Η πρόσφατη επίσκεψη του κου Πλεύρη και της κας Γκάγκα στα νοσοκομεία της περιοχής μας είχε καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα. Οι «συσκέψεις» που πραγματοποιήθηκαν είχαν για άλλη μια φορά στόχο τον εξωραϊσμό μιας διαλυτικής για το ΕΣΥ κατάστασης, με υπεύθυνους τόσο την πολιτική ηγεσία του Υπ.Υγείας και την κυβέρνηση όσο και την ηγεσία της 6ης ΥΠΕ.

Με αφορμή την επίσκεψη, υπενθυμίζουμε ποια είναι η πραγματική και όχι η εικονική πραγματικότητα του ΕΣΥ στην Αχαΐα που βιώνουν υγειονομικοί και πολίτες, όπως την καταγράψαμε στο πρόσφατο υπόμνημά μας προς το κο Πλεύρη χωρίς προφανώς να λάβουμε καμία απάντηση. Αναφέραμε σε αυτό τα οξυμένα προβλήματα στα Νοσοκομεία Πύργου, Αιγίου, Καραμανδάνειο, Άγιο Ανδρέα και Ρίο, καθώς και τα πιο ειδικά που αφορούν στην Πρωτοβάθμια και τους ειδικευόμενους γιατρούς.

Από τα παραπάνω φλέγοντα ζητήματα, με το μόνο που αναγκάστηκε να ασχοληθεί το Υπουργείο Υγείας είναι αυτό του Καραμανδανείου, όπου μετά από μεγάλη πίεση και εγκληματική καθυστέρηση, αναγκάστηκε να προκηρύξει δύο μόνιμες θέσεις αναισθησιολόγων, όταν ο κόμπος είχε φτάσει ήδη στο χτένι. Κι αυτό μετά από την μεγάλη κινητοποίηση και διαμαρτυρία όλων σχεδόν των φορέων της πόλης, με πρωτοβουλία της Δημοτικής αρχής και με τη σημαντική συμβολή της Ε.Ι.Ν.Α και της Επιτροπής Αγώνα Καραμανδανείου.

Η επικοινωνιακή αντεπίθεση που επιχείρησε το υπουργείο και οι τοπικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης τις τελευταίες μέρες με αφορμή το συνέδριο περιφερειακής ανάπτυξης έπεσε στο κενό. Όσες φορές και σε όσες κλίσεις αν κλίσουν την «ανάπτυξη», δεν μπορούν να αποσείσουν τις εγκληματικές τους ευθύνες για την υποβάθμιση και απαξίωση των δημόσιων νοσοκομείων. Δεν μπορούν να κρύψουν το «όραμα για το νέο ΕΣΥ» που σημαίνει ανάπτυξη και κέρδη για το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο της υγείας εις βάρος του ΕΣΥ και της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Συνεχίζουμε να διεκδικούμε την πλήρη ανάπτυξη και λειτουργία του Παιδο-Αναισθησιολογικού. Θα επαγρυπνούμε για την υλοποίηση της υπουργικής δέσμευσης για προκήρυξη και των άλλων δύο θέσεων αναισθησιολόγων.

Η ίδια η ζωή δείχνει ότι μόνο ο συλλογικός μας αγώνας και η διεκδίκηση μπορούν να έχουν αποτελέσματα. Ούτε η παθητική αναμονή ούτε η διαπραγμάτευση σε κλειστά γραφεία για το λιγότερο κακό. Όταν η Δημόσια Δωρεάν Περίθαλψη γίνεται κοινωνική απαίτηση, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα σχέδια για το «νέο ΕΣΥ» της συρρίκνωσης και της ιδιωτικοποίησης μπορούν να ανατραπούν.