Μπορεί η κυβέρνηση να υπόσχεται δύο σταθμάρχες σε κάθε σταθμαρχείο κατά τη διάρκεια της μιας βάρδιας, μόλις το σιδηροδρομικό δίκτυο επαναλειτουργήσει, όμως, ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς μέχρι τώρα τουλάχιστον εργαζόταν με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών.

Αυτό που συμβαίνει στην Πάτρα είναι χαρακτηριστικό. Από τους έξι σταθμάρχες που έχει όλη η περιοχή που υφίσταται στον τοπικό ΟΣΕ (δηλαδή και περιοχές εκτός της Αχαΐας), οι περισσότεροι από αυτούς είναι με μπλοκάκι. 

Το να υπάρξουν δύο σταθμάρχες σε κάθε βάρδια αυτό σημαίνει δεκάδες προσλήψεις που θα πρέπει να είναι μόνιμες και όχι με μπλοκάκι, ενώ από εκεί και πέρα σημαντικό ρόλο για αυτόν το καίριο πόστο παίζει και η εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση διαρκεί έξι μήνες, ένα διάστημα που θεωρείται επαρκές, όμως είναι άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για σύγχρονες γραμμές και τρένα διπλής κατευθύνσεως.

Για να μπορούν οι νέοι σταθμάρχες που θα προσληφθούν και θα πιάσουν δουλειά να μάθουν στην πράξη την εργασία τους, χωρίς να κάνουν λάθη που ενδεχομένως να στοιχίζουν, χρειάζεται να έχουν τη βοήθεια των πιο έμπειρων.

Βγήκαν στη σύνταξη οι παλιοί

Όμως ένας σημαντικός αριθμός από αυτούς έχει συνταξιοδοτηθεί εδώ και καιρό, χωρίς να έχουν γίνει προσλήψεις και χωρίς να έχουν καλυφθεί τα πόστα τους, με το ανάλογο έμπειρο δυναμικό.

Κάτι που έπρεπε να γίνει στο σωστό timing, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να γίνουν μετατάξεις τύπου αχθοφόρων σαν τον σταθμάρχη στα Τέμπη. 

Το να καλυφθούν θέσεις που θα προκύψουν από άπειρα άτομα που δεν θα έχουν την ανάλογη βοήθεια, σε ένα σύστημα που δεν υπάρχει καμία ασφαλιστική δικλείδα, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του σιδηροδρομικού  δικτύου  δεν λειτουργεί η τηλέ – διοίκηση, κάτι τέτοιο θα ήταν εξίσου επικίνδυνο.

Αν όχι για την Πάτρα που δεν έχει σύγχρονο τρένο και δεν έχει διπλή γραμμή (τουλάχιστον για την ώρα), σίγουρα όμως για άλλες περιοχές, εκείνες που οι γραμμές λειτουργούσαν με ασφάλεια, όπως μας έλεγαν πριν από τα Τέμπη.