Ένας από τους βασικούς πυλώνες λειτουργίας ενός Δημοκρατικού Πολιτεύματος είναι η ουσιαστική και όχι μόνο κατ’ όνομα ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Στη χώρα μας και όχι μόνο, υπάρχει μια συνεχής σύγκρουση των εξουσιών με στόχο η μία να μπει στα χωράφια της άλλης και ουσιαστικά να την ποδηγετήσει. Το φαινόμενο αυτό είναι έντονο στην προσπάθεια της εκτελεστικής εξουσίας να ελέγξει την Δικαστική. Τα τελευταία χρόνια απειλούνται ανοιχτά κυρίως εισαγγελικοί λειτουργοί, που ελέγχουν σκάνδαλα, στα οποία εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα ή υποθέσεις που έχουν πολιτικό υπόβαθρο ή πολιτικές προεκτάσεις. Η Δικαιοσύνη συνήθως ανθίσταται. Κάποιες φορές κάτω από την αφόρητη πίεση υποκύπτει. 

Πριν από λίγες μέρες γίναμε μάρτυρες ενός φαινομένου, που αν συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη Δημοκρατία, θα έπρεπε ο Πρωθυπουργός να αποπέμψει τον υπουργό του. Κάνω λόγω για την απειλή του Άδωνι Γεωργιάδη προς την Εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς κ. Τουλουπάκη ότι «πρέπει να μπει στη φυλακή για πολλά έτη».  Ας σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη Εισαγγελική λειτουργός ελέγχει τον υπουργό για το σκάνδαλο της NOVARTIS, την εποχή που αυτός ηγείτο του Υπουργείου Υγείας. Ο γνωστός λοιπόν για τις εν γένει «δημοκρατικές απόψεις του» υπουργός, ίσως κάποια πληροφόρηση έχει για την τύχη της προσωπικής του υπόθεσης και θέλησε να απειλήσει την Εισαγγελέα. 

Πώς αντέδρασε ο πολιτικός του χώρος στο φαινόμενο; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι ο κ. Γεωργιάδης απείλησε την Εισαγγελέα όχι ως Υπουργός αλλά «ως πολίτης», που έχει τέτοιο δικαίωμα. Θα ήταν να γελάει κανείς με την δικαιολογία αυτή του ατοπήματος, αν η ενέργεια αυτή δεν κλόνιζε το σύστημα λειτουργίας της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας γενικότερα. Η Κυβέρνηση της ΝΔ έχει συνηθίσει τους πολίτες σε τέτοιου είδους παρεμβάσεις στην δικαιοσύνη, γι’ αυτό και δικαιολόγησε την απαράδεκτη απειλή ενός από τα βασικά στελέχη της. Δεν προκαλεί απορία η εξέλιξη αυτή. 

Αυτό όμως που προκαλεί επίσης αλγεινή εντύπωση είναι η σιωπή άλλων παραγόντων που σε ανάλογες περιπτώσεις, με πολύ μικρότερη σημασία επί εποχής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ “ανέβαιναν στα κάγκελα” με φωτεινή εξαίρεση την χθεσινή κοινή δήλωση των προϊστάμενων του Αρείου Πάγου. Μιλώ για τα μέσα ενημέρωσης, τις Ενώσεις Δικαστών και τους Δικηγορικούς Συλλόγους. Κανένας Δικηγορικός Σύλλογος και κυρίως αυτός της Αθήνας, του οποίο ο λόγος ακούγεται, πήρε θέση στο ζήτημα αυτό. Τα Μέσα Ενημέρωσης, ελεγχόμενα και χρηματοδοτούμενα από την Κυβέρνηση, πέρασαν το θέμα στα ψιλά ή ακόμα χειρότερα ενέκριναν τη στάση του Υπουργού.  Ούτε όμως η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων είπε κάτι. Για την τελευταία ήταν αναμενόμενο, μετά την με πραξικοπηματικό τρόπο, όπως καταγγέλθηκε από τον πρώην πρόεδρό της, αλλαγή στη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου της, δόθηκε η εξουσία σε δικαστές γνωστούς για τις φιλοκυβερνητικές θέσεις τους, τις οποίες μάλιστα απροκάλυπτα διατυμπανίζουν. 

Η περίπτωση Γεωργιάδη – Τουλουπάκη δεν είναι ένα ακόμα επεισόδιο από την προσπάθειά ελέγχου της Δικαιοσύνης από την Κυβέρνηση. Είναι παγίδα κάτω από το θεμέλιο λειτουργίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Οι πολίτες οφείλουν να αντιδράσουν σ’ αυτό τον κατήφορο.