Στιγμές παραλογισμού, κομμάτια και θρύψαλα ψυχών και συνειδήσεων, «φέτες ζωής» σε μια κοινωνία και σε μια εποχή «μεταμοντέρνα» παρανοϊκή. Μια κοινωνία και μια εποχή, που παραζαλισμένες εκτροχιάζονται, εκτινάσσονται μακριά από όσες αξίες και παραδόσεις κατέστησαν την κοινωνία του ανθρώπου βιώσιμη, ανθρώπινη και δημιουργική. Που πισωγυρίζουν τον άνθρωπο στον πρωτογονισμό, στην άλογη αγριότητα και ερημιά του ζώου. Σε τέτοια κοινωνία κινδυνεύει να μεταβληθεί και η δική μας. Τον κίνδυνο αυτόν οσμίζεται και κρούει τον κώδωνά του, ο Τηλέμαχος Τσαρδάκας με το έργο «email στα δέντρα: μικρές θεατρικές ιστορίες δέντρων και ανθρώπων».
Πρόκειται για συρραφή τεσσάρων επεισοδίων, με ανθρώπους περιθωριοποιημένους, έντρομους, βίαιους από αβάσταχτη απελπισία. Επεισόδια, που καθρεφτίζουν με ρεαλισμό, σουρεαλισμό, καυστική ειρωνεία, με χιούμορ και μελαγχολία, φαινόμενα μιας καθημερινής, τραγελαφικής «τρέλας», που θυτοποιεί και θυματοποιεί όλο και περισσότερους ανθρώπους. «Τρέλα», που νοσοποιεί σιγά - σιγά, με ύπουλο, απροσδιόριστο, διολισθητικό τρόπο, τον ατομικό και κοινωνικό βίο και στον τόπο μας.
«Νόσος» βαθύτατα κοινωνική, με κύρια συμπτώματά της, τη βία, τον ατομισμό, την έλλειψη της έλλογης σκέψης, κοινωνικής συνείδησης, επικοινωνίας, αλληλοκατανόησης, αλληλοσεβασμού, αλληλοβοήθειας, αγάπης. Ο Τσαρδάκας συνέθεσε μια οξύτατη, «δηλητηριώδους» σαρκασμού κριτική σάτιρα για τη σύγχρονη κοινωνία, που «γεννά» όλο και πιο πολλούς δυστυχισμένους ανθρώπους. Τα σύντομα και παράλληλα πυκνότατα σε νοήματα και συμβολισμούς σκηνικά «σκίτσα» του αποτελούν μια δημιουργία υψηλού αισθητικού γούστου στο είδος του. Μια σκηνική τοιχογραφία του περιβάλλοντος μας, «φιλοτεχνημένη» με ισόρροπες «δόσεις» ωμού ρεαλισμού, υπερρεαλισμού, φάρσας, γκροτέσκου και θεάτρου του παραλόγου.
Οι ταχείς «ρυθμοί» και η ακαριαία δράση, οι αδρές, «θεατρικά» έντονες γραμμές της εικαστικής φόρμας, η ελευθερία της θεματολογίας και της δομής, η νοηματική πυκνότητα και ευγλωττία, η χιουμοριστική αμεσότητα και οξύτητα κυριαρχούν στην σκηνοθεσία του Τηλέμαχου Τσαρδάκα. Ο σκηνοθέτης ανέδειξε τα πρόσωπα ως χαρακτηριστικές «ψηφίδες» μιας ενιαίας τοιχογραφίας και τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους των επεισοδίων ως κοινό «τόπο», με φόντο το φανταστικό, μινιμαλιστικό κι εμπνευσμένο σκηνικό χώρο (Έλενα Νικολάου, Τηλέμαχος Τσαρδάκας, Μαρία Βασιλάκη), φωτισμένο ευφυώς από τον Νίκο Σωτηρόπουλο. Στις αρετές της παράστασης η κινησιολογία της Μαριμίλλης Ασημακοπούλου και τα κουστούμια που επιμελήθηκε εύστοχα η Μαρία Βασιλάκη.
Τα παράδοξα του γέλιου και της τραγωδίας βρίσκουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ένωση στη δυναμικότητα της μουσικής που συνοδεύει ζωντανά την παράσταση. Τα τραγούδια που ερμηνεύει πάνω στην σκηνή η Αθηνά Φουσέκη υπηρετούν και συγχρόνως υπογραμμίζουν τον υβριδικό χαρακτήρα του έργου, ελισσόμενα με ευπρόσδεκτη τόλμη ανάμεσα σε ύφη και ηχοχρώματα και πατώντας ενίοτε πάνω σε οικεία μοτίβα, που ωστόσο προσλαμβάνουν δικό τους στίγμα και αυτοτέλεια μέσω της μελωδικής παραλλαγής και του στίχου. Η μουσικός, μάλιστα, εντυπωσίασε και φωνητικά, δημιουργώντας μια ζεστή γέφυρα προς το κοινό.

