Η επιτυχημένη χορεύτρια Ιωάννα Χρυσομμάλη μιλά αποκλειστικά στο patrasevents.gr για το ξεκίνημα της, τις σπουδές της στην Αμερική και τα σχέδια της. 

Ξεκίνησες σαν αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής σε μικρή ηλικία. Ποιο ήταν το ερέθισμα;

Εξαιτίας ενός αγοριού που μου άρεσε κι έκανε ενόργανη γυμναστική. Πήγα όλως τυχαίως (χαχα) στον ίδιο σύλλογο να μάθω κι εγώ ενόργανη γυμναστική. Τελικά εκεί μου είπαν ότι το σώμα μου είναι για ρυθμική γυμναστική, καθώς έχω λεπτούς και μακρύς μύες. Έτσι, λοιπόν, δοκίμασα και κατευθείαν ενθουσιάστηκα με το άθλημα, με συνέπεια να ασχοληθώ με τη ρυθμική γυμναστική. Φαίνεται πως έτυχε λοιπόν.

Πόσο σχετίζεται η ρυθμική γυμναστική με το μπαλέτο;

Σωματικά έχουν αρκετά κοινά στοιχεία, το μπαλέτο χτίζει το σώμα και κάνει δυνατές τις αθλήτριες της ρυθμικής και είναι απαραίτητο για τη σωστή εκπαίδευση των αθλητριών. 

Γιατί προτίμησες το μπαλέτο από τη ρυθμική γυμναστική;

Προτιμώ την τέχνη αντί του αθλητισμού. Το κατάλαβα από πολύ μικρή ηλικία, συγκεκριμένα όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στη σκηνή. Ο χορός είναι ένας τρόπος έκφρασης μοναδικός, είναι ανάγκη και μου δίνει ένα αίσθημα πληρότητας. Δεν αποφάσισα να γίνω μπαλαρίνα, απλά ακολούθησα μία εσωτερική δόνηση, που με ώθησε στο να γίνω χορεύτρια. Και ακόμα εξακολουθεί να με ωθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. 

Σε νεαρή ηλικία πήρες την απόφαση να μετακομίσεις στην Αμερική και να κυνηγήσεις το όνειρό σου. Πώς αισθάνθηκες στην αρχή και τι δυσκολίες αντιμετώπισες;

Ήμουν σίγουρη για την απόφασή μου από την αρχή και μόνο αίσθημα ενθουσιασμού επικρατούσε μέσα μου. Δεν θα έλεγα ότι αντιμετώπισα ιδιαίτερες δυσκολίες, προσαρμόστηκα εύκολα και γρήγορα στις καινούργιες καταστάσεις και στον καινούργιο τρόπο ζωής. Σίγουρα, με δυσκόλεψε το γεγονός ότι ήμουν μόνη σε μία ξένη χώρα και μαζί με το σχολείο και τις σπουδές χορού, παράλληλα, έπρεπε να φροντίζω τον εαυτό μου και το σπίτι, αλλά είναι σίγουρα κάτι που με έκανε πιο δυνατή και αυτόνομη από πολύ νεαρή ηλικία.

Σε τι ηλικία μπήκες στην Ακαδημία των μπαλέτων Μπολσόι;

Στα 19 μου, ακριβώς μόλις τελείωσα τις σπουδές μου στην Αμερική.

Ένιωθες μοναξιά, μιας και έφυγες πολύ μικρή για το εξωτερικό;

Δεν θα έλεγα μοναξιά. Γενικά, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρή, απολαμβάνω την μοναχική ζωή. Θα έλεγα, όμως, πως σίγουρα μου έλειπε η πατρίδα μου. 

Πότε είπες στον εαυτό σου: «τα κατάφερα!»;

Ποτέ. Πάντα θα υπάρχει ένας νέος στόχος για επίτευξη. 

