Το καρναβάλι των μικρών, για την ακρίβεια, η παρέλαση που αποτελεί και το κορυφαίο γεγονός του, θυμίζει κάτι από τα παλιά καρναβάλια των περασμένων δεκαετιών.

Έχει μια αυθεντικότητα και ένα ξεχωριστό χρώμα που πλέον εδώ και αρκετά χρόνια δεν συναντάς στις παρελάσεις των μεγάλων ή καλύτερα δεν έχεις την δυνατότητα να παρατηρήσεις κάτι τέτοιο με όλο αυτόν τον χαμό που γίνεται από τους επισκέπτες που έρχονται στην Πάτρα.

Μέσα από την ολοένα αυξανόμενη δυναμική των παρελάσεων των μικρών υπάρχει ενδόμυχα η επιθυμία του Πατρινού για ένα δικό του καρναβάλι, με όλα αυτά τα στοιχεία που κάποτε τον χαρακτήριζαν.

Μακριά από την εμπορικότητα, μακριά από τα όποια έκτροπα γίνονται αφήνοντας από έξω από το ξεχωριστό αυτό γεγονός τους επισκέπτες του και ειδικότερα εκείνη την κατηγορία των επισκεπτών που αποτελούν τα τελευταία χρόνια των μεγαλύτερο όγκο της επισκεψιμότητας του τελευταίου τριημέρου.  

Ίσως για αυτό υπάρχει στην παρέλαση των μικρών αυτή η μεγάλη συμμετοχή των ενηλίκων σε μια καρναβαλική πομπή και μια εκδήλωση που απευθύνεται κυρίως στα παιδιά και όχι στους μεγάλους.  

Παρέες ενηλίκων προγραμματίζουν και βγαίνουν μαζί με τα παιδιά τους, ανεξάρτητα αν αυτά πηγαίνουν ή όχι στο ίδιο σχολείο, παρελαύνουν και το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στην κορύφωση του Πατρινού Καρναβαλιού, πολλοί από αυτούς όχι μόνο δεν συμμετέχουν, αλλά φεύγουν εκτός Πατρών.

Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό ότι οι εγγραφές στα πληρώματα που συμμετείχαν στην παρέλαση των μικρών είχαν κλείσει εδώ και δύο εβδομάδες τουλάχιστον και δεν έβρισκε κανείς στολή.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι απαραίτητα κακό. Αρκεί να υπάρξει ένα μέτρο στην εμπορικότητα και να διαφυλαχθούν τα στοιχεία που το ξεχωρίζουν.