Συντρόφισσες, Σύντροφοι,

Πριν από οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα να σας συγχαρώ για την εκλογή σας, και να σας ευχηθώ καλή και αποδοτική πορεία, για το καλό πρωτίστως του τόπου. Μόνο για αυτόν τον λόγο μπορούμε να υπάρχουμε. Και για να το πετύχουμε, χρειάζεται και ένα αξιόμαχο κίνημα, αλλά πρέπει να τονίσω ότι, χρειάζεται ένα αξιόμαχο προοδευτικό κίνημα αξιών.

Συντρόφισσες, Σύντροφοι,

Η σημερινή πρώτη διευρυμένη συνεδρίαση της ΝΕ με τη νέα της σύνθεση, έρχεται σε μια περίοδο κρίσιμη πολλαπλώς, για τη χώρα αλλά και για την Παράταξή μας.

Η χώρα, στα πρόθυρα μιας ακόμη εκλογικής περιόδου από την οποία απουσιάζει χαρακτηριστικά ο πολιτικός διάλογος, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά μεγάλων, αλλά και νέων προκλήσεων, πρωτόγνωρων, στις οποίες θα πρέπει να δώσει απαντήσεις με ορίζοντα το μακρινό μέλλον, αν θέλουμε να έχουμε θέση στον σκληρό και άκρως απαιτητικό διεθνή ανταγωνισμό. Αλλά αυτό, απαιτεί μεγάλο κόπο, και σχέδιο.

Δυστυχώς, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλησαν να πάρουν το μάθημά τους από την πρόσφατη οικονομική κρίση και να αποστούν των πελατειακών τους αντιλήψεων και πρακτικών.

Υπάρχει εξήγηση για αυτό: ο πυρήνας της φιλοσοφίας του καθενός τους, ταυτίζεται σε ορισμένα δομικά στοιχεία, κυρίως στα ζητήματα αυταρχισμού, λαϊκισμού, ελέγχου της εξουσίας και όχι αλλαγής της, προκειμένου να διαμορφώνουν συνθήκες εξάρτησης μεταξύ κόμματος και πολίτη - πελάτη.

Αυτό δεν τους επιτρέπει να συγκρουστούν με το θεριό του πελατειασμού, με αποτέλεσμα τη στασιμότητα και την ομηρία της Ελληνικής κοινωνίας, σε μια συνθήκη αδιέξοδη και καταστροφική, που παράγει διαρκώς κρίσεις, άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες, ενώ καθιστά την Ελλάδα τον αδύνατο κρίκο στις μεγάλες διεθνείς κρίσεις. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, εμείς ως χώρα, με το πιο πλούσιο δυναμικό ΑΠΕ, πληρώνουμε το πιο ακριβό τίμημα της ενεργειακής κρίσης, στην οποία θα αναφερθώ αργότερα πιο αναλυτικά.

Όλη αυτή η κατάσταση, δεν επέτρεψε την τελευταία 20ετία, να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες αλλαγές, με εξαίρεση την περίοδο 2009-11. Δεν είναι μόνο ότι χάθηκε πολύς και πολύτιμος χρόνος, είναι και το ότι πολεμήθηκε σκληρά κάθε προσπάθεια αλλαγής, που θα οδηγούσε τους Έλληνες και τη χώρα μπροστά.

Τώρα τρέχουν να προλάβουν τις εξελίξεις που καθιστούν επιτακτικές τις αλλαγές, και το κάνουν και με τον λάθος τρόπο, που πληρώνουν ακριβά οι Έλληνες.

Και στη συνέχεια, μετά τα πρώτα χρόνια της κρίσης, όταν και με δική μας δυστυχώς ευθύνη, επιτρέψαμε να γίνουμε ο αποδιοπομπαίος τράγος της κατάστασης, διαμορφώθηκε ένας διπολισμός συντηρητικός, ο οποίος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από ένα συνεχή, άγονο και αδιέξοδο πολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που μας οδηγεί σε μια παραλυτική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα.

