H Μαριλία Βασιλακοπούλου έχει λατρεία με την φωτογραφία.

Ήρθε σε επαφή με την φωτογραφική μηχανή όταν ήταν παιδί, την είδε σαν παιχνίδι, την αγάπησε και πλέον αυτό το παιχνίδι το σπούδασε για να μπορέσει να το κάνει επάγγελμα.

Ως πρώην αθλήτρια έχει μία ιδιαίτερη σχέση με την αθλητική φωτογραφία και το φωτορεπορτάζ, χωρίς όμως να στέκεται μόνο εκεί. Βγάζει φωτογραφίες παντού.

Στα 22 της χρόνια βρέθηκε προ ημερών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου, καλύπτοντας το ως επαγγελματίας φωτογράφος και έζησε μία από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες της ζωής της.

Στο patrasevents.gr μιλάει για την αγάπη της για την φωτογραφία, τα σχέδια και τους στόχους που έχει πάνω σε αυτό που αγαπάει περισσότερο να κάνει.


- Τι είναι αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με την φωτογραφία;

Άρχισα να "κλέβω" το κινητό της μαμάς μου όταν ήμουν μικρή και έβγαζα φωτογραφίες δέντρα, ηλιοβασιλέματα, βουνά… ξέρετε, όπως κάνουν όλοι όταν είναι παιδιά!

Στα 14 μου οι γονείς μου, μου έκαναν δώρο την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή και στα 16 μου πήγα στην πρώτη μου συναυλία με αυτή. Και κλείδωσα. Η φωτογραφία κατέληξε να είναι το μέσο για να πλησιάσω περισσότερο τη μουσική που επίσης αγαπώ αλλά δεν έτυχε να ασχοληθώ ποτέ.

- Γιατί όμως σου κέντρισε το ενδιαφέρον η αθλητική φωτογραφία;

Με αυτόν τον τρόπο συνδυάζω τις δυο αγάπες μου μαζί. Έκανα από πολύ μικρή στίβο. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να σταματήσω να αγωνίζομαι, αλλά έτσι ακόμα και τώρα καταφέρνω να τον υπηρετώ από άλλο πόστο.

Τι διαφορετικό θα πρέπει να έχει στα υπόψη του ένας φωτογράφος που είναι σε ένα αθλητικό event; 

Υπάρχουν πολλοί περιορισμοί. Σε μεγάλους αγώνες και διοργανώσεις δεν θα μπορείς τόσο εύκολα να πλησιάσεις το θέμα σου. Για αυτό πρέπει να είσαι καλά προετοιμασμένος, να έχεις τον κατάλληλο εξοπλισμό να τραβήξεις από μακριά.


- O φωτογράφος θέλει να συλλάβει την κίνηση. Ο αθλητισμός είναι από μόνος του κίνηση. Αυτό κατά πόσο τον δυσκολεύει ή τον διευκολύνει;

Νομίζω ότι μία από τις πιο σημαντικές δεξιότητες ως αθλητικός φωτογράφος είναι να μπορείς να εργάζεσαι γρήγορα. Η αθλητική φωτογραφία απαιτεί πολλή γρήγορη σκέψη και αντανακλαστικά.

Πιστεύω επίσης ότι είναι σημαντικό να μπορείς να παραμείνεις ήρεμος υπό πίεση. Υπάρχουν συχνά περιορισμένες προθεσμίες κατά τη λήψη αθλημάτων, έτσι οι φωτογράφοι πρέπει να μπορούν να παραμείνουν συγκεντρωμένοι.

- Πρόσφατα κάλυψες μια μεγάλη διοργάνωση το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου, στο Μόναχο. Τι σου έκανε εντύπωση;

Την τελευταία μέρα όταν συνειδητοποίησα που βρισκόμουν αλλά και το ότι ήμουν η πιο μικρή ηλικιακά φωτογράφος συγκινήθηκα. Ένιωσα για πρώτη φορά περήφανη.