Πώς περνά μια μπαλαρίνα την ημέρα της; Ποιες είναι οι «θυσίες» και οι δυσκολίες της δουλειάς;

Δεν θα προσδιόριζα τον εαυτό μου ως μπαλαρίνα, αλλά χορεύτρια, καθώς ασχολούμαι τα τελευταία χρόνια και με τον σύγχρονο χορό. Ως χορεύτρια, λοιπόν, προσέχω την διατροφή μου, κοιτάζω να ξεκουράζομαι σωματικά και ψυχικά και, τέλος, δουλεύω σκληρά για να κρατιέμαι σε φόρμα. Θυσίες για μένα δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν, καθώς είναι αυτό που επιλέγω να κάνω με χαρά. Οι δυσκολίες στους χορευτές είναι κάποιος τραυματισμός, καθώς μπορεί να σε κρατήσει εκτός και είναι κάτι που δεν το θέλουμε με τίποτα. 

Πώς νιώθεις πάνω στη σκηνή;

Έκσταση και πληρότητα είναι η καλύτερη δυνατή περιγραφή


Ο χορός είναι τέχνη και απαιτεί έμπνευση. Από που αντλείς τη δική σου;

Δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα. Στο μυαλό μου συχνά εμφανίζονται διάφορες ιδέες, είτε από τον εσώτερο εαυτό μου, είτε από διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα όπως η φύση, η φιλοσοφία κ.α. 

Ποιο είναι το ιδανικό σώμα μιας μπαλαρίνας;

Πλέον δεν θα έλεγα ότι δίνεται ιδιαίτερη σημασία στο σώμα μιας μπαλαρίνας, εφόσον έχει καλή τεχνική κι ερμηνεία. Σίγουρα, οι μικρόσωμες μπαλαρίνες έχουν ένα ατού, καθώς όσο πιο μικροσκοπική, τόσο πιο εύκολα εκτελεί την δύσκολη αυτή τέχνη. 

Μέχρι πότε μπορεί ένας χορευτής να χορεύει; Όταν σταματήσεις να χορεύεις, τι θα ήθελες να κάνεις;

Το μέχρι πότε εξαρτάται από το κάθε σώμα, τον κάθε οργανισμό και την ψυχική αντοχή. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Όταν σταματήσω να χορεύω φαντάζομαι θα αφοσιωθώ στη διδασκαλία και την χορογραφία. 

Από την παγκόσμια σκηνή, ποιους χορευτές και χορογράφους θαυμάζεις περισσότερο;

Είναι τόσοι πολλοί που θαυμάζω! Aγαπημένοι χορευτές που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι Sylvie Guillem, Uliana Lopatkina, Alessandra Ferri, Diana Vishneva, Skyler Brand, Florian Lochner, καθώς και χορογράφοι όπως οι Αντώνης Φωνιαδάκης, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Wayne Mcgregor, Nacho Duato, Giri Killian, Balanchine κ.α. 

Μεταξύ Νουρέγιεφ και Μπαρίσνικοφ ποιον θαυμάζεις περισσότερο;

Το ίδιο και τους 2. Δαίμονες του χορού!

Τι μουσική σου αρέσει να ακούς όταν είσαι μόνη σου στο σπίτι;

Εξαρτάται από την διάθεσή μου. Από ηλεκτρονική, τέκνο, experimental, μέχρι κλασσική μουσική, ambient, synth κ.α. 

Έχεις κάποια αγαπημένη παράσταση ή ταινία που να σχετίζεται με το αντικείμενό σου; 

Απολαμβάνω πολύ τις δουλειές του Αντώνη Φωνιαδάκη, θεωρώ πως είναι ιδιοφυής ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την κίνηση, όπως και τις δουλειές του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Αγαπημένη μου ταινία είναι το «Hellstrom Chronicle», αλλά δεν σχετίζεται με τον χορό. 