Τώρα μάλιστα, που η συγκυρία το έφερε λόγω των συνεχόμενων κρίσεων και της αλλαγής στάσης εκ μέρους της ΕΕ, να βρεθούμε με πολλούς πόρους που θα μας επέτρεπαν να αλλάξουμε επιτέλους ρότα και να συγκροτήσουμε μια σύγχρονη δημοκρατία.

Κινδυνεύει αυτός ο θησαυρός, που ουσιαστικά ισοδυναμεί με μια δεύτερη, μεγαλύτερη ευκαιρία από αυτήν της οικονομικής κρίσης, ευκαιρία ακόμα και ενεργειακής αυτάρκειας και πλούτου για τον Ελληνικό λαό, να μετατραπεί σε άνθρακες. Στο βωμό σκοπιμοτήτων, ιδιοτελών επιλογών, επιδοματικών πρακτικών και πελατειακών αντιλήψεων.

Αυτήν λοιπόν, την ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, αλλά και καθοριστική για την πορεία και το μέλλον της χώρας, η Παράταξή μας, είναι η μόνη που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Γιατί από την ίδρυσή της ήταν διαφορετική, και αυτό της προσέδωσε την προωθητική δύναμη, να αλλάξει τη μοίρα της χώρας, των Ελλήνων. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε εξέλιξη μια τεράστια επιχείρηση συντηρητικών κύκλων όλων των αποχρώσεων, να αποδομήσουν την προσφορά και το έργο του ΠΑΣΟΚ, ακριβώς γιατί αισθάνονται ότι είναι απόντες από το κάδρο της ιστορίας.

Έχουμε όλες τις δυνατότητες να παίξουμε αυτόν τον καταλυτικό ρόλο στη δημόσια ζωή και να καταστούμε και πάλι πρωταγωνιστική δύναμη. Αρκεί να διαμορφώσουμε και τις προϋποθέσεις ενόψει εκλογών.

Δηλαδή,

- Να πείσουμε για την αποφασιστικότητά μας, να υπερασπιστούμε την αυτονομία της πολιτικής και της Παράταξής μας.

- Να καταθέσουμε μια στρατηγική πρόταση άρσης του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα, με ευθύνη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

- Να διαμορφώσουμε μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης που θα μας επιτρέπει να συγκροτήσουμε μια αξιόμαχη κοινωνική και πολιτική συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων που θα επιβάλλουν προοδευτική διέξοδο για τη χώρα και τους Έλληνες.

Η υπέρβαση του αδιεξόδου, με αυτές τις βασικές προϋποθέσεις, είναι το δικό μας διακύβευμα, η δική μας Παραταξιακή πρόκληση, με την οποία πρέπει να αναμετρηθούμε.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Δεν υπάρχει προοπτική για την Παράταξή μας, αν δεν εκφράσουμε αξιακά και αξιόπιστα, τον προοδευτικό χαρακτήρα μας.

Κάθε άλλη επιλογή, δεν προσφέρει στη χώρα, στους Έλληνες, και επομένως, δεν μπορεί να αποτελέσει για εμάς διέξοδο.

Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν μια σειρά από μεγάλα ζητήματα και προκλήσεις, στις οποίες θα πρέπει να δώσουμε προοδευτικές, οραματικές, καινοτόμες αλλά και αποτελεσματικές απαντήσεις.

Λύσεις που εγγυώνται τη σιγουριά, την ασφάλεια, την πρόοδο για τον Ελληνικό.

Ό,τι δεν εγγυάται η ΝΔ σήμερα.

Ενδεικτικά θα αναφερθώ σε ορισμένα ζωτικά θέματα που πρέπει να αντιμετωπισθούν για να υπάρχει σιγουριά και πρόοδος στη χώρα, όπως,

αφελληνισμός της οικονομίας,

ενεργειακή κρίση,

κλιματική αλλαγή,

η διατροφική ασφάλεια,

κοινωνικό κράτος, υγεία, παιδεία, πρόνοια,

εξωτερική πολιτική και άμυνα,

εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις,

δημοκρατία και δικαιώματα για την αξιοπρέπεια των πολιτών.

 

- Ο κίνδυνος να περιέλθει πολύ μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας, της γης και των ακινήτων σε ξένα χέρια, αποτελεί πλέον μείζονα απειλή.

