Στην Πάτρα την γνωρίσαμε μέσα από τις εμφανίσεις της με τα χρώματα της Ολυμπιάδας Πατρών.
Το πανελλήνιο τη γνώρισε κυρίως σαν μία από τις κορυφαίες σπρίντερ στους αγώνες μετ’ εμποδίων που το 2018 είχε αφιερώσει το μετάλλιο που είχε κατακτήσει στην Πάτρα στους πρόσφυγες που τότε έφταναν κατά κύματα στην χώρα μας από τη θάλασσα του Αιγαίου.
Έχουν περάσει τρία χρόνια. Η Ελπίδα Τόκα στο πλαίσιο της προσπάθειας της για να διεκδικήσει το εισιτήριο της συμμετοχής της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, κατέκτησε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου της Πάτρας, ένα ακόμα μετάλλιο (ασημένιο), παρά τους τραυματισμούς που είχε στο διάστημα της πανδημίας.
Αυτή τη φορά το αφιερώνει στους ανθρώπους που μάχονται καθημερινά κατά του καρκίνου, χωρίς όμως να χάνουν την αγάπη τους για τη ζωή και στη νέα γενιά, την δική της γενιά, που παλεύει για να πατήσει τα πόδια της, στην καρδιά της κρίσης της πανδημίας.
Όπως καταλαβαίνετε το να μιλάει κανείς με μια τέτοια κοπέλα είναι μια ιδιαίτερη στιγμή από μόνη της.
Πολύ προσεγμένη η διοργάνωση
P.E. Πώς είδες τα πράγματα στην Πάτρα; Ευχαριστημένη από τη διοργάνωση του πανελλήνιου πρωταθλήματος;
Ε.Τ. Η Πάτρα αποτελεί πλέον σήμα κατατεθέν για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου. Τόσο το στάδιο όσο και το κλίμα είναι πολύ καλά για να φιλοξενήσουν το μεγαλύτερο εθνικό γεγονός του στίβου. Οι συνθήκες ήταν οι πλέον ευνοϊκές για καλές επιδόσεις καθώς τόσο ο αέρας όσο και η θερμοκρασία διατηρήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα.
Η διοργάνωση ήταν και φέτος πολύ προσεγμένη με τα υγειονομικά μέτρα να τηρούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Παρά το γεγονός ότι απαγορευόταν η είσοδος σε θεατές, οι διοργανωτές φρόντισαν να στολίσουν τους αγώνες με μουσική και ο εκφωνητής ήταν παρών για να δώσει ζωή και πάθος στην σχετικά άδεια κερκίδα αλλά και στους αθλητές.
P.E. Από τη δική σου επίδοση είσαι ευχαριστημένη;
E.T. Η φετινή μου επίδοση ήταν δυστυχώς πολύ μακριά από τις δυνατότητες και τις προσδοκίες μου. Είμαι όμως ευχαριστημένη που ολοκλήρωσα τον αγώνα υγιής και, μετά από δύο σχεδόν χρόνια αποχής από αγώνες στα εμπόδια, επανήλθα και τερμάτισα την κούρσα με ένα ασημένιο μετάλλιο.
Πού αφιερώνει το μετάλλιο
P.E. Θυμάμαι ότι το μετάλλιο που είχες πάρει στην ίδια διοργάνωση το είχες αφιερώσει στους πρόσφυγες. Φέτος που το αφιερώνεις;
E.T. Πράγματι, το 2018 είχα αφιερώσει το χρυσό μετάλλιο στους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες καθώς αυτοί οι άνθρωποι έδιναν καθημερινά τη δική τους μάχη για επιβίωση και ένα καλύτερο αύριο με αντίστοιχο πείσμα και σθένος που ένας αθλητής παλεύει για τη νίκη.
Φέτος το ασημένιο μετάλλιο το αφιερώνω σε δύο κατηγορίες συμπολιτών μου. Η μία είναι αυτή των ανθρώπων που δοκιμάζονται καθημερινά από τον καρκίνο, όμως κανένα εμπόδιο ή ανατροπή δεν είναι ικανό να τους κάνει να εγκαταλείψουν την αγάπη, το πάθος αλλά και τη μάχη για τη ζωή.
Η άλλη, είναι η γενιά μου που στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας και της ανεργίας προσπαθεί να «πατήσει» στα πόδια της βιώνοντας συχνά την εκμετάλλευση από τους οικονομικά ισχυρούς και στερείται το δικαίωμα να ανταμειφθεί ανάλογα για τους κόπους της.