Τέσσερις καλοί ηθοποιοί, καθοδηγημένοι λεπτομερειακά από τον σκηνοθέτη, αλλά και με τη μεταμορφωτική τους ικανότητα, κατάφεραν να «πλάσουν» όλα τα πρόσωπα του έργου.
Πέτυχαν η ερμηνεία τους να είναι μια δισυπόστατη ακροβασία καυστικού χιούμορ και ανθρώπινης αλήθειας. Αλήθειας πικρής, δραματικής στο βάθος της. Η Ελένη Ανδρικοπούλου χειρίζεται με γοητευτική σιγουριά και φινέτσα τις αποχρώσεις και μεταπτώσεις των ρόλων της, προσδίδοντας ένταση και τσαγανό, φανερώνοντας μεγάλη άνεση στο ιδιαίτερο πλασάρισµα και προσφέροντας συνεχές παιχνίδι με τον περίγυρο και το κοινό, µε την έξοχη αφέλεια που εκτοξεύει τις ατάκες της. Η Γεωργία Ηλιοπούλου, µετρηµένη και θαυµάσια στις στιγµές που αιφνιδιάζεται ή απορεί, ήταν αφοπλιστικά ευθύβολη και λιτή στα εκφραστικά µέσα της.
Ο Κώστας Κουτρουμπής, ισορροπημένος αλλά και απροσδόκητος στην κωμικότητα του, «χτύπησε» ιδιαίτερες κωμικές νότες με χάρη και απλότητα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης διατηρεί το μέτρο, τη φυσικότητα, την αλήθεια, δηλαδή το βασικό ερμηνευτικό «κανόνα» της κωμωδίας. Ο Νικόλας Τσίχλας σε υπερτονισµένους και φορτισµένους ρόλους μέσα στην παραδοξότητα του έδειξε πως ξέρει να προσφέρει συγκίνηση. Επιτυγχάνει τη σωστή ισορροπία μεταξύ της «αφέλειας» και της σοβαρής ευαίσθητης υποκριτικής. Γενικά, οι ερμηνείες κινήθηκαν σε υψηλό επίπεδο και η καταπληκτική επικοινωνία σε συνδυασμό με τις σπιρτόζικες ατάκες κατάφεραν να προκαλέσουν αβίαστο γέλιο και να μεταφέρουν μια εύθυμη διάθεση στο κοινό.
Στο σύνολο της είναι μια παράσταση με φρενήρη ρυθμό, που απαιτεί μεγάλη ενέργεια και συγκέντρωση, αναδεικνύοντας κωμικοτραγικά το παράλογο, το παράδοξο και το ανατρεπτικό. Ο τελικός αντίκτυπος της παράστασης είναι ισχυρός αλλά και πολύ ευχάριστος, με τον Τσαρδάκα να κερδίζει το «στοίχημα» με το κοινό.

«email στα δέντρα: μικρές θεατρικές ιστορίες δέντρων και ανθρώπων»
Συντελεστές:
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Τηλέμαχος Τσαρδάκας
Κοστούμια: Μαρία Βασιλάκη
Κινησιολογία: Μαριμίλλη Ασημακοπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Κατασκευές origami: Έλενα Νικολάου (@the_origami_cat)
Σκηνικός χώρος: Έλενα Νικολάου, Τηλέμαχος Τσαρδάκας, Μαρία Βασιλάκη
Παραγωγή: ΑΜΚΕ Κάνθαρος – θέατρο act 2023
Ερμηνεύουν: Ελένη Ανδρικοπούλου, Γεωργία Ηλιοπούλου, Κώστας Κουτρουμπής, Νικόλας
Τσίχλας
Μουσικός επί σκηνής: Αθηνά Φουσέκη
Κατασκευές: Πάρης Σπηλιωτόπουλος, Γιώργος Νταής, Χρήστος Σίνος

3d printing: Φόρης Γκόλφης
Σχεδιασμός εντύπων: Sue Lavina
Χειρισμός κονσόλας – ηχοληψία: Ντον Μίτρε
Ηχογραφήσεις: Noisebox Studio
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Τσινιάς
Εκτυπώσεις: JambaCopy
Πληροφορίες παράστασης:
Πρεμιέρα: Πέμπτη 9 Μαρτίου στις 21.30.
Παραστάσεις: Από 9 Μαρτίου έως 2 Απριλίου. Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.30 και κάθε Κυριακή στις 20.00. (Πλην Παρασκευής 10/3)
Στο θέατρο act (Σκάλες Γεροκωστοπούλου 65, Πάτρα)
Εισιτήρια: 13 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό, ΑΜΕΑ, ανέργων)
Διάρκεια: 90 λεπτά
Πληροφορίες- Κρατήσεις: 2610272037 & 6936122263
Προπώληση: viva.gr
Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.