Το 1944, ο πρόεδρος Ρούζβελτ προειδοποίησε: «Οι άνθρωποι που είναι πεινασμένοι και χωρίς δουλειά αποτελούν το υλικό από το οποίο γίνονται οι δικτατορίες». Φαίνεται ότι οι σημερινοί ηγέτες είτε αγνοούν αυτήν την προειδοποίηση είτε αλαζονικά θεωρούν ότι έχουν τη δύναμη να μπορούν να την αποτρέψουν. Οι πολιτικές τους όμως παράγουν οργή.

Αυτό έγινε φανερό από τις μεθόδους που ακολούθησαν για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της πανδημίας, καθώς όλες οι επιλογές τους αποκάλυψαν την αδιαφορία τους για το αν ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού οδηγείται στην κοινωνική περιθωριοποίηση και στην επισιτιστική ανασφάλεια. Όλες οι πολιτικές που εφαρμόζουν τώρα παγκόσμια χαρακτηρίζονται από διαχωρισμούς, αποκλεισμούς και παρεμβάσεις που στοχεύουν στη μακροχρόνια μείωση του κόστους εργασίας, με τον εξοβελισμό ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων στο εργασιακό περιθώριο. Πρόκειται για την τέλεια συνταγή που προκαλεί την κοινωνική διάσπαση, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπονται στην απαξίωση της ανεργίας και στον τρόμο της απώλειας των μηδαμινών περιουσιακών τους στοιχείων.

Η Ευρώπη δεν έμεινε έξω από αυτό το πλάνο. Η στήριξη των οικονομιών των κρατών μελών της Ε.Ε. δεν είναι αρκετή. Το δήθεν κατοχυρωμένο δικαίωμα της εργασίας για όλους τους ανθρώπους, που αποτελεί για δεκαετίες την ειδοποιό διαφορά μεταξύ της συντηρητικής και της προοδευτικής πολιτικής, απομένει μόνο στο επίπεδο των διακηρύξεων των διεθνών συμβάσεων και των εθνικών συνταγμάτων. Στην ουσία του όμως ποδοπατείται.

Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, ολόκληρες επαγγελματικές τάξεις εξαφανίζονται. Υπάρχει όμως και μια επαγγελματική τάξη που τιμωρείται διπλά.

Συγκεκριμένα, ο κλάδος των Πτυχιούχων Μηχανικών Τ.Ε. δέχεται απανωτά κτυπήματα εν μέσω πανδημίας.

Διότι δυστυχώς, το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει τους Πτυχιούχους Μηχανικούς ως προς το δικαίωμα τους στην εργασία, με  τυχοδιωκτικό και βαθιά υποτιμητικό τρόπο.

Θυσιάζει  υπέρ του ΤΕΕ τα πάντα, ενώ έφθασε εν μέσω πανδημίας να προβλέψει επαγγελματικά δικαιώματα ακόμη και για τους μηχανικούς που αποφοιτούν από τα ιδιωτικά κολλέγια. Ξεχνώντας ταυτόχρονα τον ευρύ κλάδο των Πτυχιούχων Μηχανικών Τ.Ε.

Και σα να μην έφθανε αυτό, η σημερινή Κυβέρνηση συνεχίζει το αλαζονικό μοντέλο της προηγούμενης σε βάρος δεκάδων χιλιάδων αποφοίτων των ΤΕΙ με την κατάπτυστη τροπολογία που την ενσωματώνει στο νομοσχέδιο   «Για τον εκσυγχρονισμό, την απλοποίηση και την αναμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων, ειδικότερες ρυθμίσεις προμηθειών στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας και άλλες διατάξεις για την ανάπτυξη και τις υποδομές»

Διαπιστώνεται με μεγάλη μας έκπληξη και απογοήτευση μας  ότι με το ν/σ παρέχεται στο πανίσχυρο ν.π.δ.δ. ΤΕΕ η δυνατότητα ρύθμισης σοβαρών επαγγελματικών θεμάτων μη μελών του και συγκεκριμένα, των Πτυχιούχων Μηχανικών ΤΕΙ, ερήμην τους.

Δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση των «αρίστων», όχι μόνο αρνείται να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις που επιβάλλουν την θεσμοθέτηση δικαιωμάτων για τον κλάδο μας, αλλά παραδίδει τους Πτυχιούχους Μηχανικούς Τ.Ε. στον πειθαρχικό ή άλλο έλεγχο του ΤΕΕ, χωρίς τα μέλη του κλάδου μας να είναι καν μέλη του ΤΕΕ  και επίσης, χωρίς να έχουν καν επαγγελματικά δικαιώματα.

Και χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και στο πειθαρχείο του ΤΕΕ, δηλαδή.

Η αισχρότητα των κυβερνητικών επιλογών που σκοτώνουν τις ελπίδες δεκάδων χιλιάδων Πτυχιούχων Μηχανικών ΤΕ, δεν έχει τέλος.

Μιλάμε για άλλη μια φορά για την Συνταγματική Εκτροπή της πολιτείας σε βάρος της κοινωνίας, της επιστήμης, του δικαίου και εν τέλει για την ηθική και επαγγελματική ομηρία και κατ’ ακολουθία δολοφονία, της νέας και της παλαιότερης γενιάς των Πτυχιούχων Μηχανικών Τ.Ε., αλλά ακόμη, και όσων νέων ανθρώπων φοιτούν τώρα στα ΑΕΙ και δεν έχουν καμία ελπίδα προκοπής.

Καλούμε την αντιπολίτευση, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, την κοινωνία και κάθε ευαίσθητο και συνειδητοποιημένο πολίτη να ενώσει τη φωνή του μαζί μας και να σταματήσει το άθλιο σχέδιο μιας ανάλγητης κυβέρνησης. Δεν τρομοκρατούμαστε. Αγωνιζόμαστε. Ζητάμε πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα. Ζητάμε σεβασμό.