Μόνο χώρο πολιτισμού και ενός ξεχωριστού πολιτιστικού μνημείου δεν θυμίζει η στοά του Δημοτικού Θεάτρου Απόλλων, όχι μόνο τις πρωινές και τις μεσημεριανές ώρες, αλλά και τις βραδινές, τις ώρες που παίζονται παραστάσεις.

Ενώ στο εσωτερικό του θεάτρου οι καλλιτέχνες και οι συντελεστές της κάθε παράστασης, προσπαθούν να συγκεντρωθούν και να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό, με τους θεατές να είναι προσηλωμένοι στο έργο, έξω από τον χώρο του θεάτρου, στην στοά, γίνεται ένας μικρός χαμός.

Νεαροί και νεαρές κάθονται με τις ώρες, πίνοντας τον καφέ τους ή τις μπύρες τους, καπνίζοντας και φωνάζοντας, ενώ λίγο πιο κάτω στα σκαλιά του θεάτρου άλλοι νεαροί δοκιμάζουν τις επιδόσεις τους στο skate.

Η κατάσταση για τους θεατές έχει γίνει και λίγο επικίνδυνη αφού ορισμένοι από αυτούς φοβούνται να κάτσουν να περιμένουν στη στοά στα διαλείμματα της παράστασης ή μετά το τέλος της.

Βλέπετε κάποιοι από τους νεαρούς δεν δέχονται ούτε καν παρατηρήσεις για να κάνουν λίγο ησυχία, με τους υπαλλήλους του θεάτρου να έχουν παρατήσει το όλο ζήτημα, καθώς η κατάσταση αυτή είναι χρόνια.

Κάτι πρέπει να γίνει με λίγα λόγια, έξω από τον χώρο του θεάτρου, σε μια στοά που έχει υποβαθμιστεί και που σύμφωνα με αρκετούς Πατρινούς τις πρωινές ώρες έχει φτάσει να είναι ακόμα και στέκι χρηστών.

Σεκιούριτι σε μόνιμη βάση

Όσο για την εξωτερική όψη του θεάτρου δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.

Απογοήτευση. Όσες φορές και αν ο δήμος έχει καλύψει τα συνθήματα και τις βωμολοχίες που γράφονται κατά καιρούς στους τοίχους του, άλλο τόσο αυτές επιστρέφουν σε ακόμα πιο έντονο βαθμό.

Ίσως θα έπρεπε οι αρμόδιοι επιτέλους να βάλουν μία εταιρία σεκιούριτι σε μόνιμη βάση, όπως γίνεται στους χώρους του Παμπελοποννησιακού Σταδίου και είναι να γίνει στο Λαδόπουλο και στο Νότιο Πάρκο ή στο Χριστουγεννιάτικο χωριό.

Το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων δεν είναι άξιο να χρήσει αυτής της «πολυτέλειας» από τη στιγμή που η κατάσταση εκεί δεν αλλάζει;