Αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις.. θα πάμε και εμείς; Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός πάντα πηγαίνει! και είναι αλήθεια, τελικά μερικές μέρες μετά η πρώτη αποστολή του Ε.Ε.Σ. είναι γεγονός. Οι διαβουλεύσεις του προέδρου κ. Αυγερινού που είναι και ο συντονιστής, μαζί με τον Ουκρανικό Ερυθρό Σταυρό και τη Διεθνή Επιτροπή κατέληξαν στην απόφαση ότι το πιο χρήσιμο σημείο, τη δεδομένη στιγμή, είναι ο συνοριακός σταθμός μεταξύ Ρουμανίας–Ουκρανίας.

Ξεκινήσαμε από την Πάτρα το ξημέρωμα της 23ης Μαρτίου και την επομένη το απόγευμα ήμασταν στη θέση μας. Εκεί η πρώτη εικόνα ξαφνιάζει, κόσμος πολύς κυρίως γυναίκες–μάνες με μικρά παιδιά και ηλικιωμένους. Οι άντρες βλέπεις έμειναν πίσω να πολεμήσουν για την πατρίδα. Μάτια κόκκινα γεμάτα δάκρυα, βλέμμα χαμένο, μοναδικές αποσκευές ένα σακίδιο σε κάθε πλάτη.

Συναντώ τους πρώτους ασθενείς μου, είναι μια οικογένεια που περπατάει δύο μερόνυχτα στο κρύο και τα πόδια τους είναι πια ταλαιπωρημένα, δίνω την απαραίτητη φροντίδα και εξηγώ την αγωγή με τη βοήθεια διερμηνέα. Όμως δε θέλει φροντίδα μόνο το σώμα, είναι και η ψυχή που πονά.. και εδώ έρχεται το ερώτημα: τι να απαντήσω στα αλήθεια; πότε θα τελειώσει όλο αυτό; είναι στα αλήθεια ξεριζωμός.. και εμείς οι Έλληνες ξέρουμε τι σημαίνει αυτό.

Εξυπηρετούμε 70-80 άτομα τη μέρα με τραύματα, θλάσεις, διαστρέμματα, χρόνιους πάσχοντες που δε λαμβάνουν την αγωγή τους, όλοι ταξιδιώτες, ξεριζωμένοι, χωρίς πολλές φορές συγκεκριμένο προορισμό.

Απέναντί μας μια φιλοζωική οργάνωση που με ένα τρόπο που ξαφνιάζει έχουν συνεχώς ζωάκια να φροντίζουν. Οι άνθρωποι παρά την ταλαιπώρια τους δεν ξεχνούν τους τετράποδους φίλους τους.

Σ’ όλο αυτό μας κάνει περήφανους ο ερχομός των φορτηγών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού γεμάτα τόνους ανθρωπιστικού υλικού που πρόσφεραν οι συμπατριώτες μας. Μπαίνουν στην Ουκρανία να παραδώσουν στις αποθήκες του Ουκρανικού Ερυθρού Σταυρού που τους περιμένουν και δε γίνεται μια φορά! οι Έλληνες είναι φιλότιμοι έδωσαν οι περισσότεροι ξανά και ξανά τρόφιμα, χρήματα, ότι μπορούν και δεν είναι υπερβολή.

Στην Πάτρα για παράδειγμα όπου είμαι διευθύντρια ο σύλλογος ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ προσέφερε τρόφιμα, αλλά και πέντε φορές χρηματικό ποσό στο λογαριασμό για την Ουκρανία! και αυτό είναι ελπίδα.. υπάρχει ακόμα αγάπη για το συνάνθρωπο.

Οι μέρες είναι δύσκολες εδώ, ματώνει η ψυχή με όσα ζούμε και ζούμε πόλεμο! μοιάζει να περνά από μπροστά μας όλη η ιστορία που διαβάσαμε στα βιβλία και είδαμε στα ντοκιμαντέρ! ελπίζω να τελειώσει το συντομότερο όλο αυτό και εύχομαι ποτέ μα ποτέ να μην ξανασυμβεί.