Η διάσημη ταινία «Black swan» πόσο πιστά περιγράφει τη ζωή μια μπαλαρίνας;

Ε, με κάποιο τρόπο υπερβολικό. Είναι ταινία, όπως αναφέρεις κι εσύ. Γνωρίζουμε όλοι τις διάφορες τοξικές καταστάσεις που μπορεί να υπάρξουν στον χώρο, αλλά γενικά παντού συμβαίνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές θα έλεγα. Όπου υπάρχει ανταγωνισμός, για να είμαι πιο σαφής.

Που μπορούμε να σε δούμε να χορεύεις αυτή τη περίοδο;

Θα εμφανιστώ στον «Ριγκολέττο» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών που θα πραγματοποιηθεί στο Ηρώδειο τον Ιούνιο, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου και χορογραφία Πατρίσιας Απέργη. Πρόκειται για ένα έργο του Τζουζέπε Βέρντι, βασισμένο στο θεατρικό έργο του Βίκτορος Ουγκό «Ο βασιλιάς διασκεδάζει». Η δράση τοποθετείται στη Μάντουα του 16ου αιώνα και αφηγείται τον έρωτα της Τζίλντα, κόρης του αυλικού γελωτοποιού Ριγκολέττου, για τον έκλυτο Δούκα της Μάντουας, ο οποίος της παρουσιάζεται ως φτωχός φοιτητής. Στο έργο ξεδιπλώνεται ένας μοιραίος έρωτας, όπου στο τέλος η Τζίλντα θυσιάζεται για να σώσει τον αγαπημένο της. 


Ποιες είναι οι επαγγελματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι χορευτές στην Ελλάδα; Πέρα από τη Εθνική Λυρική Σκηνή, που μπορείς να δουλέψεις αλλού ως χορευτής μπαλέτου;

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν γίνονται πολλά πράγματα με τον χορό σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά πιστεύω πως αν θες πραγματικά να χορέψεις βρίσκεις τον τρόπο και το κάνεις. Ευελπιστώ, βέβαια, στο μέλλον ο ελληνικός πολιτισμός να κάνει περισσότερα πράγματα, καθώς υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι χορευτές και δεν υπάρχουν φορείς να τους απορροφήσουν.  Σαν χορευτής μπαλέτου στην Ελλάδα, από όσο γνωρίζω, μόνο στην Ε.Λ.Σ. μπορείς να δουλέψεις. 

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια και όνειρα;

Μελλοντικό μου σχέδιο είναι να υλοποιηθεί ένα έργο που ετοιμάζω, αλλά θα μπορώ να πω περισσότερα για αυτό στο κοντινό μέλλον.          

Εκτός από το χορό ασχολείσαι και με άλλες μορφές τέχνης;

Ναι, ερασιτεχνικά με την ζωγραφική, την μουσική, το μοντάζ και γενικά εκφράζομαι καλλιτεχνικά πέρα από τον χορό και με άλλες μορφές τέχνης.

Έχεις περάσει από πολλές ακροάσεις και συνεντεύξεις. Ποιο θεωρείς ότι είναι το κλειδί της επιτυχίας;

Από αρκετές θα έλεγα… Το κλειδί της επιτυχίας  είναι να είσαι ψυχικά ήρεμος και να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις. Αυτό βγαίνει προς τα έξω. Κανείς δεν θέλει να συνεργαστεί με έναν άνθρωπο που φοβάται τη σκιά του.

Μια συμβουλή στους φιλόδοξους, νέους χορευτές που επιθυμούν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα;

Να σιγουρευτούν μέσα τους ότι όντως είναι αυτό που θέλουν να κάνουν και άπαξ και το αντιληφθούν αυτό να μην το βάλουν ποτέ κάτω. Να δουλεύουν σκληρά, αλλά με μέτρο πάντα. Θα ενθάρρυνα τους χορευτές να κάνουν δικά τους πράγματα, δικές του δημιουργίες και να μην περιμένουν από άλλους να τους αξιοποιήσουν.