Περνώντας κανείς από την Πατρέως παρατηρεί κάτι που σίγουρα αν γνωρίζει τι λειτουργούσε εκεί τον πληγώνει.

Το καφέ «Γέφυρες» που λειτουργούσε τα περασμένα χρόνια από το σύλλογο Ψυχικής Υγείας του ΣΟΨΥ ως μία κοινωνική και συνεταιριστική επιχείρηση αποκατάστασης και ένταξης στην κοινωνία, έχει πλέον κλείσει.

Ήταν ένα ξεχωριστό μαγαζί εστίασης όπου μπορούσε κανείς εκεί να πιει τον καφέ του, το κρασάκι του, με διάφορους μεζέδες και πιάτα και αρκετές ακόμα νοστιμιές που κέρδιζαν τους θαμώνες του.

Το πιο ξεχωριστό από όλα όμως ήταν ότι εκεί απασχολούνταν άτομα με ψυχικές διαταραχές, μέλη του ΣΟΨΥ που μέσα από την εργασία τους, έβρισκαν μία διέξοδο, διέξοδο που δεν τους πρόσφερε η κοινωνία και η ευρύτερη αγορά εργασίας.

Στο καφέ "Γέφυρες" απασχολούνταν τουλάχιστον δέκα άτομα, σε διάφορα πόστα και σε διαφορετικές βάρδιες, καθώς λειτουργούσε από το πρωί έως το βράδυ.

Αρχικά η Πάτρα το είχε στηρίξει, ενώ οι φορείς (όχι όλοι), οι υποψήφιοι δήμαρχοι και πολιτευτές ή ακόμα και οι βουλευτές έκαναν εκεί τα τραπέζια γνωριμίας με τους δημοσιογράφους.

Στη συνέχεια ξεχάστηκε. Τόσο από τους Πατρινούς, όσο και από τους φορείς, ακόμα όμως και από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης που δεν πρόβαλλαν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα αυτής της επιχείρησης, αλλά κυρίως τον σκοπό της.

Η πανδημία το αποτελείωσε και οι «Γέφυρες» κόπηκαν, αφού ο σύλλογος του ΣΟΨΥ δεν μπορούσε από μόνος του να συντηρήσει την επιχείρηση που από ένα σημείο και μετά ήταν ζημιογόνα.


Πλήρωνε και ενοίκιο

Ο ΣΟΨΥ μπόρεσε τουλάχιστον να καλύψει μέσα από την χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ το οικονομικό άνοιγμα και έμειναν κάποια ενοίκια μόνο να οφείλονται.

Βλέπετε ούτε ο δήμος, ούτε κανένας άλλος φορέας δεν έδρασε αναλόγως για να εξασφαλίσει τουλάχιστον ένα ακίνητο για την λειτουργία μιας τέτοιας επιχείρησης.

Ο δήμος στην πρόταση που του είχε γίνει αρχικά, όταν ο ΣΟΨΥ αποφάσισε να προχωρήσει στο άνοιγμα μιας τέτοιας επιχείρησης είχε παραχωρήσει τα παλαιά δημοτικά λουτρά στα Αραχωβίτικα, τα οποία όμως είναι σε κακή κατάσταση (το κτίριο χρειαζόταν αρκετά χρήματα για να ανακαινιστεί που δεν είχε ο σύλλογος), ενώ δεν διευκόλυνε αφού ήταν αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης.

Η ουσία πάντως δεν αλλάζει. Οι «Γέφυρες» έκλεισαν χωρίς να στηριχθούν ούτε από τους Πατρινούς, ούτε από την πόλη, τη στιγμή που σε άλλες περιπτώσεις και σε άλλες πόλεις τέτοιου είδους εγχειρήματα αγκαλιάζονται από όλους.