Την Έρρικα, ή αλλιώς «Ειρήνη», την γνώρισα το 2015 και είχε την ιδιότητα της συμφοιτήτριάς μου στο Δ.Ι.Ε.Κ. Πάτρας, στο Τμήμα Δημοσιογράφων, Συντακτών και Ρεπόρτερ. Ήταν μια όμορφη παρουσία μα και ένας όμορφος άνθρωπος και αυτός είναι και ο λόγος που είμαστε φίλες μέχρι σήμερα. Τότε, μου φαινόταν κάπως θλιμμένη. Σήμερα όχι.
Τότε, δεν καταλάβαινα τον λόγο. Ώσπου, μιλήσαμε ανοιχτά, για την γυμναστική και τον υγιεινό τρόπο ζωής, ένα θέμα που την προβλημάτιζε ανέκαθεν, μπορώ να πω και πώς την αυτοπροσδιόριζε.

Σ: Γεια χαρά Έρρικα! Με τι ασχολείσαι;
Ε: Καλημέρα Σταματία. Μου αρέσει η γυμναστική και πλέον την ασκώ επαγγελματικά. Έχω, ως τώρα, ασχοληθεί με στίβο, ενόργανη και ρυθμική γυμναστική, ποδόσφαιρο, ράγκμπι, πολεμικές τέχνες (MMA και kick boxing) και με χορό, όπως μοντέρνο, μπαλέτο και pole dancing.

Σ: Να μην ξεχνάμε και το ποδήλατο και το περπάτημα…
Ε: Ε αυτό ήταν κάτι όμορφο για την παρέα, αλλά με τα ανωτέρω καταπιάστηκα πιο συστηματικά.

Σ: Και για πες, πως άρχισαν όλα;

Ε: Ήμουν τριών χρόνων όταν άρχισα ενόργανη γυμναστική και κολυμβητήριο. Το δεύτερο δεν πήγε τόσο καλά όσο θα ήθελα, ήταν όμως μια ωραία εμπειρία. Όταν μεγάλωσα λιγάκι, ήμουν ένας μικρός Ταρζάν, υπέρ δραστήριο παιδί, έτσι οι γονείς μου με έγραψαν στις πολεμικές τέχνες που προανέφερα.

Σ: Πάμε τώρα στα χρόνια που ήσουν φοιτήτρια. Τι περιλάμβανε, εκείνο το διάστημα, η προπόνηση σου;
Ε: Τότε έκανα πολλή άσκηση, σε βαθμό να προπονούμαι υπερβολικά πολύ. Έφτανα τις οκτώ ώρες σε ημερήσια βάση. Όλα αυτά ώσπου να διαγνωστεί με κραδασμούς και χτυπήματα στα κάτω άκρα. Τα γόνατά μου είχαν καταπονηθεί και μου είπαν οι γιατροί πως δεν θα μπορούσα να συνεχίσω την
άθληση για χρόμου, πιθανόν να έπρεπε να είμαι προσεκτική ακόμα και στο περπάτημά μου.

Σ: Πήρες κάποιου είδους θεραπεία;
Ε: Το θεραπευτικό πλάνο εμπεριείχε έξι μήνες σε ακινησία, χρόνια θεραπεία με κορτιζόνη και παρακεντήσεις.

Σ: Είδες διαφορές στον τρόπο ζωής και σκέψης σου;
Ε: Με είχαν πει «ζουμερή» επειδή είχα βάλει τριάντα κιλά λόγω αυτής της αλλαγής, αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που με ενοχλούσε. Αυτό που δεν μπορούσα εύκολα να αποδεχθώ ήταν η μη κατανόηση από ανθρώπους που δεν γνώριζαν τον τρόπο ζωής μου ως τότε. Όταν μου έλεγαν πως «είσαι νέα κοπέλα, κάνε κάτι για να χάσεις τα κιλά» ήθελα να τους φωνάξω ότι «δεν είναι επιλογή μου!»


