Πριν κάποιες μέρες είχα στείλει στα ΜΜΕ της πόλης μας ένα άρθρο, με τίτλο «Κοινωνική πολιτική με ξένα κόλλυβα», σε ακαδημαϊκό ύφος χωρίς προσωπικές αιχμές, στο οποίο παρουσιάζονταν κάποια δεδομένα και γεγονότα και περιείχε φυσικά και τις προσωπικές μου τοποθετήσεις. Επί τούτου, ο κ. Πετρόπουλος ως αντιδήμαρχος παιδείας και αθλητισμού και πρώην πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής του παμεπελοποννησιακού σταδίου απάντησε δημόσια, με ύφος τουλάχιστο απαξιωτικό, προσβλητικό και αυταρχικό. Επί της τοποθετήσεώς του αυτής είμαι υποχρεωμένος να ανταπαντήσω χωρίς περιττά λόγια ως εξής:

... επιμένω 100% σε αυτά που με κάθε ειλικρίνεια δήλωσα, και καλώ την δημοτική αρχή να επανεξετάσει το θέμα καλώντας όμως αυτή τη φορά τους προέδρους των αθλητικών σωματείων της Πάτρας στο δημοτικό συμβούλιο, προκειμένου όσοι δημοτικοί σύμβουλοι αποφασίσουν, να έχουν τη δυνατότητα αποκρυσταλλωμένης άποψης, όπως ακριβώς αρμόζει σε δημοκρατικές διαδικασίες. Δεν καταλαβαίνω γιατί να φοβάται η δημοτική αρχή την επανεξέταση του θέματος.

Και επειδή ίσως είναι κουραστικές αυτές οι τοποθετήσεις και οι απαντήσεις και ανταπαντήσεις ας αλλάξουμε ύφος και να σας αφηγηθώ μια διδακτική ιστορία.

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν, σε μια πόλη ήταν ένας αξιωματούχος. Κάλεσε λοιπόν πριν κάτι μήνες εκπροσώπους των αθλητικών ομοσπονδιών για να εξετάσει το ενδεχόμενο να στείλει η πόλη του ομάδα σε μια διεθνή ολυμπιάδα μικρών παιδιών. Μόνο τέσσερις εκπρόσωποι επήγαν στη συνάντηση γιατί κάθε χρόνο τα ίδια γινόντουσαν και τελικά ομάδα δεν πήγαινε και οι άνθρωποι είχαν απογοητευτεί. 

Στη συνάντηση λοιπόν αυτός ο άρχοντας της πόλης, άρχισε να επαινεί τον εαυτό του, ότι έκανε αυτό και το άλλο στον αθλητισμό και όλοι σκέφτονταν τι σπουδαίος ήταν και τι ωραία τα έλεγε. Κάποια στιγμή με την φόρα που είχε πάρει λέει:

  • ... Εμείς κάθε χρόνο κάνουμε και τον ημιμαραθώνιο της πόλης και τιμούμε και τον αείμνηστο πρωταθλητή μας. Είναι αγώνας σπουδαίος και τρανός, ο οποίος είναι και στο καλεντάρι της ομοσπονδίας.

Και απαντάει ένας από τους προσκεκλημένους, λιγάκι αντιστασιακός μου φάνηκε:

  • Μα, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Πράγματι, πρόπερσι άρχοντά μου, συνδιοργανώσατε τον αγώνα με το σύλλογο δρομέων της πόλης με δική σας χρηματοδότηση αλλά με την προϋπόθεση να διώξει όλους όσους τοπικούς χορηγούς βοηθούσαν τα προηγούμενα χρόνια και έτσι και έγινε. Πέρσι όμως αρνηθήκατε στο σύλλογο δρομέων που το οργάνωνε να το διοργανώσετε παρέα τον αγώνα και μάλιστα του το ανακοινώσατε την τελευταία στιγμή και έτσι αυτός αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι αδυνατεί να το διοργανώσει.
  • (Άρχοντας) Κοιτάξτε, (παύση) ... επειδή δεν τα γνωρίζετε καλά τα πράγματα, (παύση) ... ο αγώνας δεν έγινε γιατί ήταν προεκλογική περίοδος και δεν προλαβαίναμε να εκταμιεύσουμε τα χρήματα...
  • (Αντιστασιακός) Μα καλά, ολάκερη η χώρα, όλες οι περιφέρειες της χώρας και όλοι οι Δήμοι της χώρας ήταν σε προεκλογική περίοδο, δεν διέκοψαν όμως θεσμούς 34 ετών, όπως τυγχάνει να είναι ο ημιμαραθώνιος που διακόψατε ....
  • (Άρχοντας) Έλα τώρα, ... έλα τώρα, ... τολμάει και μιλάει το 1μ, 70 απέναντι στο 1μ, 90, ... (διευκρίνηση – εκείνη τη στιγμή για μία και μοναδική στιγμή στη ζωή του, ο αντιστασιακός νόμιζε ότι παράκουσε και τελικά δεν αντέδρασε), ... (παύση) .... που στο κάτω κάτω είμαι και πιο μορφωμένος, ... (παύση), μιλάει τώρα το 3% μιάς μικρής παράταξης του τόπου, απέναντι στο 70%, έλα τώρα...
  • (Αντιστασιακός) Μα γιατί μπερδεύετε τα πράγματα άρχοντα μου, εγώ παρευρίσκομαι εδώ ως ομοσπονδία και όχι ως παράταξη...

