Αποτελούν τα πρότυπά μας στις δύσκολες στιγμές που περνάμε.

Γενναίοι, ανυπότακτοι, έντιμοι, ένθεοι και κυριολεκτικά έτοιμοι να θυσιάσουν την ίδια τους τη ζωή για την ελευθερία, χωρίς να χάσουν ίχνος από την έμφυτη ευαισθησία τους…

Σκέφτομαι ότι δεν ήταν ούτε τα πάσης φύσεως αξιώματα και οι «καρέκλες», ούτε οι τίτλοι σπουδών, ούτε τα υλικά αγαθά που τους έκαναν ήρωες. Ήταν όμως όλοι τους έμπλεοι ψυχικών αρετών…Είχαν επιλέξει συνειδητά να λειτουργούν έμπρακτα και όχι μόνο θεωρητικά...Κανένας δυνάστης – όσο και αν τους βασάνισε σωματικά- δεν κατάφερε ποτέ να υποτάξει το γενναίο τους φρόνημα και το πνεύμα.

Αυτές οι πνευματικές αρετές είναι που λείπουν σήμερα δυστυχώς σε πολύ μεγάλο βαθμό. Βλέπουμε καθημερινά όλα τα άλλα «μικρά» σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και λησμονούμε το σημαντικότερο: τις γνήσιες αρετές των ηρώων μας. 

Είναι ζήτημα ηθικού χρέους, αμιγούς ρεαλισμού, ουσίας και όχι μόνο συναισθηματισμού, να μπορούμε να τους κοιτάμε κατάματα. 

Είναι το ελάχιστο που τους οφείλουμε εμπράκτως…Μπορούμε;