Ήταν μια πολύ όμορφη και οργανωμένη διοργάνωση και για αυτόν ακριβώς το λόγο έγινε και η δίκη μας δουλειά καλύτερη και πιο εύκολη.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ο κόσμος που ήρθε να την παρακολουθήσει. Στην Ελλάδα δυστυχώς ο στίβος δεν "πουλάει" τόσο όσο άλλα αθλήματα.

Ελάχιστοι θεατές υπάρχουν κάθε φορά στα Πανελλήνια πρωταθλήματα. Και είναι κρίμα όταν μπορείς να δεις από κοντά και δωρεάν(!) παγκόσμιους πρωταθλητές όπως ο Τεντόγλου, η Στεφανίδη, η Ντρισμπιώτη κ.α.


- Πόσες φωτογραφίες έβγαλες εκεί και ποια ξεχωρίζεις;

Οι φωτογραφίες που έβγαλα εκεί ήταν πολλές. Κάθε βράδυ γυρνούσαμε σπίτι έχοντας να επεξεργαστούμε 1.000-2.000 φωτογραφίες και ήμασταν εφτά μέρες εκεί.

Νομίζω η φωτογραφία της Τζένγκο όταν κατάλαβε πως ήταν πρώτη στην Ευρώπη στα 20 της είναι μία από τις αγαπημένες μου. Καλλιτεχνικά δεν λέει κάτι, αλλά με συγκίνησε πολύ.

- Έχεις καλύψει εκτός από αθλητικές εκδηλώσεις και μουσικές συναυλίες. Κατά πόσο αλλάζει η ψυχολογία του φωτογράφου στο θέμα που καλύπτει;

Σίγουρα ο φωτογράφος χρειάζεται να προσεγγίζει αλλιώς κάθε θέμα αλλά δεν θεωρώ πως η ψυχολογία του αλλάζει δραματικά αν κάνει αυτό που αγαπά.


- Τι είναι η φωτογραφία για σένα;

Δεν ξέρω αν μπορώ να το εκφράσω έτσι όπως ακριβώς το νιώθω, αλλά πιστεύω ότι είναι μια δημιουργική ανάγκη που είχα από μικρή και έτυχε να βγει με αυτόν τον τρόπο. Ένας τρόπος να εκφράζομαι, το αγαπημένο μου παιχνίδι που δεν θα αποχωριστώ ποτέ μεγαλώνοντας.

Ξυπνώ και κοιμάμαι με αυτή τη σκέψη. Συνεχίζω να φωτογραφίζω απλώς γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

-Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου γύρω από αυτή;

Έχω δύο μεγάλα όνειρα: Ελπίζω κάποια μέρα σύντομα να γίνω tour photographer κάποιου Έλληνα και ξένου καλλιτέχνη και να καταφέρω να φωτογραφίσω στους Ολυμπιακούς.

Προσπαθώ να μην προσανατολίζομαι όμως πολύ μακροπρόθεσμα γιατί η ζωή αλλάζει τόσο γρήγορα. Ωστόσο, ελπίζω να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ για πολύ καιρό.

- Τι πρέπει να κάνει ένας φωτογράφος για να μπορεί να εξελίσσεται;

Το πιο σημαντικό είναι να αγαπάει αυτό που κάνει και να μην ακούει κανέναν που προσπαθεί να γίνει εμπόδιο στα όνειρα του. Έπειτα πρέπει να έχει όραμα, να ψάχνεται συνεχώς και να δουλεύει σκληρά.

- Πες μου ποιοι σε έχουν βοηθήσει έως τώρα και ένα πρότυπο σου;

Η οικογένεια και οι φίλοι μου είναι τα στηρίγματα στη ζωή μου. Οι αδερφές μου είναι οι μεγαλύτεροι φανς μου.

Θαυμάζω πολύ τον Matty Vogel-τον προσωπικό φωτογράφο της Billie Eilish και τον Έλληνα αθλητικό φωτογράφο Άγγελο Ζυμάρα με τον οποίο μάλιστα έτυχε να γνωριστούμε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία.