Παρατείνεται μέχρι και την Πέμπτη 3 Μαϊου η έκθεση του Βασίλη Λιακόπουλου με τίτλο "Συνεκτικότητα" στο Κέντρο Πολιτισμού "Περί τεχνών".
Η έκθεση αποτελείται από 3 ενότητες όπου παρουσιάζονται κατασκευές, ζωγραφική και μια σειρά με βότσαλα και κοχύλια που συνθέτουν θαλασσινά πλάσματα.
Όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης Κ. Δροσοπούλου για τον καλλιτέχνη Β. Λιακόπουλο : «ο καλλιτέχνης Β. Λιακόπουλος καλεί τον θεατή να εισχωρήσει στο χώρο της δημιουργικής διαδικασίας & της εικαστικής αντίληψης. Οι ανθρώπινες φιγούρες δεν αποτελούν πλέον κανόνα – είναι τα διακριτικά σημεία της βασικής μορφολογίας (κεφάλι, κορμός, άκρα) που υποδηλώνουν τη μορφή. Έτσι, η παραμόρφωση της φόρμας καταγράφει την έννοια της δεκτικότητας και η διαστρέβλωση ανάγεται στη διάσταση της διασκευής.
Με την ίδια έννοια του ευρήματος, ο Λιακόπουλος συνθέτει και τις κατασκευές του – ένα ξύλινο μανταλάκι μεταμορφώνεται με το χρώμα & με ελάχιστες κοπές, σε ένα εμβληματικό γλυπτό. Σειρά γλυπτικών κατασκευών, πλάθουν έννοιες και αποδεικνύουν τις πραγματικές τους διαστάσεις.
Η τρίτη ενότητα της έκθεσης αναδεικνύει ξεχασμένα αντικείμενα, μεμονωμένα στοιχεία (arte povera), φόρμες που ανασυνθέτουν πλάσματα του βυθού. Τυχαία ευρήματα, συνειρμοί του νού συνδέουν την εικονικότητα με την πραγματικότητα»
Η έκθεση αποτελείται από 3 ενότητες όπου παρουσιάζονται κατασκευές, ζωγραφική και μια σειρά με βότσαλα και κοχύλια που συνθέτουν θαλασσινά πλάσματα.
Όπως σημειώνει η ιστορικός τέχνης Κ. Δροσοπούλου για τον καλλιτέχνη Β. Λιακόπουλο : «ο καλλιτέχνης Β. Λιακόπουλος καλεί τον θεατή να εισχωρήσει στο χώρο της δημιουργικής διαδικασίας & της εικαστικής αντίληψης. Οι ανθρώπινες φιγούρες δεν αποτελούν πλέον κανόνα – είναι τα διακριτικά σημεία της βασικής μορφολογίας (κεφάλι, κορμός, άκρα) που υποδηλώνουν τη μορφή. Έτσι, η παραμόρφωση της φόρμας καταγράφει την έννοια της δεκτικότητας και η διαστρέβλωση ανάγεται στη διάσταση της διασκευής.
Με την ίδια έννοια του ευρήματος, ο Λιακόπουλος συνθέτει και τις κατασκευές του – ένα ξύλινο μανταλάκι μεταμορφώνεται με το χρώμα & με ελάχιστες κοπές, σε ένα εμβληματικό γλυπτό. Σειρά γλυπτικών κατασκευών, πλάθουν έννοιες και αποδεικνύουν τις πραγματικές τους διαστάσεις.
Η τρίτη ενότητα της έκθεσης αναδεικνύει ξεχασμένα αντικείμενα, μεμονωμένα στοιχεία (arte povera), φόρμες που ανασυνθέτουν πλάσματα του βυθού. Τυχαία ευρήματα, συνειρμοί του νού συνδέουν την εικονικότητα με την πραγματικότητα»