Η κυβέρνηση παρακολουθεί άβουλη την εξέλιξη αυτή.

Επιβάλλεται να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες αντιστροφής αυτής της τάσης, αλλά χωρίς να βρεθούν όλα στα χέρια λίγων.

Απότοκο της τάσης αυτής, και οι υψηλές τιμές των ακινήτων, που αποτελούν πλέον όνειρο ιδιαίτερα για τους νεότερους, αλλά και των ενοικίων, που διαμορφώνουν συνθήκες ασφυξίας για πολλούς πλέον Έλληνες.

- Ο σχεδιασμός και οι πρωτοβουλίες, αποτελούν στοιχεία σε ανεπάρκεια στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, όπως και στην άμυνα της χώρας.

Απαιτείται σχεδιασμός, αδέσμευτης, ανεξάρτητης και πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής, σχέδιο με ανάληψη πρωτοβουλιών, και όχι άφεση στην όποια έξωθεν βοήθεια, καθώς οι τρίτοι, πάντα κοιτάζουν πρώτα τα δικά τους συμφέροντα.

Σχεδιασμός και αλλαγή προτύπου, απαιτείται και στη χάραξη της αμυντικής πολιτικής, με έμφαση στην ενίσχυση της ελληνικής παραγωγικής διαδικασίας, και με αιχμή την αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας, της καινοτομίας και της έρευνας.

Αναφέρω για παράδειγμα, πρακτικές άλλων χωρών, όπως του Ισραήλ, όπου με την ευκαιρία της εκπλήρωσης στρατιωτικής υπηρεσίας, αξιοποιείται το ερευνητικό δυναμικό της χώρα στην ενίσχυση της παραγωγής του αμυντικού εξοπλισμού, γεγονός που οδήγησε στη συνέχεια, στη δημιουργία πολλών start up επιχειρήσεων στη χώρα.

Είναι και ένα παράδειγμα, που μπορεί να αναδείξει το πώς μπορεί να αξιοποιούνται όλες οι δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα μιας σύγχρονης πολιτείας.

- Οι εξελίξεις στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, απαιτούν μια νέα οπτική, η οποία πέραν των ανωτέρω, να αξιολογεί την εσωτερική κατάσταση στη γειτονική χώρα, να προσμετρά το θολό τοπίο και τα πολλά διαφορετικά πεδία εντός της Τουρκίας, και να αξιοποιεί τη δράση των δημοκρατικών δυνάμεων στο εσωτερικό της.

- Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η δράση αναθεωρητικών δυνάμεων και αυταρχικών ηγετών, σε συνδυασμό με την τάση περιορισμού ή και στέρησης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνιστά μια από τις πλέον σημαντικές απειλές για τη δημοκρατία και τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Το πρόσφατο παράδειγμα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για την απαγόρευση των αμβλώσεων, επιβάλλεται να λειτουργήσει ως εγερτήριο μήνυμα για νέους αγώνες, για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

- Αλλά και η ασφάλεια, υπό την προοδευτική αντίληψη των πραγμάτων, αποτελεί για τον κάθε πολίτη πρωταρχικό ζήτημα, πολύ περισσότερο σήμερα, σε έναν κόσμο γεμάτο προκλήσεις και απρόοπτα.

- Η πρόσφατη κρίση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ανέδειξε τη μεγάλη σημασία που αποκτά το ενεργειακό ζήτημα.

Δύο σημεία σε αυτόν τον τομέα. Το ένα, αφορά τη ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας και της ενεργειακής αυτονομίας. Το άλλο, αφορά το ζήτημα της ενεργειακής δημοκρατίας.

Όσον αφορά το πρώτο, αφού επισημανθεί το γεγονός ότι, η κρίση στον χώρο της ενέργειας και οι μεγάλες αυξήσεις που παρατηρήθηκαν προϋπήρξαν του πολέμου, πρέπει να επισημανθούν οι δύο όψεις του θέματος.

Η αντίφαση που χαρακτηρίζει την πραγματικότητα στη χώρα, όπου οι Έλληνες πληρώνουν πολύ ακριβά την ενέργεια, ενώ η χώρα έχει το πλούσιο φορτίο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που παρέμειναν αναξιοποίητα στο βωμό πολιτικών και άλλων σκοπιμοτήτων.

