκα Παπαϊωάννου και Μαρία Χαιρογιώργου (διεθνούς φήμης πιανίστριες), οι οποίες με ανέλαβαν.
Θέλω να πω εδώ πως, επειδή με χαρακτήρισαν «παιδί θαύμα» και επειδή υπάρχουν πολλά τέτοια παιδιά, η διαχείριση από την οικογένεια είναι ό,τι πιο σημαντικό. Εγώ δεν στερήθηκα το παιχνίδι ούτε εγκλωβίστηκα στην ασφυκτική, κάποιες φορές, πίεση από το περιβάλλον, που συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό είναι και μία συμβουλή, που δίνω σε γονείς με παιδιά, που έχουν κάποιες ξεχωριστές ικανότητες.
Πέραν της πιο έντεχνης και λυρικής πλευράς σου, τι σου αρέσει από mainstream ξένα κομμάτια; Τι μουσική θα απολαύσεις στον προσωπικό, ελεύθερο χρόνο σου;
Στην εφηβεία μου «μεγάλωσα» ακούγοντας, πέρα από κλασικούς σύνθετες, και πάρα πολλά ξένα συγκροτήματα της ροκ μουσικής. Queen, Peter Gabriel, Genesis και πάρα πολλά άλλα, τα οποία θεωρώ πως διαμόρφωσαν και αυτά, κατά κάποιο τρόπο, την μουσική μου παιδεία. Στον ελεύθερο μου χρόνο, όταν υπάρχει, θα προτιμήσω ν' ακούσω κάποιο έργο μεγάλου κλασικού συνθέτη.
Υπήρξαν τραγούδια σου που έγιναν απρόσμενα μεγάλες επιτυχίες; Και το αντίθετο, υπήρξαν τραγούδια, που πίστεψες πολύ αλλά δεν έτυχαν της υποδοχής, που περίμενες από το κοινό; Με την εμπειρία σου τόσων χρόνων, μπορείς να προβλέψεις τι θα «πετύχει» και τι όχι;
Δεν είχα ποτέ το άγχος της επιτυχίας, άρα δεν μπορώ να πω ότι έχω την ικανότητα να προβλέψω, εάν κάτι θα πετύχει, όπως λέτε ή όχι. Το μόνο, που μπορώ να πω είναι ότι τα κομμάτια, τα οποία έκαναν πραγματικά μεγάλη επιτυχία ήταν τα κομμάτια, που, όπως προανέφερα, «βγήκαν» αβίαστα.
Ποιους κινηματογραφικούς συνθέτες θαυμάζεις; Υπάρχουν κάποια μουσικά θέματα από ταινίες που ακούς συχνά;
Θαυμάζω απεριόριστα τον Nino Rota, τον Ennio Morricone, που είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του, τον Τζον Ουΐλιαμς και σίγουρα πολλούς άλλους. Σίγουρα η μουσική από την τριλογία του «Νονού» είναι κάτι το οποίο ακούω πάρα πάρα πολύ συχνά. Θεωρώ πως μαζί με το Cinema Paradiso του Morricone είναι κορυφαία έργα.
Τι συναισθήματα σου ξυπνά η ανάμνηση της συναυλίας στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το 1993, την οποία παρακολούθησαν 25.000 άτομα; Σου φαίνεται μακρινή εκείνη η εποχή πλέον;
Σίγουρα όχι κοντινή! Παρ' όλα αυτά έχει εντυπωθεί, όπως είναι και φυσικό, στο μυαλό μου και στην ψυχή μου.
Την εικόνα του ποπ-σταρ την δεκαετία του 1990 την έχεις περιγράψει ως την περίοδο της «μουσικής σου εφηβείας». Τι σου λείπει από αυτή την «εφηβική» περίοδο;
Δεν θα έλεγα πως μου λείπει κάτι. Άλλωστε ήταν δική μου απόφαση να την λήξω και να αφοσιωθώ στο πιάνο μου και στη σύνθεση. Αυτό, που μπορώ να πω, είναι πως μου έχει αφήσει μια όμορφη ανάμνηση, που σε αυτές τις «επετειακές» συναυλίες ξαναέρχεται μπροστά μου.
Τι θυμάσαι από τη συνεργασία σου με την στιχουργό Εύη Δρούτσα, με την οποία δημιουργήσατε διαμάντια της ελληνικής ποπ μουσικής;
Τι να πρωτοπώ για την υπέροχη φίλη μου, πάνω απ' όλα, και στιχουργό Εύη Δρούτσα; Το 80 τοις 100 των τραγουδιών μου, αυτά, δηλαδή, που ερμήνευσα ο ίδιος, τα έχει γράψει εκείνη. Αυτό, που θυμάμαι είναι το πόσο όμορφη και γλυκιά συνεργασία είχαμε και βέβαια δεν θα ξεχάσω ποτέ την ταχύτητα της, όταν της έπαιξα τη μελωδία από το «σκόνη και θρύψαλα» και έγραψε αμέσως τους στίχους. Η Εύη έχει ένα μοναδικό ταλέντο να γράφει «πάνω» σε μελωδίες.
Είναι απαραίτητο ο καλλιτέχνης να στεγάζεται κάτω από μια εταιρεία, όταν πλέον υπάρχει δυνατότητα διακίνησης των τραγουδιών του στις ψηφιακές πλατφόρμες;
Πλέον η δισκογραφία είναι μία έννοια, που κοντεύει να γίνει ανάμνηση. Η δική μου γενιά ήταν τυχερή, επειδή λειτουργούσαν οι δισκογραφικές και μπορούσαν να επενδύσουν σε αυτό, που πίστευαν. Πλέον τα νέα παιδιά πρέπει μόνα τους, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις, να πληρώσουν και τις ηχογραφήσεις και το videoclip. Θεωρώ πως με όλη την ψηφιοποίηση των πάντων πλέον, το Youtube και αυτές οι πλατφόρμες είναι ίσως η μόνη διέξοδος, ώστε να παρουσιάζουν τη δουλειά τους. Παρ' όλα αυτά, όταν υπάρχει ταλέντο και υπομονή και βέβαια τύχη, κάπου θα βρουν τον τρόπο να εκπληρώσουν τα όνειρα τους.
Ποια είναι τα επόμενα δισκογραφικά σου σχέδια;
Δισκογραφικά αυτή τη στιγμή μαζί με τον συνεργάτη μου στιχουργό – ποιητή Γεράσιμο Ευαγγελάτο, ετοιμάζουμε μία ολοκληρωμένη δουλειά για τη Σοφία Μανουσάκη, ήδη έχουν κυκλοφορήσει τρία singles στο Youtube από την εταιρεία Heaven Music, με πάνω από 2 εκατομμύρια θεάσεις συνολικά. Παράλληλα, είχα τη χαρά και την τιμή να γράψω μουσική για τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη, για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη, την οποία μουσική θα έχω την συγκίνηση να ερμηνεύσω «ζωντανά» με το πιάνο μου, στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στις 18 και 19 Αυγούστου.
Συντελεστές συναυλίας:
Σοφία Μανουσάκη : τραγούδι
Κωστής Πυρενής : κιθάρες – τραγούδι
Βασίλης Δείιγγος : σαξοφωνο – κρουστά
Ρόλη Γιαμοπούλου : drums – τραγούδι
Βίκτωρ Κουλουμπής : μπάσο
Αχιλλέας Διαμαντής : κιθάρες
Στέφανος Δανιηλίδης : πλήκτρα
Στέφανος Κορκολής : πιάνο -τραγούδι
Ηχολήπτης : Δημήτρης Δημητριάδης
Ηχολήπτης σκηνής : Μανώλης Καλλίτση
Πληροφορίες και Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/music/35-xronia-stefanos-korkolis-1/
Φάρος Εν Πάτραις
Queen Cafe Bistrot (Ψηλαλώνια)
Βιβλιοπωλεία Παπαχρίστου ‘Η γωνιά του Βιβλίου’