Ο άδικος συναγωνισμός
P.E. Πόσο δύσκολος τελικά είναι ο δρόμος προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες για έναν Έλληνα αθλητή;
E.T Οι ολυμπιακοί αγώνες αποτελούν κορυφαίο στόχο για όλους τους πρωταθλητές. Η επίτευξή του απαιτεί προσήλωση και θυσίες που λίγοι είναι ικανοί να πετύχουν. Για έναν Έλληνα αθλητή στίβου, ο δρόμος προς τους ΟΑ έχει μία επιπλέον δυσκολία.
Τις ελλείπεις αθλητικές εγκαταστάσεις και την ανεπαρκή αθλητική αποκατάσταση. Στάδια ακατάλληλα, φυσικοθεραπευτήρια με ελλιπή ιατρικό υλικοτεχνικό εξοπλισμό και επιπλέον με την πανδημία, λουκέτα σε πολλά προπονητήρια.
Ο άδικος συναγωνισμός για την θέση πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες με αθλητές από χώρες που τους παρέχονται τα παραπάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, νομίζω είναι προφανής.
P.E. Η συμμετοχή σου εκεί είναι ένα όνειρο κυρίως ή ένας στόχος που έχεις θέσει; Πώς διαχωρίζεις το όνειρο από τον στόχο;
E.T. Για εμένα η διάκριση μεταξύ ονείρου και στόχου έγκειται στην θέση προτεραιότητας που κατέχει κάτι στην καθημερινότητά μου.
Ένας στόχος έχει ορισμένο πλάνο για να επιτευχθεί και αποτελεί μία από τις πρώτες προτεραιότητες. Αντίθετα το όνειρο δεν έχει πλάνο και η σειρά προτεραιότητάς του είναι πιο υποβιβασμένη.
Οι ολυμπιακοί αγώνες του Τόκιο ήταν για εμένα κάτι μεταξύ ονείρου και στόχου καθώς υπήρχε το πλάνο, όμως η επαγγελματική μου ενασχόληση ως βιολόγος δεν μου επέτρεπε να το θέσω στις πρώτες μου καθημερινές προτεραιότητες. Για τον λόγο αυτό ο αρχικός μου στόχος, σταδιακά, υποβιβάζεται στη θέση του ονείρου.
Ανασφάλιστοι οι αθλητές στίβου
P.E. Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα από τον στίβο και τον κλασικό αθλητισμό στο Τόκιο;
Ε.Τ. Η ελληνική αποστολή για το Τόκιο έχει αρκετές υποψηφιότητες για μετάλλια στον στίβο. Ιδίως στα άλματα η χώρα μας έχει δυνατές συμμετοχές με αθλητές που βρίσκονται ψηλά στην παγκόσμια κατάταξη.
Αξιόλογη πιστεύω θα είναι και η παρουσία των αθλητών και αθλητριών μας στις ρίψεις και τους δρόμους.
P.E. Κατά πόσο ήταν η πολιτεία στο πλευρό των αθλητών του στίβου την περίοδο της προετοιμασίας τους;
Ε.Τ. Ο στίβος στην Ελλάδα, ως ερασιτεχνικός πρωταθλητισμός (δύο λέξεις αντιφατικές κατά την άποψή μου) δεν έχει την αναγκαία υποστήριξη από την πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς της.
Όπως προανέφερα οι αθλητικές εγκαταστάσεις είναι ελλειπείς και συχνά ακατάλληλες, ενώ είναι και ανεπαρκής η στήριξη των αθλητών. Αξίζει να σημειωθεί πως οι αθλητές του στίβου στη χώρα μας, είναι ανασφάλιστοι...
Η πανδημία και η ΑΕΚ
P.E. Πόσο δύσκολη ήταν η προετοιμασία σου την περίοδο της πανδημίας και ποια ήταν τα εμπόδια που αντιμετώπισες;
E.T. Η περίοδος της πανδημίας ήταν μία πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους.
Στην πρώτη καραντίνα είχα την τύχη να βρίσκομαι στο πατρικό μου που βρίσκεται στην επαρχία και εκμεταλλευτήκαμε με την προπονήτριά μου τους άδειους δρόμους για να βελτιώσω την φυσική μου κατάσταση.
Φυσικά, για το αγώνισμά μου, η απουσία από την αίθουσα των βαρών και η αποχή από τις προπονήσεις με εμπόδια, ήταν αρκετά ζημιογόνα.
