Η ζωή είναι απρόβλεπτη και συχνά μας προκαλεί άγχος. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, εκτιμάται ότι το 19,1% των ενηλίκων στις ΗΠΑ έχει διαγνωστεί με αγχώδη διαταραχή και το 31,5% περιμένει να αντιμετωπίσει μια αγχώδη διαταραχή κάποια στιγμή στη ζωή του.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν εντείνει το άγχος μας.

Επαναλαμβανόμενες μελέτες δείχνουν ότι ο πολύς χρόνος στις οθόνες συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα αρνητικής σκέψης, κοινωνικών συγκρίσεων, αϋπνίας και κατάθλιψης.

Και η έλλειψη προσωπικής σύνδεσης και αλληλεπίδρασης, χρόνου στη φύση και συμμετοχής στις κοινότητές μας δημιουργεί αυτό που ορισμένοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας ονομάζουν «ψηφιακό άγχος».
Τι είναι το ψηφιακό άγχος;

Οι περισσότερες αγχώδεις διαταραχές οφείλονται στη δυσκολία αντιμετώπισης της αβεβαιότητας, της αμφισημίας και της ασάφειας και εκδηλώνονται με συμπτώματα υπερβολικής ανησυχίας και άγχους.

Το ψηφιακό άγχος έχει τις άμεσες ρίζες του στη χρήση της τεχνολογίας και στις συνήθειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Παραδείγματα ψηφιακού άγχους είναι τα συναισθήματα ανεπάρκειας, απελπισίας, μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσης.

Οι άνθρωποι μπορούν επίσης να βιώσουν ψηφιακό άγχος όταν αποχωρίζονται σωματικά από τα τηλέφωνά τους. Ο φόβος της άγνοιας μιας πιθανής παγκόσμιας απειλής, όπως ο πόλεμος ή μια φυσική καταστροφή, η απώλεια μιας κοινωνικής εκδήλωσης και η μη γνώση της θέσης των αγαπημένων τους προσώπων και των φίλων τους είναι κοινές ανησυχίες της «αποσύνδεσης».
Πώς μπορούμε να το μειώσουμε;

Δίνουμε προσοχή στα συναισθήματά μας όταν συνδεόμαστε.
Είμαστε προσεκτικοί και σκόπιμοι όταν ασχολούμαστε με τις συσκευές μας.
Φροντίζουμε να δεσμευόμαστε για καθημερινές πρακτικές αυτοφροντίδας που ενισχύουν την ψυχική μας υγεία, όπως το να περνάμε χρόνο με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
Περνάμε χρόνο σε φυσικά περιβάλλοντα.
Είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας σχετικά με τις ψηφιακές μας συνήθειες και καλλιεργούμε την αυτογνωσία.
Αποδεχόμαστε τις συνθήκες που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, όσο δύσκολες και αν είναι και όσο δύσκολα και αν αισθανόμαστε, ως πραγματικότητες.
Περιορίζουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τον χρόνο που αφιερώνουμε στην οθόνη και την έκθεση σε μπλε φως.