Θέμα αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες της Πάτρας για να πάρουν τις κάρτες ασύλου και τα προσφυγικά τους διαβατήρια.
Τις περασμένες ημέρες οι «ουρές» έξω από το Γ΄ Αστυνομικό Τμήμα στην Γούναρη ήταν μεγάλες, σε καιρό πανδημίας, με τους πρόσφυγες, ωστόσο, να φορούν τη μάσκα τους και να τηρούν τις αποστάσεις ασφαλείας. Ίδια περίπου εικόνα και στην Καπποδιστρίου εκεί όπου στεγάζεται η υπηρεσία Ασύλου.
Σύμφωνα με ανθρώπους που βρίσκονται στο πλευρό των προσφύγων το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί ο αριθμός τους, κυρίως αυτών που προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες.
Πρόκειται για πρόσφυγες που έχουν στην διάθεση τους τα απαραίτητα έγγραφα για να διεκδικήσουν την παραμονή τους στην χώρα μας και μέχρι σήμερα έμεναν μέσω του προγράμματος «Ήλιος» στα διάφορα προσφυγικά καμπ.
Η Πάτρα «τραβάει» τους ανθρώπους αυτούς λόγω του λιμανιού της και ότι αποτελεί μία από τις κύριες πύλες εισόδου και εξόδου προς τη Δύση. Ακόμα και όταν βγάζουν το προσφυγικό άσυλο της παραμονής τους, ο πόθος για να φύγουν για κάποια από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, φαίνεται ότι παραμένει.
Κι ας ξέρουν ότι πλέον είναι δύσκολο να ταξιδέψουμε προς την Δύση, είτε με τα έγγραφα τους, είτε παράνομα. Το ζήτημα, ωστόσο, για τους ανθρώπους αυτούς είναι και η παραμονή στην Ελλάδα είναι ένα αδιέξοδο ή τουλάχιστον έτσι εξελίσσεται.
Φεύγοντας από το κέντρο φιλοξενίας ή από το προσφυγικό καμπ και αποκτώντας την υπηρεσία Ασύλου, είναι αναγκασμένοι να βγουν έξω στην κοινωνία, να προσαρμοστούν στις συνθήκες της και σε τελική ανάλυση να βρουν τον τρόπο να επιβιώσουν.
Ένα πιάτο φαγητό, μία στέγη, μια δουλειά. Χωρίς σε όλα αυτά να έχουν καμία βοήθεια από το κράτος αφού τα πενιχρά επιδόματα που έπαιρναν κόπηκαν και αυτά.
Και δεν μιλάμε για μεμονωμένα άτομα, όπως στην περίπτωση των οικονομικών μεταναστών, αλλά για οικογένειες με πέντε και έξι μικρά παιδιά…