Δεν έλειψαν και φέτος παρά τις μεγάλες απώλειες στον τουρισμό, αλλά και τις σημαντικές ελλείψεις που υπάρχουν στην Πάτρα στο ζήτημα του θαλάσσιου τουρισμού, τα σκάφη που έριξαν έστω και για λίγο άγκυρα στην αχαϊκή πρωτεύουσα.

Ένα από αυτά τα σκάφη που ανήκουν ασφαλώς σε ιδιώτες που έχουν μία σημαντική οικονομική δυναμική και θα μπορούσαν κάπως να ενισχύσουν την αγορά, είναι και αυτό της φωτογραφίας.

Λίγα είναι τα γιοτ που έχουν έρθει μέχρι στιγμής στην πόλη και τα περισσότερα από αυτά δεν άραξαν στην διαλυμένη σχεδόν Μαρίνα, αλλά στον Μώλο της Αγίου Νικολάου.

Σε ένα σημείο, που σύμφωνα με όσους γνωρίζουν από θαλάσσιο τουρισμό, έχει όλες τις δυνατότητες για να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους λιμένες της χώρας στο γιότινγκ.

Από πολλές απόψεις. Αν αξιοποιούνταν οι δύο πλευρές του Μώλου στην κατεύθυνση του γιότινγκ ή ακόμα και ο χώρος που βρίσκεται στην μεριά προς την ιχθυόσκαλα, (ο απέναντι από την Mega Yacht του ΟΛΠΑ), σκεφτείτε πόσα σκάφη θα χωρούσε και πόσοι άνθρωποι θα άφηναν τον... όβολο τους στα μαγαζιά της Πάτρας.

Όλα αυτά στην θεωρία. Βλέπετε στην πράξη, αν πάει κανείς στον Μώλο, θα απογοητευτεί το λιγότερο. Πέρα από τις ελλείψεις σε υποδομές που αφορούν τον θαλάσσιο τουρισμό, ο περιβάλλοντας χώρος είναι για κλάματα.

Υποβαθμίζει την Πάτρα, παρά την αναδεικνύει, με την παρουσία των Ρομά στους γύρω χώρους, που αφήνουν τα σημάδια στο πέρασμα τους, να παραπέμπει σε μια πόλη μάλλον βρώμικη και εγκαταλειμμένη.

Έτσι ακόμα και οι λίγοι που έρχονται με το σκάφος τους και επιλέγουν να μείνουν για κάποιες ώρες στην Πάτρα, δεν τους κάνει καρδιά να κατέβουν από εκεί, βλέποντας την κατάσταση.

Μένουν στο σκάφος τους και φεύγουν, είτε για τα νησιά του Ιονίου, είτε για τη νότια Πελοπόννησο. Κρίμα. Τίποτα άλλο…