Σ: Τα συναισθήματά σου στην φάση εκείνη;
Ε: Σε εκείνη την περίοδο ένιωθα οργή γιατί θεωρούσα πως όλα αυτά για τα οποία είχα καταβάλλει προσπάθεια χρόνων τα έχασα απότομα λόγω του ατυχήματος. Δυσκολευόμουν να αποδεχθώ τόσο τον εαυτό μου όσο και τις αντιδράσεις τρίτων.
Τότε, μετά το δύσκολο εξάμηνο για την Έρρικα, ήταν που γνωριστήκαμε. Ήταν πράγματι πολύ όμορφη και της άρεσε η υγιεινή διατροφή με μέτρο. Ήταν, επίσης, λάτρης του να περπατάει. «Κύλησε ο Τέντζερης…» σκέφτηκα και έτσι αρχίσαμε να περπατάμε στην όμορφη Πάτρα οι δυο.

Σ: Είχες πάρει υποτροφία για εξωτερικό έμαθα.
Ε: Ναι, αλλά αυτό είχε να κάνει με τον χορό. Αναγκαστικά αρνήθηκα λόγω του θέματος υγείας που είχε προκύψει. Επίσης, είχα δώσει εξετάσεις για την Εθνική Ελλάδας κάτι που σταμάτησε επίσης. Εκείνο το διάστημα δούλευα και με την μουσική.

Σ: Διακρίθηκες σε αυτόν τον τομέα;

Ε: Ήταν συγκινητικό που είχα βγει πρώτη πιανίστας το 2017 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Αλλά η προσπάθεια είχε να κάνει με το ότι αγαπούσα την μουσική και ευρύτερα τις τέχνες, όπως και το Fitness. Έτσι, εκείνο το διάστημα, ασχολήθηκα αρκετά με την μουσική.

Σ: Διάβασα πρόσφατα ένα κείμενο για την πορεία σου στα social media και για μια «πρόοδο». Πότε και πώς ξεκίνησε αυτή η απόφαση;
Ε: Δεν είχα σταματήσει να προσπαθώ, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, παρά την αγωγή και το μέγεθος του αντίκτυπου που είχε πάνω μου, περπατούσα και ας μου έλεγαν να μην. Λόγω, όμως, της αγωγής, το σώμα δεν άλλαζε εύκολα. Ο μεταβολισμός γενικά δεν επανέρχεται γρήγορα, πόσο μάλλον αν κάνεις λαμβάνει βαριά φαρμακευτική αγωγή.

Σ: Πως τελικά ξεκίνησε η ανοδική σου πορεία σε σχέση με τον στόχο του well being (υγεία και ευεξία);
Ε: Εκεί που πονούσα και έκλαιγα, προχωρούσα. Μου έλεγαν «Δεν θα μπορείς να περπατάς» κι εγώ περπατούσα. Μετά σταδιακά και με ήπιους ρυθμούς άρχισα να πηγαίνω για τρέξιμο. Μέχρι που κατέληξα και πάλι στο γήπεδο στίβου, στην Πάτρα.


Ενθυμούμενη τις μέρες που περπατούσαμε μαζί, συνειδητοποίησα πόσο σημαντική ήταν για την ίδια αυτή η δραστηριότητα.

Σ: Είχαμε πάει και μαζί βόλτα, όπως και, περιστασιακά, για ποδήλατο. Πως, όμως, από αυτό το σημείο, έφτασες στον στίβο;
Ε: Είχα καλά νέα περί ανάρρωσης. Τα γόνατα σταδιακά «έδεναν» και η θεραπεία μειώθηκε έως ότου εν τέλει διακόπηκε. Μετά έπρεπε απλά να γίνεται τακτικά έλεγχος.

