Εικόνες, στιγμές, καταστάσεις , μηνύματα και… παρασκήνιο από τα όσα συμβαίνουν επί χρόνια στο Αιγαίο της προσφυγιάς και της εξαθλίωσης ανθρώπινων ζωών, αντάμωσαν με το κοινό της Πάτρας το βράδυ της Πέμπτης, στο αίθριο του παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου, όπου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ, πραγματοποιήθηκε η παράσταση «Αιγαίον story».

Η παράσταση είναι ενταγμένη στην ενότητα του Φεστιβάλ για την «Προσφυγιά» και αποτυπώνει ανάγλυφα το δράμα των προσφύγων, ζωντανεύοντας παράλληλα μέσα από την απελπισία των πρωταγωνιστών την «σύγχρονη» Αρχαία Τραγωδία της Μεσογείου.

Για κάθε βυθισμένη βάρκα με πρόσφυγες στη Μεσόγειο, για κάθε Μόρια καμένη ή μη, ο θεατής συνάντησε χθες και θα συναντήσει επίσης σήμερα στο αίθριο του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου, τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο σήμερα.

Μέσα από το έργο έρχεται στο προσκήνιο και η προσπάθεια να δοθεί απάντηση στο πόσο εγκληματία σε κάνει η απελπισία; Πάνω σε μια   βάρκα με μοναδικό «όπλο» την αλήθεια και σε ένα φυσικό περιβάλλον αντίστοιχο με εκείνο του έργου , οι ηθοποιοί θα αντιπαρατεθούν « ψυχή τε και σώματι» μεταξύ τους και απέναντι στην φωνή του ασυρμάτου , που είναι ουσιαστικά ο τρίτος πρωταγωνιστής του έργου.

Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Κατερίνα Γεροπαναγιώτη, προλογίζοντας την παράσταση αναφέρθηκε στις εξελίξεις στη Μόρια ,τονίζοντας πως « ήταν θέμα χρόνου να γίνει αυτή η κατ’ ευφημισμό δομή φιλοξενίας παρανάλωμα του πυρός, προσθέτοντας πως πρέπει να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες . Παράλληλα – είπε η κ. Γεροπαναγιώτη – είναι επιτακτική η ανάγκη να προωθηθούν άμεσα στις χώρες προορισμού τους οι πρόσφυγες και να πάψει η Ελλάδα να είναι αποθήκη και φυλακή ψυχών , προσθέτοντας πως υπόλογες διαχρονικά είναι οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, που θυσιάζουν τους λαούς στο βωμό των συμφερόντων» .

Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού, με αφορμή την χθεσινή κινητοποίηση των Καλλιτεχνών στην Αθήνα εξέφρασε επίσης την συμπαράσταση και στήριξη του Δήμου της Πάτρας στα δίκαια αιτήματά τους.

Στο τέλος της παράστασης, ο σκηνοθέτης Χρήστος Στρέπκος, ανέφερε από σκηνής, ότι «αφιερώνει την παράσταση στον Παύλο Φύσσα , προσθέτοντας ότι περιμένει την καταδίκη των φασιστών δολοφόνων του.