Θα μπορούσε να ήταν και η φωτογραφία της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, στην Πάτρα, σε αυτή την εποχή που διανύουμε, του κορωνοϊού.

Μια κυρία έχοντας ένα μπαλόνι καρδιάς στα χέρια της κάθεται στο παγκάκι της Παντανάσσης, μόνη και σκεφτική. Το μυαλό της κάπου ταξιδεύει. Ίσως στα χρόνια που είχε συνηθίσει να γιορτάζει αυτή την ημέρα με έναν διαφορετικό τρόπο όπου οι συνθήκες πλέον δεν της το επιτρέπουν.

Με αγκαλιές, με φιλιά, με περπάτημα χέρι με χέρι, με έναν άλλο άνθρωπο να μπορεί να κάτσει μαζί της στο παγκάκι, χωρίς να τον φοβάται, χωρίς να τον κοιτάζει με μισό μάτι. Αυτή η αναγκαστική μοναχικότητα όσο και να προσπαθεί να τη συνηθίσει κάποιος, φτάνει η στιγμή που δεν αντέχεται άλλο.

Μας έμεινε έτσι σε όλους μια φουσκωμένη καρδιά στο χέρι που αναστενάζει και αναρωτιέται. Πόσο ακόμα; Η πανδημία θα περάσει, όμως αυτή η αγωνία, αυτός ο φόβος και αυτή η καρδιά που είναι έτοιμη να σκάσει μάλλον θα τρεμοπαίζουν για αρκετό καιρό ακόμα στη ψυχή και στο μυαλό μας.

(Η φωτογραφία είναι από το χρήστη του Instagram @jsdhm).