Σε κατάσταση απόγνωσης είναι οι μουσικοί, οι τραγουδιστές και ένας μεγάλος κατάλογος επαγγελμάτων που τους καλοκαιρινούς μήνες έβρισκαν ένα έξτρα εισόδημα στα πανηγύρια και στις εκδηλώσεις αυτού του τύπου που διοργάνωναν το κάθε χωριό και οι πολιτιστικοί σύλλογοι τους.

Τα πανηγύρια αυτά ήταν στην κορύφωση τους από τα μέσα του Ιουλίου και μετά, κυρίως από την εορτή του Προφήτη Ηλία έως και την Μεταμόρφωση του Σωτήρος, ενώ συνεχίζονταν και μετά τον Δεκαπενταύγουστο έως τα τέλη Αυγούστου, με αρχές Σεπτεμβρίου.

Πανηγύρια που στην ουσία σχετίζονταν με θρησκευτικές γιορτές και ήταν απόλυτα ταυτόσημα με την παράδοση, τα έθιμα και την αγάπη του λαού για το δημοτικό, αλλά και το λαϊκό τραγούδι.

Πέρυσι με την πανδημία και την απαγόρευση τα πανηγύρια επί της ουσίας καταργήθηκαν έστω και προσωρινά. Δεκάδες μουσικοί, καλλιτέχνες, τεχνικοί, αλλά και εργαζόμενοι στην εστίαση, έχασαν το μεροκάματο τους και όχι μόνο αυτό, το βασικό εισόδημα τους για τους καλοκαιρινούς μήνες.

Όμως και φέτος τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλύτερα. Το "πράσινο" φως που άναψε η επιτροπή και η κυβέρνηση για την διεξαγωγή τους, χωρίς όμως να επιτρέπεται ο χορός, είναι σαν να τους κοροϊδεύει.

Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις της Πατρινής τραγουδίστριας Έλενας Γεωργαντά, που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ονόματα καλλιτεχνών στον χώρο των πανηγυριών.

«Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο! Το περσινό ή το φετινό καλοκαίρι;» αναρωτιέται μιλώντας για το θέμα στο patrasevents.gr. «Πέρυσι γνωρίζαμε εξ αρχής ότι δεν θα γίνουν πανηγύρια, ενώ τώρα επιτρέπονται, αλλά… με αποστάσεις, με εμβολιασμένους, με άτομα που έχουν ήδη νοσήσει και κυρίως χωρίς χορό». Αυτό είναι και το μεγάλο «αγκάθι» σύμφωνα με την Έλενα Γεωργαντά.

«Ουσιαστικά ο χορός είναι το πανηγύρι. Δεν θα έρθει ο άλλος απλά για να σε ακούσει, το πανηγύρι δεν είναι μπουζούκια. Όποτε αν με ρωτάς δεν ξέρω τι είναι χειρότερο ή τι προτιμώ, βασικά προτιμώ να περάσει όλο αυτό όσο το δυνατόν πιο σύντομα γιατί ήδη έχουμε χάσει πολλά».


Η ζημιά που έχουν υποστεί οι καλλιτέχνες και οι επαγγελματίες είναι ήδη αρκετά μεγάλη.

«Είμαστε ο μόνος κλάδος που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, όσο και αν πιστεύουν ότι έχουμε χρήματα για να ζήσουν και τα εγγόνια μας, βρισκόμαστε ήδη ενάμιση χρόνο σε αυτή την κατάσταση. Αν εμείς που κρατάμε ένα μικρόφωνο αντέχουμε, υπάρχουν τόσοι που εργάζονται κάτω και πίσω από τα φώτα που είχαν ένα μεροκάματο το οποίο δεν έχουν πλέον».

Ήδη, σύμφωνα με πληροφορίες, αρκετά από τα πανηγύρια που γίνονται κάθε χρόνο σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και μέρη έχουν ακυρωθεί, ενώ σε άλλα οι κρατήσεις και το ενδιαφέρον είναι ελάχιστες που μάλλον προς τα εκεί καταλήγουν. Τι να το κάνει ο άλλος το πανηγύρι αν δεν μπορεί να σηκωθεί να χορέψει και να γλεντήσει;