Σ: Όμορφα νέα! Και, αφότου σταμάτησε η θεραπεία άρχισες να βλέπεις ορατά αποτελέσματα;
Ε: Ναι. Μάλιστα πήγα και σε Σχολή Γυμναστικής στην πόλη μας και τελείωσα μαθήματα personal training παίρνοντας αντίστοιχη πιστοποίηση ως personal trainer και special nutritionist με ειδίκευση στα βάρη και στα συμπληρώματα διατροφής.

Σ: Τότε δεν ήταν που κάναμε και τις πρώτες μας φωτογραφίσεις;
(Αρχίζω να θυμάμαι την Έρρικα και το χαμόγελο που είχε όταν κρατούσε τα βαράκια και σαν να ενώνονται, πια, τα κομμάτια του παζλ)

Ε: Ναι, τότε ήταν που μου δόθηκαν δύο ευκαιρίες για συμμετοχή σε διαφημιστική φωτογράφιση. Για τις εταιρείες Body Talk και My Protein. Η μία σχετίζεται με την γυμναστική και το fitness και η άλλη με την διατροφή.

Σ: Ένα όνειρο που άρχιζε να γίνεται πραγματικότητα;
Ε: Βεβαίως. Ας μην ξεχνάμε ότι η προσπάθεια έγινε συνδυαστικά. Διατροφή και γυμναστική με βοήθησαν να επιστρέψω στο σημείο στο οποίο ήμουν πριν από το ατύχημα. 


Σ: Τα digital social media τι ρόλο παίζουν στην προσπάθειά σου αυτή;
Ε: Όσο προσπαθούσα ξανά να συμμετέχω και να εργάζομαι σε χώρους Άθλησης και Διατροφής ήμουν ενεργή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για παράδειγμα στο Instagram. Είδα πως είχα μεγάλη ανταπόκριση. Λάμβανα μηνύματα με θετικά σχόλια για την εμφάνισή μου μα το θέμα δεν ήταν αυτό.
Ήρθαν στο προφίλ μου και μηνύματα όπως «Πώς άλλαξες;» που με έκαναν να συνειδητοποιήσω την σημασία της ανταλλαγής απόψεων σε τέτοια θέματα, προσπάθειας υπέρβασης του εαυτού μας.

Σ: Η επιβράβευση αυτού του είδους τι αντίκτυπο είχε πάνω σου;
Ε: Ήταν κάτι το θετικό, ωστόσο εγώ περίμενα feedback από τον εαυτό μου. Αν σκέφτεσαι «Θα αλλάξω για την Τάδε ή για τον Δείνα» τότε δεν αλλάζεις. Ή, αν αλλάξεις, δεν αλλάζεις όπως εσύ θα ήθελες.

Σ: Τελικά, ακολούθησες επαγγελματικά τους στόχους σου αυτούς;
Ε: Μού δόθηκε μια καλή ευκαιρία σε ένα μεγάλο Γυμναστήριο στην Αθήνα και πήγα.


Σ: Φανταστικά! Πως ήταν εκεί;
Ε: Στην αρχή πολύ καλά. Έγινα υπεύθυνη αρκετών αρμοδιοτήτων σε μόλις μία εβδομάδα και εργαζομουν σκληρά (16 ώρες χωρίς διάλειμμα, επτά μέρες την εβδομάδα). Έκανα και μαθήματα (full body training) οπότε οι εννέα ώρες πήγαιναν, όπως καταλαβαίνεις, σε αυτά.

Σ: Πως ήταν η επικοινωνία σου με τα άτομα που έρχονταν εκεί;
Ε: Ο κόσμος με αγκάλιαζε. Μου έφερναν δώρα, καφέδες, ευχές, μάλιστα μου είχαν δώσει και ένα μπουκέτο με λουλούδια πριν φύγω οι μαθητές μου. Μου έγραφαν ευχές στα ποτηράκια. Ακόμα και ρίγανη μου είχαν φέρει.

Σ: Το πιο παράξενο δώρο;
Ε: Μια χελώνα, την οποία και απελευθέρωσα μετά γιατί, ε, στην πρωτεύουσα ζω.

