8Η ΜΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως η μέρα της γυναίκας το 1910 για να «τιμηθούν» οι εργατικοί γυναικείοι αγώνες της Αμερικής του 19ου αιώνα, που διεκδίκησαν μαχητικά μείωση του ωραρίου εργασίας, εξίσωση των μισθών τους με τους άνδρες εργάτες και υγιεινές συνθήκες δουλειάς. Η καθεστωτική καθιέρωση της ημέρας αυτής επιχειρεί την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης. Για εμάς, η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα αντίστασης και αγώνα και όχι μια «γιορτή», που, στην πραγματικότητα, το μόνο που καταφέρνει ως τέτοια είναι να επιβεβαιώνει και να αναπαράγει τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους. Είναι μέρα τιμής και μνήμης, μέρα αγώνα και οφείλουμε μέσα από τα σωματεία μας να την κάνουμε ημέρα απεργίας σε μια συγκυρία ακραίας επίθεσης στις γυναίκες της τάξης μας.
Κι αυτό γιατί το τρίπτυχο: κράτος-κεφάλαιο-πατριαρχία είναι διαχρονικά υπεύθυνο για τη γυναικεία καταπίεση. Το σύστημα βρωμάει βία και πατριαρχία και τα παραδείγματα είναι πολλά και καθημερινά και σίγουρα δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά: κυκλώματα διακίνησης και βιασμών παιδιών και γυναικών από μπάτσους και «ευυπόληπτους πολίτες», γυναικοκτονίες, κακοποιήσεις και παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς μας, στο δρόμο και στο σπίτι, βιασμοί από μπάτσους μέσα στα αστυνομικά τμήματα και το επερχόμενο «ξέπλυμα» από δικαστές στις αίθουσες που έχει δημιουργήσει η αστική δικαιοσύνη και δεν υπάρχει τελειωμός. Όσο εμείς γινόμαστε μάρτυρες της έμφυλης βίας η οποία εντείνεται, πρέπει να θυμόμαστε πως ο καθένας -κράτος, θεσμοί, δικαστική αρχή, επιστήμη και εκκλησία- έχει τον ρόλο του μέσω της συγκάλυψης, της πριμοδότησης, της συμμετοχής των εκπροσώπων του σε κυκλώματα, μέσα από την καλλιέργεια και αναπαραγωγή σκοταδιστικών αντιλήψεων για τη σεξουαλικότητα και το ρόλο της γυναίκας ως μηχανή αναπαραγωγής.
Ωστόσο, η έμφυλη βία δεν είναι η μόνη διάσταση της πατριαρχίας που φέρουν οι γυναίκες στην εξέλιξη της ζωής τους. Η εργασιακή εκμετάλλευση των γυναικών της τάξης μας είναι καθόλα προφανής καθώς: καλούνται να αποδείξουν καθημερινά πως είναι ικανές στην εργασία τους, να δουλέψουν σε συνθήκες μισθολογικής ανισότητας, επιφορτισμένες με πάγια έξοδα περιόδου και εγκυμοσύνης που πρέπει να καλύψουν οι ίδιες από τον μισθό τους -τα οποία με τις πρόσφατες ανατιμήσεις έχουν εκτοξευθεί στα ύψη- και να διαχειριστούν σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς τους. Στην περίπτωση δε που επιθυμούν να μείνουν έγκυες τα αφεντικά τους περιμένουν με το χαρτί της απόλυσης στο χέρι ή αν τις κρατήσουν στη δουλειά δεν τους παρέχουν αναρρωτική άδεια. Το ίδιο ισχύει βέβαια και στην περίπτωση της περιόδου όπου δεν αναγνωρίζεται ως επαρκής λόγος για άδεια.
Ο μόνος δρόμος για την απελευθέρωση των γυναικών είναι η συλλογικοποίηση και οργάνωσή τους. Ο αγώνας για την απελευθέρωσή τους από τα δεσµά της πατριαρχίας, είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέµισµα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Οι γυναίκες εργαζόμενες οφείλουν να οργανωθούν και στα σωματεία τους, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, αλλά και όσα τους ανήκουν και τους τα έχουν κλέψει. Η 8η Μάρτη είναι μέρα τιμής και μνήμης, είναι μέρα αγώνα και οφείλουμε μέσα από τα σωματεία μας να την κάνουμε ημέρα απεργίας σε μια συγκυρία ακραίας επίθεσης στις γυναίκες της τάξης μας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 8/3, 18:00, ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ανοιχτή συνέλευση αγώνα για την 8η Μάρτη