Ο αντιστασιακός απλά περίμενε να τελειώσει η συνάντηση παρωδία για να ρωτήσει στα όρθια κάποιον τρίτο αν άκουσε καλά. Η απάντηση ήταν βουβή με ένα λυπημένο νεύμα της κεφαλής. Κάπου εδώ τελειώνει και η αφήγηση της ιστορίας μας, την οποία ήδη γνωρίζουν πολλοί, αλλά πάντα καλό είναι να την μαθαίνουν περισσότεροι.

Πάμε όμως να δούμε κάποιες προεκτάσεις από αυτή την ιστορία. Η πρώτη και απλή ήταν ότι ο άρχοντας που έκοβε το μάτι του, «έπεσε ακριβώς μέσα» στο σωματικό ύψος του αντιστασιακού. Λες και διάβασε την αστυνομική του ταυτότητα. Από την άλλη όμως, από υπερβολική μετριοφροσύνη που τον διέκρινε από μικρό παιδί, αδίκησε τον εαυτό του, αφού ήταν πολύ ψηλότερος σχεδόν 2 μέτρα. Μπορεί και περισσότερο. Δικαιολογημένα ψιθύριζαν λοιπόν κάποιοι συντοπίτες του ότι εκεί ψηλά είχαν πάρει τα μυαλά του αέρα.   

Η άλλη προέκταση όμως και το ουσιαστκό πρόβλημα μαζί είναι το εξής: Ο άρχοντας της ιστορίας μας ήταν κατώτερος στο αξίωμα του γενικού και μεγάλου άρχοντα της πόλης. Όμως ο γενικός άρχοντας ήταν πολύ κοντύτερος από τον απλό άρχοντα, άρα και λιγότερο σπουδαίος και σημαντικός σύμφωνα με αυτά που είπε ο ψηλός. Άσε που υπήρχε και τρίτος και σημαντικότερος άρχοντας στην ιστορία μας, που ζούσε σε μια πολύ μεγαλύτερη πόλη, ο οποίος τους έδινε οδηγίες και κατευθύνσεις και αυτοί έκαναν πουσάπς και άλλες ασκήσεις αλλά δυστυχώς ήταν και εκείνος κοντύτερος.

Υπάρχει και άλλη μια προέκταση. Ο ψηλός άρχοντας ήταν και σύμβουλος του κοντού άρχοντα και μάλιστα ο κοντός τον είχε βάλει εξαιτίας της μεγάλης μόρφωσής του, υπεύθυνο της εκπαίδευσης της νεολαίας στην πόλη, για να λάβουν οι νέοι της περιοχής τα καλύτερα παραδείγματα και να αποτάξουν κάθε είδους ρατσισμό.

Αν με ρωτήσετε για το τελος της ιστορίας δεν ξέρω τι έγινε ούτε πως θα τα βρούνε. Μπορεί οι κοντοί άρχοντες να τον διώξανε ή απλά να έλυσαν το πρόβλημα βάζοντας οι ίδιοι τακούνια. Άλλωστε, δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά και ο Λουδοβίκος της Γαλλίας έβαζε κάτι εικοσάποντα. Τα έκανε τότε και μόδα άλλωστε.   

Νά μαστε καλά  

Μετά τιμής

Δημήτρης Ορφανόπουλος

Καθηγητής Φυσικής Αγωγής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ΤΕΦΑΑ Αθήνας

Master in Sports management (UTS Sydney)

Technical Committee Member ICG Games

Μέλος Διοικούσας Επιτροπής Παμπελοποννησιακού σταδίου

Σημ.: Επειδή κάποιοι γνωστοί άγνωστοι, δημοκρατικοί φυσικά συμπολίτες μας, που αναλαμβάνουν να επιτίθενται συντεταγμένα, μέσω γνωστών κοινωνικών δικτύων, τις περισσότερες φορές χυδαία, σε όσους τολμούν να κάνουν αντιπολίτευση ή κριτική σε στελέχη της δημοτικής αρχής, και δήθεν αγνοούν ποιός είμαι να τους πω και να συμπληρώσω στους τίτλους τιμής που αναφέρω ακριβώς απο επάνω, ότι τυγχάνω ένας από αυτούς τους έλληνες αθλητές που έχει ακουστεί ο εθνικός ύμνος της χώρας μου, στο στάδιο της Άγκυρας της Τουρκίας, εξ ου και η φωτογραφία, όπως το ίδιο τιμητικά συνέβη και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.