Σ: Με τα media, από ότι βλέπω, συνεχίζεις (;).
Ε: Συνέχισα με τα media, ναι, είχα και δύο ακόμα προτάσεις, μια για καλλιτεχνική φωτογράφιση και μία για έναν αθλητικό όμιλο. Τι λες, πάμε;

Σ: Αυτά off the record! Μπράβο σου πάντως. Οπότε, αυτά είναι μες στις άκρες, όσα κάνεις καθημερινά πλέον;
Ε: Τώρα έχω μουρλαθεί λίγο και με την επιμόρφωση. Ήδη συνεργάζομαι με αρκετούς αθλητές για φυσικοθεραπεία και μασάζ (είναι μέρος του χώρου της δουλειάς) μα θέλω να λάβω και σχετική θεωρητική κατάρτιση, οπότε το ψάχνω.

Σ: Πες μας, πως είναι μια μέρα στη δουλειά;
Ε: Το Γυμναστήριο είναι ένας χώρος εργασίας χαράς. Αυτό, προσωπικά, με ευχαριστεί. Ο κόσμος έρχεται όχι για να αγχωθεί, αλλά για να απεγκλωβιστεί, να εκτονωθεί. Είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και στο τέλος νιώθουν όμορφα με τον εαυτό τους. Χαίρομαι αν μπορώ να βοηθάω με αυτόν τον τρόπο τους ανθρώπους που έρχονται.

(Στο σημείο αυτό σκέφτομαι μια στιγμή που η Έρρικα είχε μοιραστεί μαζί μου παλιότερα, τις πρώτες μέρες της στον επαγγελματικό αυτό χώρο, όταν μια γυναίκα που έκανε άθληση μαζί της είδε πρόοδο σε πολλά επίπεδα και πόση χαρά είχε αντλήσει η ίδια από όλο αυτό).

Σ: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ε: Ιδανικά θα ήθελα να ανοίξω έναν δικό μου χώρο, με υγιεινή διατροφή, γυμναστική, ευεξία. Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα, αυτή τη στιγμή να το υποστηρίξω. Θα δούμε πως θα πάει αυτό.

Σ: Τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες για αυτή την εμπειρία σου;

Ε: Να μην τα παρατάνε ποτέ, όσες αντιξοότητες και να συναντήσουν.

Σ: Σε ευχαριστώ πολύ Έρρικα για αυτήν την συνομιλία.
Ε: Η ευχαρίστηση δική μου

Όταν γνωριστήκαμε, η κάθε μία μας κυνήγησε διαφορετικούς στόχους και, καθ’ όλη την διάρκεια τέτοιων συζητήσεων καταλάβαινα πως, το να επιλέγεις ποιος άνθρωπος (και, κατ’ επέκταση, επαγγελματίας) θες να είσαι δεν είναι μια πορεία στρωμένη με ροδοπέταλα.

Όπως η ίδια η συνομιλήτρια μου είπε «Είναι μια επιλογή και μια απόφαση: Να μην τα παρατάς».

Και, ενώ δεν είναι τυχαίο που πλέον είναι μια διαδικτυακή influencer (με όλη την σημασία της λέξης παρακινήτρια ), εξακολουθεί να παρακινεί και εκτός μέσων διαδικτυακής επιρροής, καθώς με ένα χαμόγελο και με μια «καλημέρα» σου φτιάχνει την διάθεση.

Αυτή, τουλάχιστον, είναι η Έρρικα Αντωνοπούλου που εγώ γνώρισα.


Plus: Σε «ρίχνει κάτω με ένα βλέμμα» αλλά, αν μάθεις την ιστορία της, σε ρίχνει κυρίως με την δύναμη ψυχής και την προσήλωση που διαθέτει.

Η αλλαγή, λοιπόν, δεν ήταν ούτε έμφυτη ούτε τυχαία. Ήταν επιλογή και δύναμη.
Τροφή για σκέψη.