Πέτυχε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες για τον ελληνικό αθλητισμό κωφών πριν από μερικές εβδομάδες όταν πήδηξε στα 3.30 και πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο 5ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωφών.

Το σημαντικότερο όμως για όσους γνωρίζουν την Πατρινή Νικολέτα Χιώνη δεν είναι μόνο οι επιτυχίες της στον αθλητισμό, αλλά η δύναμη του χαρακτήρα και της προσωπικότητας της.

Αυτά είναι τα στοιχεία που κρύβονται πίσω από τις επιτυχίες της όταν "πετάει" στον αέρα με "όπλο" της ένα κοντάρι, φτάνοντας και αγγίζοντας τα όνειρα της, μέσα από το άλμα επί κοντώ.

Στο άθλημα που έχει αφιερωθεί πλέον, έχοντας στο πλευρό της τον προπονητή της Παναγιώτη Μαυρουδάκη, την ομοσπονδία, αλλά και τον σύλλογο της Αίολο Πατρών. Μετά από την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου ο πήχης για αυτήν έχει ανέβει στους Ολυμπιακούς Αγώνες Κωφών το 2022 που θα πραγματοποιηθούν στην Βραζιλία.

Πετάξει ή δεν πετάξει τον πήχη αυτόν στη προσπάθεια που πρόκειται να κάνει η ουσία για όσους γνωρίζουν αυτό το κορίτσι είναι αλλού.

Αποτελεί ένα πρότυπο μέσα από την πορεία της ζωής της – και όχι μόνο μέσα από τον αθλητισμό – για τα άτομα με διαφορετικές ικανότητες, αλλά και όλους όσους αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα και δυσκολίες κατά την διάρκεια της δικής τους ζωής.

Ένα πρότυπο αισιοδοξίας και δύναμης. Όση δύναμη έχει μέσα της η Νικολέτα Χιώνη.


P.E. Ποια είναι η πρώτη σου σκέψη όταν ανέβηκες στο βάθρο για να σου δώσουν το αργυρό μετάλλιο;

Ν.Χ. Ότι μετά από μια τόσο δύσκολη χρονιά ανταμείφθηκε το πείσμα, η επιμονή και οι κόποι μου! Τεράστια ηθική ικανοποίηση για μένα.

P.E. Αλήθεια, πόσες δυσκολίες ξεπέρασες για να φτάσεις σε μία τέτοια επιτυχία και σε ένα τόσο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο;

N.X. Οι δυσκολίες ήταν άπειρες. Όσα και να περιγράψω είναι δύσκολο για κάποιον να το καταλάβει μόνο αν το έχει βιώσει. Αρκεί να σου πω ότι λίγους μήνες πριν ήμουν καθηλωμένη με πατερίτσες. Δεν μπορώ να σκεφτώ και να πιστέψω το πόσο γρήγορα επέστρεψα, ενώ έμοιαζε ανέφικτο.

Το πόσες δυσκολίες πέρασα, το ότι δεν είχα καν τα απαραίτητα μέσα για να πηδήξω (κοντάρια) και πως το ήρθε το θετικό αποτέλεσμα. Πιστεύω ξεκάθαρα πως αν δεν λυγίσεις στις δυσκολίες είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα έρθει η επιβράβευση!


P.E. Τι θεωρείς ότι είναι αυτό που σε χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και σαν αθλήτρια;

Ν.Χ. Τo πείσμα και η επιμονή μου! Kάτω δεν το βάζω ποτέ ακόμα κι αν όλα είναι εναντίον μου! Φυσικά και η διάθεση μου για σκληρή προπόνηση! (πιστεύω το ίδιο θα απαντούσε και ο προπονητής μου και όσοι με γνωρίζουν). 

P.E. Όταν είσαι στον "αέρα", πάνω στην προσπάθεια να ξεπεράσεις τον πήχη, πώς αισθάνεσαι, πες μου το συναίσθημα σου;

N.X. Το συναίσθημα είναι απερίγραπτο! Πετάς!!! Δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο αγώνισμα!

Η αίσθηση του άλματος στον αέρα είναι κάτι που σε «κολλάει» με το άλμα επι κοντώ σαν αγώνισμα και σου ξυπνάει τη θέληση να ζητάς να πας όλο και ψηλότερα.


P.E. Κάθε φορά να ξεπερνάς τα όρια σου. Το άλμα επί κοντώ ίσως είναι η κυριολεκτική έννοια της φράσης αυτής σε αθλητικό επίπεδο. Είναι τόσο συναρπαστικό σαν σπορ;

N.X. Πράγματι το σπορ είναι απίστευτα συναρπαστικό! Ανεβάζεις αδρεναλίνη! Κατακτάς το ένα ύψος και την ίδια στιγμή θέλεις να πας στο επόμενο, πράγμα το οποίο δεν είναι τόσο εύκολο, όσο φαίνεται.

