Καλοκαίρι στο χωριό, με αρκετούς από εμάς να επιλέγουμε το βουνό ή ένα ορεινό μέρος της Αχαΐας για να περάσουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές και να χαλαρώσουμε, έχοντας μέρες ηρεμίας, γαλήνης και αναψυχής.

Έτσι, σε δεκάδες χωριά της Αχαΐας που έχουν ελάχιστους μόνιμους κατοίκους τον χειμώνα, από τις αρχές Αυγούστου και μετά διπλασιάζεται ο κόσμος τους, με όσους έχουν το πατρικό τους ή το εξοχικό τους εκεί, να ανεβαίνουν στο βουνό.

Πλησιάζοντας μάλιστα προς τον Δεκαπενταύγουστο στον κόσμο αυτόν έρχονται να προστεθούν και όσοι κάνουν κρατήσεις στα ελάχιστα καταλύματα που υπάρχουν σε κάθε κοινότητα, με αποτέλεσμα, τα περισσότερα από τα χωριά από τα μέσα του Αυγούστου και μετά, έως το τέλος του μήνα, να σφύζουν από ζωή.

Η πανδημία το περασμένο καλοκαίρι έκανε πιο έντονη την τάση αυτή, με αρκετούς ηλικιωμένους φοβούμενοι να μην προσβληθούν από τον ιό και μη έχοντας να κάνουν κάτι στις πόλεις να παίρνουν τα μπογαλάκια τους και να πηγαίνουν για εγκατάσταση στο χωριό από τον Μάιο και τον Ιούνιο.

Φέτος όμως τα πράγματα δείχνουν να είναι διαφορετικά. Οι μόνιμοι κάτοικοι – όχι βάση απογραφής, αλλά εγκατάστασης – έχουν αυξηθεί, όμως οι επισκέπτες μάλλον θα είναι λιγότεροι.

Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των ορεινών χωριών παραμένει ανεμβολίαστο, κάνει την μέση οικογένεια που άλλοτε αυτή την εποχή θα ετοιμαζόταν για να ανέβει στο βουνό, να το σκέφτεται και να δείχνει διστακτική.

Από την άλλη βέβαια υπάρχει στο χωριό η ασφάλεια των αποστάσεων, του καθαρού αέρα και του οξυγόνου, όμως τα περιστατικά που ένας επισκέπτης φέρνει τον ιό με αποτέλεσμα να μολύνονται εύκολα οι κάτοικοι του, που παραμένουν απροστάτευτοι αφού δεν έχουν εμβολιαστεί, είναι αρκετά.

Ελάχιστες οι κρατήσεις

Φέτος υπάρχει ένας δισταγμός έτσι ακόμα και για τους φανατικούς της επιλογής «διακοπές και καλοκαίρι στο χωριό». Αυτό δείχνουν οι κρατήσεις των καταλυμάτων και γενικότερα ο κόσμος στα χωριά που κατά παράδοση έχουν μεγαλύτερη επισκεψιμότητα τα καλοκαίρια και τα Σαββατοκύριακα.

Όπως για παράδειγμα η Άνω Βλασία Καλαβρύτων, το Σούβαρδο, η Κερπίνη, η Ζαχλωρού, η Κέρτεζη, τα Ζαχλωρίτικα, το Πλανητέρο και γενικότερα όλα αυτά τα χωριά του Χελμού. Παρόμοια είναι η εικόνα για το φετινό καλοκαίρι στα χωριά του Παναχαϊκού και του Ερυμάνθου, όπως στο Λεόντιο, στην Ρακίτα, στην Τσαπουρνιά, στο Μιχόι, στα Δεμέστιχα και τόσα ακόμα.

Λείπουν οι εκδηλώσεις

Το χειρότερο είναι ότι στα περισσότερα από αυτά δεν φαίνεται να υπάρχει η προοπτική για να γεμίσουν από κόσμο τον Αύγουστο.

Βλέπετε, εκτός του φόβου και της διστακτικότητας που έχει φέρει ο κορωνοϊός, το φετινό καλοκαίρι λείπουν από τις κοινότητες εξαιτίας της πανδημίας και οι εκδηλώσεις, με πολλά από τα πανηγύρια που γίνονται στα χωριά αυτή την εποχή, να έχουν ακυρωθεί λόγω των μέτρων.