Πέρασαν τριάντα χρόνια από εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ του 1991 που ο σιδηρολοστός του Καλαμπόκα, πρόεδρου της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας σύντριβε με μανία το κρανίο του αγωνιστή δάσκαλου Νίκου Τεμπονέρα στη πόρτα του σχολείου.

Στόχος των σιδηρολοστών του παρακράτους και του κράτους  ήταν  η ζωή και η γνώση, τα όνειρα και οι αναζητήσεις  της νεολαίας, των μαθητικών κινητοποιήσεων- καταλήψεων που με πρωτοφανή μαζικότητα και αποφασιστικότητα αρνιόταν ολοκληρωτικά άλλη μια σκοταδιστική «μεταρρύθμιση» στην παιδεία, που προωθούσε η τότε  κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο τότε υπουργός  παιδείας Κοντογιαννόπουλος.

Τριάντα  χρόνια από το βράδυ εκείνο του Γενάρη, φυσικά τίποτε δεν είναι το ίδιο με τότε. Μα και τίποτε δεν είναι διαφορετικό. .

Με τον  νεοφιλελευθερισμό τότε και τώρα να επελαύνει σ’ όλα τα μέτωπα, εργασία, παιδεία, υγεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες μετατρέποντας τις κοινωνίες σε κοινωνίες  τρόμου και αθλιότητας.

Με τον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό της σημερινής κυβέρνησης Μητσοτάκη  που χρησιμοποιεί  ακόμη και την πανδημία σαν ευκαιρία για να βρει τον βηματισμό της πατώντας στο αίμα, στον εκφασισμό, στο τρόμο και στην εξαθλίωση.  

Τριάντα χρόνια μετά, η αγωνιστική σου μνήμη Νίκο  Τεμπονέρα αποτελεί διαχωριστική γραμμή δυο διαφορετικών κόσμων.  Αποτελεί σταθερή αναφορά του αριστερού, προοδευτικού, δημοκρατικού κινήματος και των αγώνων του για τις αξίες της εργασίας, της δημοκρατίας, της γνώσης, της ελευθερίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Τριάντα χρόνια μετά, θα είμαστε πάλι εκεί παρόντες, στην πόρτα του σχολείου Νίκο Τεμπονέρα που έβαψες κόκκινη με το δικό σου αίμα, το χρώμα της φωτιάς και της αντίστασης των κολασμένων της γης που αρνιούνται να σκύψουν το κεφάλι.

Παρόντες θα είναι σύντροφοι, συντρόφισσες, συνάδελφοι, συναγωνιστές και φίλοι παλιοί που θυμούνται το χαμόγελο , και την αποκοτιά σου.

Παρόντες  θα είναι νέες ,νέοι συναγωνιστές που σε γνώρισαν σαν σύνθημα, σαν σχολειό, σαν δρόμο, σαν συνεχή και ανυποχώρητο αγώνα  για δημόσια παιδεία, για ελευθερία , δημοκρατία και κοινωνική αλληλεγγύη.

Παρών και ο κορυφαίος συνταξιδιώτης σου Μιχάλης Βασιλάκης σε συντροφεύει.

Η θυσία σου Νίκο Τεμπονέρα θα μας θυμίζει πάντα ότι τα συνθήματα των ιδανικών της κοινωνικής απελευθέρωσης του ανθρώπου δεν θα σιγήσουν ποτέ, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά στον κόσμο ολόκληρο.

« Οι καιροί που οι ήρωες κοιμούνταν ήσυχοι

κάτω απ το χώμα τους πέρασαν.

Τώρα οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχοι..

Γιατί την θυσία τους δεν την πήραν μαζί τους.

Την άφησαν κληρονομιά σ αυτούς που θα ‘ρθουν.

Όχι για να επαναλάβουν την θυσία

Αλλά για να την κάνουν δύναμη

που προλαβαίνει τις τέτοιες θυσίες.»    (Μ.Λουντέμης)