Παράλληλα, η αναγκαστική και βίαιη προσαρμογή σε προπονήσεις στην άσφαλτο και η αδυναμία αποκατάστασης είχαν σαν αποτέλεσμα την καταπόνηση του σώματός μου που κατέληξαν σε αλλεπάλληλους τραυματισμούς λίγο πριν το περσινό πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Φέτος, η κυριότερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν κάποια υπολείμματα του περσινού τραυματισμού και η θλάση στον δικέφαλο που προκλήθηκε στο πόδι μου στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Στους αρνητικούς παράγοντες συγκαταλέγονται επίσης η αδυναμία προπονητικής προετοιμασίας στο εξωτερικό αλλά και ο περιορισμένος αριθμός αγώνων στα 400μ με εμπόδια πριν το πανελλήνιο πρωτάθλημα.
P.E. Εμείς στην Πάτρα σε γνωρίσαμε από την Ολυμπιάδα. Πλέον βρίσκεσαι στην ΑΕΚ. Μίλησε μου για την ομάδα σου;
E.T. Η ΑΕΚ είναι ένα ιστορικό σωματείο. Δυστυχώς για το τμήμα του στίβου δεν υπάρχει από τη διοίκηση η διάθεση και το ανάλογο πάθος με άλλα τμήματα της ομάδας.
Μια πιο θετική αντιμετώπιση των αθλητών στίβου και στήριξη, ανάλογη με άλλα τμήματα της ομάδας, θα ήταν ικανά να ανεβάσουν την ΑΕΚ στην γενική κατάταξη του στίβου.
Πήρε το μεταπτυχιακό της
P.E. Τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο σαν αθλήτρια και τι σαν άνθρωπο;
E.T. Ο φόβος αποτελεί μία λέξη-πρόκληση για εμένα. Ο μεγαλύτερός μου φόβος σαν άνθρωπος είναι να φοβάμαι. Και για τον λόγο αυτό προσπαθώ να αντιμετωπίζω, με ψυχραιμία και όσο γίνεται πιο παραγωγικά, κάθε φοβία που συναντάω στη ζωή μου.
P.E. Πρωταθλητισμός και επιστήμη. Πως το έχεις συνδυάσει και που βρίσκεσαι σε ότι αφορά τον δεύτερο;
Ο συνδυασμός του πρωταθλητισμού με την επιστήμη ήταν ανέκαθεν απαιτητικός, δύσκολος αλλά και ελκυστικός. Κι’ αυτό, γιατί έπρεπε να συνδυάσω τις 24 ώρες της καθημερινής μου ζωής κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ανταποκρίνομαι όσο γίνεται καλύτερα τόσο στις ανάγκες της επιστήμης που επέλεξα να σπουδάσω όσο και στην αυξημένη προπονητική προετοιμασία που απαιτεί ο πρωταθλητισμός.
Έχοντας ολοκληρώσει από το 2020 τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Ιατρική του ΕΚΠΑ, αναγκάστηκα να «κλέψω» χρόνο από τις προπονήσεις και τον πρωταθλητισμό, καθώς άρχισα να ασχολούμαι με την ιδιωτική εκπαίδευση και τη διδασκαλία θετικών μαθημάτων.
Ο αθλητής και ο άνθρωπος
P.E. Πες μου ένα σχόλιο για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, για την κοινωνική μας πραγματικότητα;
E.T. Οι σκέψεις μου για την κοινωνία του σήμερα ταυτίζονται με τους στίχους του Γιάννη Κότσιρα στο τραγούδι του «Κοίτα Γύρω».
Η πανδημία που διανύουμε είναι μόνο ένα προοίμιο για καταστάσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και μελλοντικά. Δυστυχώς μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα δείχνει να μην είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει άμεσα και επιτυχώς τις συνέπειες των πράξεών της.
Η παγκόσμια επιστημονική έρευνα και καινοτομία εστιάζουν κυρίως στον άνθρωπο και τα οικονομικά συμφέροντα ξεχνώντας πως η φύση και το περιβάλλον είναι οι κύριοι πυλώνες της ζωής.
Παρόλα αυτά, όπως ένα αθλητής δεν σταματάει να παλεύει και να πιστεύει μέχρι να περάσει την γραμμή του τερματισμού έτσι και κάθε άνθρωπος δεν πρέπει να εγκαταλείπει την προσπάθεια για ένα καλύτερο αύριο, όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες.