Όταν στην Πάτρα έχει κακοκαιρία η πόλη διαθέτει μία άλλη ομορφιά από ψηλά. 

Από τη μία ο σκοτεινός ουρανός που ανάλογα με τα σύννεφα έχει ένα μολυβένιο γκρι χρώμα και από την άλλη η θάλασσα που έχοντας πάρει τα νερά που πέφτουν από την βροχή και τις πλημμύρες στα ποτάμια και στις λίμνες, έχει άλλο ύφος. 

Πιο άγριο, πιο επιθετικό. Και μέσα σε όλα αυτά η πολιτεία που έχοντας δεχθεί το νερό της βροχής, περιμένει πλέον την επόμενη καταιγίδα που είναι να έρθει από τα βάθη των οριζόντων.

Έστω κι αν το ουράνιο τόξο που προβάλλεται κάπου στο βάθος του κάδρου, μας ξεγελά με την παρουσία του, θέλοντας να μας πείσει ότι τελείωσαν οι βροχερές μέρες και έρχεται ξαστεριά. Είναι όμως και αυτό μια μαρτυρία ότι ο ήλιος μπορεί να κρύφτηκε, αλλά δεν έχει χαθεί.