Δεν φοράει συνήθως ζακέτα, αν και τον είδαμε στον ρόλο του Ευθύμη στην κωμική σειρά της ΕΡΤ1 «Ζακέτα να πάρεις». Το τηλεοπτικό κοινό είχε την ευκαιρία εκεί να γνωρίσει το ταλέντο του και να έχει μια πρώτη επαφή με έναν νεαρό ηθοποιό που όπως φαίνεται έχει πολλά να μας δώσει ακόμα.

Όχι μόνο τηλεοπτικά, αλλά κυρίως θεατρικά αφού το θέατρο υπερέχει στη λατρεία του για την τέχνη της υποκριτικής για τον Παναγιώτη Γαβρέλα. Έτσι εμείς εδώ στην Πάτρα έχουμε τη δική μας ευκαιρία να τον απολαύσουμε πάνω στο θεατρικό σανίδι του «Απόλλων», σε ένα από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας στην «Προδοσία» του Χάρολντ Πίτερ.

Πρόκειται για την κεντρική παραγωγή της φετινής χειμερινής θεατρικής σεζόν του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας που ήδη έχει ξεκινήσει να παίζεται με επιτυχία, σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζαμπουλάκη και ηθοποιούς εκτός του Παναγιώτη Γαβρέλα, την Aurora Marion, τον Μάνο Βαβαδάκη και τον Μάριο Μάνθο.


- Τι σημαίνει προδοσία για σένα και πώς αντιλαμβάνεσαι την έννοια αυτή μέσα από το έργο;

Προδοσία είναι να χάνεις τη γη κάτω που τα πόδια σου. Να συμβαίνει κάτι που αντιβαίνει στους προσωπικούς σου νόμους της φυσικής, κάτι που δυστυχώς θα σε αφήσει διαλυμένο και αλλαγμένο. Μέσα στο έργο, σε κάθε μια στιγμή του, υπάρχει πάντα ένας προδομένος και ένας προδότης. Όλοι προδίδουν όλους και κυρίως τον εαυτό τους.

- Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα που κρατάει ο θεατής μέσα από αυτή την παράσταση;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένα κυρίαρχο επιμύθιο από την παράσταση. Ο θεατής παρακολουθεί μια αφήγηση και επικεντρώνεται σε όποιο στοιχείο τον “ακουμπάει”. Ο σκηνοθέτης μας Γιώργος Ζαμπουλάκης προσπαθεί μέσα από την ανάγνωση του να αναδείξει τις αλήθειες του Πίντερ, και εμείς με την σειρά μας προσπαθούμε να αναδείξουμε τις αλήθειες των ηρώων μας. Το κοινό θα επιλέξει ασυνείδητα τι θα κρατήσει και τι όχι.


Πώς αισθάνεσαι για τη συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και την παραγωγή;

Είναι πραγματική ευλογία να συνεργάζεσαι με τόσο όμορφους ανθρώπους που έχουν ταλέντο και όραμα. Το ΔΗΠΕΘΕ μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε πράξη αυτήν την παράσταση και θεωρώ ότι αισθάνονται δικαιωμένοι με το αποτέλεσμα της δουλειάς μας.  Έχουμε στηριχθεί πολύ και έχουμε εξαιρετική επικοινωνία.

- Ποιές είναι οι πρώτες εντυπώσεις που σου έχει δημιουργήσει το πατρινό κοινό;

Από την μικρή μου εμπειρία θεωρώ ότι το κοινό είναι δύο ταχυτήτων. Υπάρχει ένα μέρος που είναι θεατρόφιλο και γνώστης του αντικειμένου και ένα κοινό που δεν ενδιαφέρεται. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια συνεχή απαξίωση και πτώση του πολιτισμικού επιπέδου στην Ελλάδα, δεν υπάρχει εκπαίδευση του κοινού ώστε να παρακολουθήσει τέχνη και να την θεωρεί επάγγελμα και σπουδή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος από την ΠτΔ Κατερίνα Σακελλαροπούλου που υποβάθμισε το πτυχίο των δραματικών σχολών και όλων των ανώτερων καλλιτεχνικών σχολών και το εξίσωσε με το απολυτήριο Λυκείου. Κάνουμε δυστυχώς σταθερά βήματα προς τα πίσω και αυτό δεν βοηθάει στο να διευρυνθεί το κοινό.


- Πώς είναι να παίζεις σε έναν χώρο όπως το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων;

Είναι ένα σπουδαίο θέατρο, εξαιρετικής αρχιτεκτονικής στο κέντρο της πόλης. Είναι μεγάλη η χαρά. Έχω μάθει πως θα πραγματοποιηθεί συντήρηση και αναπαλαίωση του κτιρίου και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό.,

- Πώς βλέπεις τα πράγματα θεατρικά από πλευράς ανταπόκριση του κόσμου;

Έχουμε ακούσει πολλά όμορφα σχόλια και πιστεύω ότι το κοινό φεύγει με θετικές εντυπώσεις. Το πιο όμορφο σχόλιο ήταν από έναν παλιό ηθοποιό του θεάτρου που είπε ότι είναι μία παραγωγή που συνδέεται με την θεατρική ιστορία του ΔΗΠΕΘΕ, πράγμα πολύ τιμητικό για εμάς.

- Το θέατρο θεωρείς ότι έχει έναν ανταγωνιστικό ρόλο στις εξόδους του κόσμου με τα live stage, τα club και τα κέντρα;

Όχι. Δεν νομίζω ότι πολύς κόσμος έχει καθημερινά το δίλημμα “μπουζούκια” ή θέατρο. Είναι διαφορετικό συνήθως το κοινό μας. Είναι ωραίο να έχουμε όλες τις επιλογές μας ανοιχτές και ο καθένας να επιλέξει βάσει των αισθητικών του κριτηρίων. Πάντως σίγουρα για όποιον θέλει μπορεί να τα συνδυάσει και τα δύο. Και εμείς μάλιστα σκεφτόμαστε να  επισκεφτούμε μια πίστα της πόλης όσο είμαστε εδώ.


- Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος ηθοποιός σήμερα;

Η πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη δυσκολία. Στο σύνολο της. Τεράστιος ανταγωνισμός, ανεργία, έλλειψη δομών για στήριξη των νέων καλλιτεχνών, μη αναγνώριση του πτυχίου, ελλιπής εκπαίδευση και πολλά ακόμα. Ο καθένας μας καλείται να φτιάξει μια δική του πραγματικότητα με τα προσωπικά του όπλα και εφόδια και να μπορέσει να αποδράσει από την υπάρχουσα ώστε να κάνει πράξη τα όνειρα του.

- Πες μου τα σχέδια που έχεις για τη συνέχεια; Κάνεις πλέον μακροπρόθεσμα σχέδια;

Αυτήν την περίοδο άσχετα με το αν έχω δουλειά ή όχι προσπαθώ να μένω δημιουργικός και ενεργός. Τα σίγουρα πλάνα για το μέλλον είναι μια παράσταση μετά το Πάσχα με την ομάδα μου τους C for Circus. Τώρα όλα τα υπόλοιπα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

- Η νέα γενιά από που έχει προδοθεί και ποιους νομίζεις ότι έχει προδώσει;

Η νέα και η νεότερη γενιά θεωρώ ότι έχει προδοθεί από τους γονείς της. Έχει κληρονομήσει ένα μέλλον ζοφερό και δύσκολο  και είμαι σίγουρος πως ως απάντηση θα δράσει τελείως ανεξέλεγκτα και απροσδόκητα για να καταφέρει να επιβιώσει.

(Οι φωτογραφίες είναι από τον Στέφανο Σάμιο).