Ο καταρράκτης είναι μια οφθαλμολογική νόσος.→ ΜΥΘΟΣ

Επειδή η αντιμετώπιση του καταρράκτη είναι χειρουργική, εκλαμβάνεται από τους ασθενείς ως μια παθολογική κατάσταση. Αυτό στις πλείστες περιπτώσεις δεν ευσταθεί. Ο καταρράκτης είναι η θόλωση του κρυσταλλοειδούς φακού του οφθαλμού, που οδηγεί σε μείωση της όρασης καθώς και ξεθώριασμα της χρωματικής και contrast αντίληψης. Η θόλωση αυτή είναι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μια αλλαγή, που επέρχεται με την ηλικία. Από τους περισσότερους οφθαλμιάτρους η εξέλιξή του παρομοιάζεται με το γκριζάρισμα των μαλλιών, που ξεκινάει στον καθένα μας σε διαφορετική ηλικία και το παθαίνουμε όλοι μας, αλλά σε διαφορετικό βαθμό. Άρα αυτομάτως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αφαιρεί το φόβο από τους ασθενείς, αφού είναι η πιο αθώα πιθανή αιτία μείωσης της όρασής τους, ιδίως προϊούσης της ηλικίας.

Το χειρουργείο καταρράκτη γίνεται, όταν ωριμάσει πολύ ο καταρράκτης.→ ΜΥΘΟΣ

Αυτή η αντίληψη ίσχυε πράγματι πριν λίγες δεκαετίες, διότι η τεχνική αντιμετώπισης του καταρράκτη ήταν τέτοια, που απαιτούσε να είναι ο καταρράκτης πέραν του δέοντος προχωρημένος, ώστε να είναι εφικτή η αφαίρεσή του από το μάτι. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως η τεχνολογική πρόοδος έχει φέρει νέα εργαλεία στη φαρέτρα του οφθαλμοχειρουργού. Πλέον η αφαίρεση του φακού γίνεται χρησιμοποιώντας είτε ενέργεια υπερήχου είτε λέιζερ. Ως εκ τούτου, το να περιμένουμε μέχρι να “υπερωριμάσει” ο καταρράκτης όχι απλά δεν είναι απαραίτητο, αλλά είναι και απευκταίο. Ο λόγος είναι ότι η σύγχρονη αφαίρεση του φακού γίνεται από πολύ μικροσκοπικές τομές, περίπου δυο χιλιοστών (ακριβώς για να ελαχιστοποιηθεί το χειρουργικό τραύμα και η ταλαιπωρία του οφθαλμού και του ασθενούς), οπότε ο φακός πρέπει πρώτα να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια και να αφαιρεθεί τμηματικά. Όσο λοιπόν πιο ώριμος είναι ο καταρράκτης, τόσο περισσότερη ενέργεια πρέπει να εφαρμοστεί στο μάτι, για να σπάσει ο φακός, οπότε επιβαρύνεται πιο πολύ το μάτι, ταλαιπωρείται ιδίως το ενδοθήλιο του κερατοειδούς και επιμηκύνεται η μετεγχειρητική περίοδος αποκατάστασης της όρασης.

Μετά το χειρουργείο του καταρράκτη μου, πρέπει να προσέχω και να μην σηκώνω βάρη. → ΑΛΗΘΕΙΑ

Η σύγχρονη χειρουργική του καταρράκτη επιτρέπει να ολοκληρωθεί το χειρουργείο μέσα από μικροσκοπικές τομές. Πέραν άλλων προτερημάτων, αυτό σημαίνει ότι η πιθανότητα να επιμολυνθεί το τραύμα είναι μικρότερη, σε σύγκριση με παλαιότερες τεχνικές. Η πιθανότητα αυτή είναι πολύ μικρή, αλλά δεν είναι μηδενική. Γι’ αυτό δικαιολογημένα ζητούμε από τους φρεσκοχειρουργημένους ασθενείς μας να ακολουθούν πιστά κάποιες συγκεκριμένες οδηγίες, διότι κανείς δεν θέλει να ρισκάρει να πάθει ενδοφθαλμίτιδα (έτσι καλείται η φλεγμονή του εσωτερικού του οφθαλμού, ιδίως μετά από χειρουργείο). Οπότε ο ασθενής μετά το χειρουργείο και για περίπου δύο εβδομάδες, οφείλει να προσέχει δυο βασικά πράγματα: Α) Να μην καταπονείται σωματικά (όχι σωματική άσκηση, όχι διάβασμα, να μην σηκώνει βάρη, να μην πολυσκύβει κτλ). Β) Να προσέχει το μάτι του από άποψη υγιεινής (να μην το τρίβει/αγγίζει/πιέζει, να βάζει τα κολλύρια που πρέπει, όσο συχνά απαιτείται και με καθαρά χέρια, να αποφεύγει σκόνες, βρωμιές και νερά κτλ).

Συμπερασματικά, τα τεχνολογικά άλματα έχουν βοηθήσει σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες την οφθαλμοχειρουργική. Το χειρουργείο καταρράκτη είναι από τα πιο συχνά εκτελούμενα χειρουργεία παγκοσμίως και πλέον όλα γίνονται ευκολότερα και ελάχιστα επεμβατικά. Όπως όμως και κάθε χειρουργείο, πρέπει να αντιμετωπίζεται από ασθενή και γιατρό με τον δέοντα σεβασμό και προσοχή. Για περισσότερες πληροφορίες για τον καταρράκτη και την αντιμετώπισή του μην διστάσετε να μας ρωτήσετε ή να διαβάσετε εδώ.

Dr. K. Καϊάφας, MD, Dr. med.,FEBO, Χειρουργός Οφθαλμίατρος
Αγίου Κωνσταντίνου Αγυιάς 67, Πάτρα
τηλ: 2614000379, www.drkaiafas.gr