Μετά από χιλιάδες χρόνια που είχαν εξαφανισθεί και ήσαν πλέον άγνωστοι και σχεδόν ξεχασμένοι, ενεφανίσθησαν τις τελευταίες δεκαετίες ιδιότητες τους, επί ολοκλήρου της Υφηλίου αλλά και της μιμητικής Ελλάδος! Πρόκειται για κάποιον φύλον των Σκυθών γνωστόν στην αρχαιότητα. Ο Ηρόδοτος οριοθετεί την περιοχήν που κατοικούσαν από τα εξής στοιχεία. «Από την χώραν των Αγαθύρσων ρέει ο ποταμός Μάρις (σ.σ. ο σημερινός Μάρος) που χύνεται στον Ίστρον» δηλαδή τον σημερινόν Δούναβην. Και παρακάτω, «από τον Ίστρον και πέρα προς το εσωτερικόν της χώρας η Σκυθική κατοικείται πρώτα από τους Αγαθύρσους». Κατοικούσαν επομένως οι Αγάθυρσοι σε μίαν έκταση η οποία άρχιζε βορείως των εκβολών του Δούναβη και έφθανε ως την περιοχήν των Καρπαθίων που διασχίζει ο ποταμός Μάρος. Οι Αγάθυρσοι ήσαν εθνολογικώς μία από τις πολλές φυλετικές ψωφίδες που κατοικούσαν την περιοχήν από τα Βόρεια του Ευξείνου Πόντου ως τα ηπειρωτικά ενδότερα με επίκεντρον της περιοχής αυτής, την Σκυθίαν.

Από τον Ηρόδοτον μανθάνομεν επίσης ότι συνήθιζαν να φορούν πολλά χρυσά κοσμήματα, εύρισκαν άφθονον χρυσόν στις κοίτες των ρυακιών, ίσως και διαμάντια, είχαν καθιερώσει την κοινοκτημοσύνην των γυναικών. Κατά τον Αριστοτέλην οι νόμοι και ο ηθικός τους κώδικας ήταν γραμμένοι σε στίχους για να αποστηθίζονται εύκολα.

Εκτός από τα ολίγα αυτά ιστορικώς ενημερωτικά, αναφερόμαστε στους Αγαθύρσους σήμερα, για ένα άλλον θέμα. Κατά τον Πλίνιον έβαφαν με κυανούν ανεξίτηλον χρώμα το πρόσωπόν τους, και τα μέλη του σώματός τους! ακόμη δε και τα μαλλιά τους! Θα πρέπει να ήσαν οι γενάρχες της δερματοστιξίας, μία μάλλον ασθένεια η οποία μαστίζεις αυτές τις ημέρες την ανθρωπότητα και έχει κατακλύσει και τους μιμητικούς Έλληνες. Τι νόημα έχει αυτή η σπίλωση του δέρματος; Τι αποφέρει; Τι ωφελεί; Τι κοσμεί; Απολύτως τίποτε. Μερικοί θεωρούν την δερματοστιξίαν ως μέσον κομψότητας του δέρματος! Αστείον φαίνεται.

Και όμως όλοι έχουν χρωματισθεί ως να πρόκειται για κόσμημα στο σώμα. Οι έχοντες σκουρόχρωμον δέρμα και οι Κινέζοι δεν προβαίνουν σ’ αυτό το «μουντζούρωμα». Και όντως είναι μουντζούρωμα, από την μούντζα = καπνιά, γιατί αρχικώς η βαφή γινόταν με αιθάλην = καπνιάν! Επακολούθησαν διαχρονικώς διάφοροι τρόποι σχεδιασμού, με πυρίτιδα κλπ. σήμερον δε είναι πιο εξελιγμένοι!

Στην περίοδον των Φαραώ ευρίσκονται μούμιες με δερματοστιξίαν. Αναφέρονται επίσης δερματοστιξίες από τους κλασικούς συγγραφείς για τους Θράκες, τους Έλληνες, τους Γαλάτες, τους αρχαίους Γερμανούς και Βρετανούς. Οι Ρωμαίοι έκαναν δερματοστιξίαν στους εγκληματίες και στους σκλάβους. Επ’ ευκαιρία να αναφέρομεν πως όταν ήθελαν να ατιμάσουν κάποιον του έγραφαν στα ρούχα του διάφορα συνθήματα, όπως π.χ. «Καταστρεπτέα εστίν η Καρχηδών» και άλλα. Σήμερα οι νέοι φορούν ενδύματα με πάσης μορφής συνθήματα! Ασθένεια ομαδική και ανίατη!

Η δερματοστιξία απαγορεύθηκε με τον Χριστιανισμόν σε ολόκληρην την Ευρώπην, διατηρήθηκε στην Μέσην Ανατολή και σε άλλα μέρη, είναι δε νυν στην απόλυτην χρήση πάντων!

Μερικοί χαράσσουν στο σώμα τους σύμβολα ομάδων. ή πάσης μορφής σχέδιον που τους υπενθυμίζει κάτι. Άλλοι το θεωρούν ως καλλώπισμα! Ουδέν τούτου βλακωδέστερον. Η ομορφιά του σώματος ανδρών και γυναικών είναι δεδομένη εκ φύσεως! Τεχνητές ομορφιές είναι πρόσκαιρες και απατηλές.

Γενικώς η δερματοστιξία είναι βεβήλωση του ανθρωπίνου σώματος. Και οι ουτωσί χρωματισμένοι δεν είναι και οπτικώς οι άριστοι.

Παρατήρηση

Στην εγκυκλοπαιδείαν «Πάπυρος-Λαρούς -Βριτάνικα» τόμος 57ος σελίδα 10 αναφέρεται. «Τατουάζ, το, στην ελληνικήν έχει αποδοθεί και ως δερματόστιξη ή δερματοστιξία». Οι Λαοί που χρησιμοποίησαν τον όρον τατουάζ παρουσιάσθηκαν επί Γης πολλούς αιώνες μετά την χρήση της δερματοστιξίας και των Λαών που την εφεύρον. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να αναφέρομεν ότι το πολύ μεταγενέστερον αποδίδεται με το παμπάλαιον;; Το ορθόν είναι ότι «τατουάζ αποδίδει την λέξη δερματοστιξίαν». Αυτό έπρεπε να γράφει η Εγκυκλοπαιδεία. Επίσης στην αλφαβητικήν σειράν γράφει δερματοστιξία και παραπέμπει στο τατουάζ! Το αυτό και άλλες εγκυκλοπαίδειες, αφού αντιγράφει η μία την άλλην!