P.E. Πως ξεκίνησες να καταλαβαίνεις ότι έχεις ένα πρόβλημα στην ακοή σου;

N.X. Βασικά δεν ξεκίνησα να το καταλαβαίνω εγώ, αλλά οι γύρω μου! Συνέβη σταδιακά από την ηλικία των 20 ετών και ενώ είχα συνηθίσει να ακούω κανονικά. Ο γιατρός απλά το επιβεβαίωσε.


P.E. Όταν συνειδητοποίησες ότι θα το έχεις για το υπόλοιπο της ζωή σου πώς αντέδρασες;

Ν.Χ. Στην αρχή στενοχωρήθηκα πολύ. Θυμάμαι ότι φεύγοντας από τον γιατρό έκλαιγα, ωστόσο, αυτό δεν κράτησε για πολύ. Ήταν απλά το αρχικό σοκ. Στη συνέχεια αποφάσισα πως θα μάθω να ζω με αυτό και δεν θα αλλάξω τίποτα από όλα όσα έκανα. Οπότε το έριξα στην πλάκα.

P.E. Τα άτομα με προβλήματα ακοής νιώθουν πιο απομονωμένα ή αυτό είναι ένας μύθος;

Ν.Χ. Θεωρώ πως τα άτομα που νιώθουν απομονωμένα είναι γιατί τα ίδια δεν έχουν προσπαθήσει παραπάνω να κοινωνικοποιηθούν ή γιατί ίσως είναι πιο αδύναμοι χαρακτήρες.

Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που θα κρίνουν, άλλοι που θα σχολιάσουν, άλλοι που θα θυμώσουν γιατί σου μίλησαν και δεν τους άκουσες, το θέμα είναι το πως θα το διαχειριστείς όλο αυτό εσύ.


P.E. Πώς βλέπεις την αντιμετώπιση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα με ιδιαιτερότητες;

Η κατάσταση σε σχέση με ταμπού και τις προκαταλήψεις απέναντι στα άτομα με ιδιαιτερότητες σίγουρα έχει βελτιωθεί σε σχέση με παλιότερα. Ωστόσο, θεωρώ ότι έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας ώστε να είναι τα άτομα αυτά πλήρως ενταγμένα στην κοινωνία. Υπάρχει έλλειψη παιδείας πάνω στο όλο θέμα.

P.E. Σε ένα γενικότερο επίπεδο ποιον όρο προτιμάς. Άτομα ειδικών αναγκών ή άτομα με ξεχωριστές ανάγκες και γιατί;

Ν.Χ. Προτιμώ τον ορό άτομα με διαφορετικές ικανότητες. Στο μόνο πράγμα που διαφέρουν τα άτομα αυτά, είναι ότι αναγκάζονται να αποκτήσουν διαφορετικές ικανότητες για απλά, καθημερινά πράγματα. Είναι, απλώς, άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες. Σαν άνθρωποι όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες προφανώς.


P.E. Το συνειδητοποιείς ότι βλέποντας σε κανείς αποτελείς ένα πρότυπο για άτομα που έχουν κάποια προβλήματα διαφορετικά από τους άλλους; Αυτό σου δημιουργεί ευθύνες;

N.X. Χαίρομαι που μπορεί να αποτελώ πρότυπο για άλλους ανθρώπους και κυρίως για τα νέα παιδιά. Δεν μου δημιουργεί ευθύνες γιατί πραγματικά πιστεύω στην ανθρώπινη θέληση και στη δύναμη και τα έχω και τα δυο!

Θα προσπαθώ για όσο μπορώ το μέγιστο που αντέχω! Είναι πολύ σημαντικό όλοι οι άνθρωποι με κάποια προβλήματα διαφορετικά από τους άλλους να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να παραιτούνται.

Πρέπει να ζουν, να ελπίζουν, να προσπαθούν και να ξεπερνάνε τον εαυτό τους. Προφανώς κάποια πράγματα είναι πιο δύσκολα από κάποιους άλλους, αλλά εκεί είναι το ωραίο. Κάθε μέρα και μια υπέρβαση!


P.E. Είσαι νηπιαγωγός στο επάγγελμα. Μπαίνεις σε ένα "μαγεμένο δάσος" που λέγεται η ψυχή του παιδιού. Τι στοιχεία πρέπει να έχεις ως χαρακτήρας για να μπορέσεις να κατανοήσεις αυτόν τον κόσμο;

Ν.Χ. Επέλεξα το επάγγελμα αυτό πρώτον γιατί λατρεύω τα παιδιά και δεύτερον γιατί ήθελα να μπορώ να τους μεταφέρω την θετική μου ενέργεια και ότι καλό στοιχείο έχω ως άνθρωπος.

Το σημαντικό είναι να τους δίνεις την αγάπη σου την ενέργεια σου και να έχεις διάθεση να περνάς την κάθε σου μέρα παίζοντας και γελώντας σαν μικρό παιδί. Αρκεί να είσαι ο εαυτός σου!