Πάνω από δέκα μέρες ο λαός, οι εργαζόμενοι, η νεολαία βρίσκεται στους δρόμους. Η μαζική κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων λαού στην 8η Μάρτη ως πρώτη απάντηση στο κρατικό-κυβερνητικό έγκλημα στα Τέμπη στέλνει μήνυμα ανυπακοής απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική που υπηρετεί.

Η τραγωδία δεν οφείλεται κυρίως σε ανθρώπινο λάθος. Στον 21ο αιώνα τα πολλαπλά συστήματα ασφαλείας υπάρχουν για να αποτρέπουν το ανθρώπινο λάθος. Στην Ελλάδα η απαξίωση του σιδηροδρόμου εξαιτίας των μνημονίων είναι εμφανής. Τα συμφέροντα των εργολάβων, των ιδιωτικών οδών και διοδίων, και του αεροπορικού ιδιωτικού μονοπωλίου έχει οδηγήσει σε μείωση των γραμμών του τρένου, οδηγώντας σε λιγότερους σταθμούς και μείωση του προσωπικού.

Δεν πέρασε η προσπάθεια να αποδώσουν σε ανθρώπινα λάθη το έγκλημα του κεφαλαίου. Ο λαός γνωρίζει πως είναι οι πολιτικές Κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου που δολοφονούν. Οι ιδιωτικοποιήσεις, η εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, η διάλυση δημόσιων υπηρεσιών, η εντατικοποίηση της εργασίας, η απαξίωση των εργαζομένων οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον φόρο αίματος που κλήθηκε να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία για άλλη μία φορά. Και ενώ είναι νωπή ακόμα η μνήμη των θυμάτων της πανδημίας που πέθαναν εξαιτίας της διάλυσης του δημόσιου συστήματος υγείας. Η γενικευμένη απαξίωση των δημόσιων αγαθών είναι συνολική και αποτελεί μνημονιακή επιταγή που εφάρμοσαν και οι τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ).

Η απεργία της 8η Μάρτη μαζί με την γενικότερη κινητοποίηση του λαού ανέτρεψε τα σχέδια για προεκλογική περίοδο αγωνιστικής νηνεμίας και κοινωνικής αποχαύνωσης. Παρά την προσπάθεια ένταξης του αγώνα σε προεκλογικά παιχνίδια των συστημικών κομμάτων ένα τεράστιο κομμάτι της εργαζόμενης πλειοψηφίας δεν δίνει συγχωροχάρτι στις στην κυβέρνηση της ΝΔ, σε προηγούμενες κυβερνήσεις που προώθησαν ιδιωτικοποιήσεις, την ΕΕ, τα μνημόνια και στα δημοσιονομικά σύμφωνα-σφαγεία του λαού.

Η απεργία της 8ης Μάρτη απέδειξε επίσης ότι όχι μόνο μπορούν να γίνονται απεργίες χωρίς την ΓΣΕΕ, αλλά ότι η συνδικαλιστική εργοδοτική γραφειοκρατία αποτελεί ένα βαρίδι στην πλάτη των εργαζομένων. Άνοιξε δρόμους ελπίδας αποδεικνύοντας ότι αυτό που θορυβεί πραγματικά την αστική πολιτική και τις κυβερνήσεις τους είναι η μαζική ανυποχώρητη κινητοποίηση του λαού και όχι οι συζητήσεις για τα σκάνδαλα και τα κοινοβουλευτικά σόου. Αυτή η κινητοποίηση επέβαλε στην γραφειοκρατία την νέα απεργίας στις 16 Μάρτη, έπειτα και από πρόταση των ταξικών δυνάμεων στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. ΤΟ σωματείο μας έδωσε το παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος με ιδιαίτερα μαζικό μπλοκ και δυναμική παρουσία στην 24ώρη απεργία.

Αυτοί που είναι πάνω δεν πρόκειται να φύγουν από μονοι τους. Είναι ικανοί όχι μόνο να παρατείνουν για όσο χρειαστεί τις εκλογές, όχι μόνο να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού, αλλά σε αυτές τις συνθήκες έχουν το θράσος να συνεχίζουν αμείωτα το αντιλαϊκό τους έργο με νέα νομοσχέδια που έχουν στα σκαριά όπως αυτό την ιδιωτικοποίηση του νερού που σκοπεύουν να φέρουν σε ψήφιση την επόμενη εβδομάδα.

Με την απεργία της 16ης Μαρτίου να βαδίσουμε στο δρόμο της ανατροπής!

Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες που οργανώνονται από τα εργατικά σωματεία, τους φοιτητικούς συλλόγους, τους μαθητές και τις μαθήτριες στα σχολεία, τις καταλήψεις των καλλιτεχνών, τις συλλογικότητες στις γειτονιές. Γι΄ αυτό το λόγο χρειάζεται και συγκεκριμένη πρόταση αγώνα που να δώσει συνέχεια σε αυτόν τον αγώνα και μετά την απεργία της 16ης Μάρτη, με νέες κινητοποιήσεις-απεργίες, να αφήσει μόνιμες παρακαταθήκες και μόνιμες μορφές οργάνωσης των εργαζομένων.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλο το αγωνιστικό δυναμικό της πόλης της Πάτρας για συσπείρωση σε μια διακήρυξη εργατικής ανατροπής που θα λέει:

· Να πληρώσουν σκληρά οι ένοχοι δηλαδή οι κυβερνήσεις και το κεφάλαιο, που δεν έχουμε ανάγκη εξεταστικών επιτροπών για τους ανακαλύψουμε.

· Να φύγει τώρα αυτή η κυβέρνηση που είναι υπεύθυνη για το έγκλημα και να ανατραπεί η πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και του κεφαλαίου, όλο το μνημονιακό και αντιλαϊκό σύστημα εξουσίας που εκποιεί το δημόσιο πλούτο και προωθεί τη λιτότητα στις κοινωνικές δαπάνες. Της πολιτικής που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας.

· Να εθνικοποιηθεί ο σιδηρόδρομος χωρίς αποζημίωση για να φύγει τώρα η ιταλική HELLENIC TRAIN και να λειτουργήσει Ενιαίος, αποκλειστικά δημόσιος σιδηρόδρομος με τον έλεγχο των εργαζόμενων για να είναι ασφαλής και φτηνός για το λαό κόντρα στο κέρδος. Απειθαρχία στις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

· Να μπλοκαριστούν συνολικά οι ιδιωτικοποιήσεις (αεροδρόμια, παιδεία, υγεία, λιμάνια, τρένα) και να καταργηθούν τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Έξω οι επιχειρηματίες, η λογική του κέρδους του κόστους-οφέλους και της ανταποδοτικότητας σε υγεία παιδεία, πολιτισμό σε όλα τα δημόσια αγαθά.

· Για να χτυπηθούν τα κέρδη θα πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, κανένας εργατικός μισθός κάτω από 1000 ευρώ, να γίνουν υποχρεωτικές συλλογικές συμβάσεις με μείωση του χρόνου εργασίας, να πάει στα σκουπίδια μια για πάντα ο νόμος Χατζηδάκη.

· Να καταργηθούν οι νόμοι που οδηγούν στον πλειστηριασμό την λαίκή κατοικία και περιουσία. Προστασία της λαϊκής κατοικίας - Καθολική πρόσβαση σε φθηνή ποιοτική κατοικία για τους εργαζόμενους και την νεολαία.

· Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.

· Να δοθούν λεφτά για το λαό και την εργατική τάξη όχι για τις πολεμικές δαπάνες και την αστυνομοκρατία. Για την διεύρυνση και υπεράσπιση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων ενάντια στην αυταρχική θωράκιση του κράτους και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα πάλης μπορεί να δώσει περαιτέρω ώθηση στον εν εξελίξει αγώνα να εμπνεύσει τους εργαζομένους, για να πάρουμε πίσω όσα μας έχουν στερήσει να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας σε εργασία, παιδεία, μεταφορές και κοινωνικά αγαθά. Μπορεί να επιβληθεί μόνο μέσα από τον ταξικό αγώνα του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, ενάντια στην πολιτική εξουσία του κεφαλαίου και τις οικονομικές επιδιώξεις του, τις κυβερνήσεις του. Η κυβέρνηση που ετοιμάζουν όπως και να προκύψει από ένα ή περισσότερα κόμματα θα συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια αντεργατική πολιτική. Για αυτό χρειάζεται πολιτικός αγώνας ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου της ΕΕ και των κυβερνήσεων του τώρα και όχι μετά.

Τώρα με συνελεύσεις, με δημοκρατία και συσπείρωση στους χώρους δουλειάς, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και την νεολαία να φτιάξουμε ένα κέντρο αγώνα ανατροπής με πρωτοβουλία του κόσμου που αγωνίζεται. Ένα κέντρο αγώνα πραγματικής συσπείρωσης και συντονισμού όλων των αγωνιζόμενων κομματιών, σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, σχολείων, συλλογικοτήτων γειτονιάς.

Αυτή την πρόταση καταθέτουμε σε όλα τα σωματεία και τις συλλογικότητες αγώνα ήδη από την περασμένη απεργία και θεωρούμε πως μια μεγάλη συνέλευση αγώνα, ένας πλατύς συντονισμός μετά την απεργιακή συγκέντρωση της Πέμπτης μπορεί να είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα στην συγκρότηση του. Ένα συντονισμός που θα αποφασίσει την συνέχιση των κινητοποιήσεων, την προετοιμασία νέας απεργίας αλλά και θα που ισχυροποιεί τις ταξικές εργατικές δυνάμεις για μια νέα άνοιξη των αγώνων.