Αρκεί να θυμίσω ότι, όταν το 2010 με το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, θέταμε σε εφαρμογή το σχέδιο ώστε η χώρα να καταστεί ενεργειακός κόμβος προς την Ευρώπη και μαζί παραγωγός ενέργειας, παράλληλα με τη διασφάλιση της ενεργειακής αυτονομίας, οι άλλοι μίλαγαν για «πράσινα άλογα»!

Η άλλη όψη, της ενεργειακής δημοκρατίας, συνδέεται ευθέως και με την ακρίβεια της ενέργειας και με την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης.

Και αυτό, γιατί από τη μια η κυβέρνηση με τις επιλογές της δεν πέτυχε να περιορίσει την ενεργειακή επιβάρυνση στις επιχειρήσεις, τους αγρότες και κτηνοτρόφους, στους πολίτες και τα νοικοκυριά. Αντιθέτως, σύμφωνα και με τα όσα αναφέρει η ίδια η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, επέτρεψε τη δημιουργία υπερκερδών για τις εταιρείες.

Επίσης, οι επιλογές της κυβέρνησης, περιορίζουν ουσιαστικά, αν δεν αποτρέπουν, τη δυνατότητα παραγωγής ενέργειας από τους πολίτες ή από ενεργειακές κοινότητες.

Παράλληλα, καμία ουσιαστική μέριμνα δεν έχει υπάρξει για την ανάπτυξη εγχώριας παραγωγής μέσων και υλικών, υποδομής δηλαδή, για την παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ.

Και επίσης, δεν έχουν αξιοποιηθεί στο έπακρο, όλες οι δυνατότητες που μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε με βάση το πρόγραμμα ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ, το οποίο είχαμε σχεδιάσει τότε. Θα είχαμε και πολλές περισσότερες θέσεις εργασίας δημιουργήσει, και τις πόλεις μας θα είχαμε αλλάξει, και το ενεργειακό αποτύπωμα θα είχαμε περιορίσει σημαντικά.

- Η διατροφική ασφάλεια, που απειλεί πλέον ευρύτατες πληθυσμιακές ομάδες και όχι μόνο σε φτωχές χώρες. Απαιτεί πέραν όλων των άλλων και τη μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του Έλληνα αγρότη και κτηνοτρόφου στην ανάγκη για μετάβαση σε βιώσιμες μορφές καλλιέργειας, τη διαμόρφωση όρων αυτάρκειας για τις διατροφικές ανάγκες των Ελλήνων, όπως και των επισκεπτών - τουριστών, αλλά και για τις εξαγωγικές ανάγκες που θα πρέπει να στηρίξουν την ανταγωνιστική θέση της χώρας διεθνώς και να συμβάλουν στην αλλαγή του αναπτυξιακού προτύπου σε βιώσιμο και πράσινο.

- Η κοινωνική κατοικία, ζήτημα ζωτικής σημασίας, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με όρους παρελθόντος και χαρακτηριστικά γκέτο, αλλά με σύγχρονα εργαλεία που να συνυπολογίζουν πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες, από τα δικαιώματα, τη χωροταξική διασπορά, το σύγχρονο περιβάλλον και την αισθητική, μέχρι και την κλιματική κρίση. Μαζί βέβαια, θα πρέπει να δούμε και τη μαζική ανακαίνιση κατοικιών για ενεργειακή εξοικονόμηση, κάτι που θα δημιουργήσει και νέες θέσεις εργασίας.

- Η αναμόρφωση των κοινωνικών δομών της χώρας - υγεία, παιδεία, παιδικοί σταθμοί, κοινωνική πολιτική, τρίτη ηλικία, ισότητα των φύλων, αποτελεί πλέον, και με δεδομένες τις διεθνείς εξελίξεις και τις συνεχόμενες κρίσεις, κρίσιμο ζήτημα.

Τονίζω στο σημείο αυτό, και την αναγκαιότητα βελτίωσης και στελέχωσης των υποδομών και στην υγεία και στους άλλους τομείς, ως προτεραιότητα για την ενίσχυση της πραγματικής ασφάλειας των πολιτών.

- Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, όπως δείχνει και η τραγική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.

- Η εργασιακή ασφάλεια και προσαρμογή στην ψηφιακή οικονομία. Ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη είναι η επιτυχία των εργαζόμενων στην Apple να ψηφίσουν υπέρ της δημιουργίας συνδικαλιστικού φορέα. Οι πλατφόρμες, είχαν υπονομεύσει κάθε οργανωμένη συλλογική έκφραση των εργαζομένων σε αυτούς τους εργασιακούς χώρους. Στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει να δούμε και να ρυθμίσουμε το νέο περιβάλλον όπως αυτό διαμορφώνεται με την εξ’ αποστάσεως εργασία και τους ψηφιακούς νομάδες.

- Η ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού της χώρας, που παραμένει παρασιτικός, πελατειακός, με τις εισαγωγές να αυξάνονται σημαντικά και παρά ταύτα το εμπορικό ισοζύγιο να γίνεται όλο και πιο ελλειμματικό, θυμίζοντας ημέρες του 2009. Και να σκεφτεί κανείς ότι εξάγουμε ανθρώπινο δυναμικό. Όλα αυτά είναι ζωτικής σημασίας ζητήματα, που πρέπει να τύχουν μεγάλων αλλαγών. Και θεσμικών αλλαγών, που να διασφαλίζουν ότι, οι διαδικασίες θα πρέπει να είναι συμμετοχικές και προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.

- Προϋπόθεση για να τα πετύχουμε, η θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας, που θα δώσει τη δυνατότητα απελευθέρωσης των θεσμών από τη γραφειοκρατία και τον πελατειασμό, θα συμβάλει στη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, θα προωθήσει τη ριζική αποκέντρωση των δομών και θα δώσει φωνή στην περιφέρεια και τις τοπικές κοινωνίες, και βέβαια, με την απαραίτητη μεταφορά πόρων.

Όλα αυτά μας φέρνουν αυτονόητα, αντιμέτωπους με ένα βασικό ζήτημα, αν θέλουμε να μιλάμε για προοδευτική διέξοδο: σημασία δεν έχει μόνο το τι θέλουμε, αλλά και το πώς θα το κάνουμε.

Πρόγραμμα, λοιπόν, με περιεχόμενο και διαδικασίες συγκρότησής του, αλλά και υλοποίησης του. Ιστορικά, το ΠΑΣΟΚ, η Παράταξή μας, είχαν ως δημοκρατική και συμμετοχική διέξοδο προωθήσει τις συνελεύσεις πολιτών. Η σύγχρονη τεχνολογία μας δίνει και νέες δυνατότητες. Ας τις αξιοποιήσουμε όλες, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αρκεί και το περιεχόμενο των πολιτικών μας και ο τρόπος της διαμόρφωσης και υλοποίησης τους, να υπηρετούν τον προοδευτικό χαρακτήρα μας.

Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω ότι, σε όλα αυτά τα ζητήματα και σε πολλά ακόμη, είναι περισσότερο από εμφανής η απουσία πολιτικής διεξόδου από τις επιλογές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, επιλογές που αντιθέτως, ενισχύουν συγκεκριμένα συμφέροντα σε βάρος των συμφερόντων της κοινωνίας, των πολιτών, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό του κόστους της ενέργειας για τους πολίτες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.

Παράλληλα, επισημαίνω την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρει διέξοδο, και πολύ περισσότερο προοδευτική διέξοδο στον τόπο.

Αυτές οι εξελίξεις, μόνο θετικά μηνύματα δεν προσφέρουν για την πορεία της χώρας και το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Αλλαγή πορείας, είναι η μόνη διέξοδος.

Και βέβαια,

Προοδευτική στροφή, είναι η μόνη μας επιλογή.

Γιατί, χωρίς προοδευτικό πρόσημο, δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική και συμμετοχική μετάβαση σε μια βιώσιμη, πράσινη και ψηφιακή εποχή, όπου οι ανισότητες και οι αδικίες θα αποτελούν ζήτημα καθημερινής μέριμνας.