Η επιτροπή της Γιάννας Αγγελοπούλου, σίγουρα δεδομένων των καταστάσεων, αναπροσαρμόζει τα σχέδια της για τους εορτασμούς των 200 ετών από την εθνική παλιγγενεσία. Η πολύπαθη Ελληνική παιδεία από την άλλη, αντικρίζει το μέλλον της θολό και αβέβαιο να πελαγοδρομεί ανάμεσα στις διαφωνίες των λοιμωξιολόγων και την πολιτική μεροληψία.

Και αν η φετινή χρονιά θα κλείσει όπως-όπως, τα ερωτηματικά πληθαίνουν για το «πρώτο κουδούνι» του Σεπτεμβρίου. Ο σχεδιασμός θα είναι πρωτόγνωρος, οι συνθήκες ασταθείς(ενόψει του δεύτερου κύματος της πανδημίας) και οι εκπαιδευτικοί στόχοι εφήμεροι. Με άλλα λόγια, οι διδάσκοντες που θα μπουν στις νέες τους τάξεις, ιδιαίτερα σε Γυμνάσια και Λύκεια θα πρέπει να γνωρίζουν πως θα αντιμετωπίσουν τα μαθησιακά κενά των παιδιών που έχουν διδαχθεί πλημμελώς την περσινή ύλη.

Οι προκλήσεις όμως ουδόλως σταματούν εκεί. Οι μαθητές της Γ Λυκείου ομού και οι καθηγητές τους είναι πολύ πιθανόν(από τον Οκτώβριο) να διεξάγουν την αναπαραγωγή(και όχι την επανάληψη) μιας ολοκαίνουργιας για εκείνους ύλης, που θα αποτελέσει και το «εισιτήριο» για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποκλειστικά με τηλεκπαίδευση. Πρόκληση και για μαθητές και για εκπαιδευτικούς που έχει τα θετικά της μεν, αλλά είναι αρκούντως εξουθενωτική  χωρίς σε όλο αυτό το σχήμα να υπολογίζονται τα προβλήματα της ευρυζωνικότητας ή της ψυχοσύνθεσης παιδιών χωρίς κοινωνική δραστηριότητα.

Όλα αυτά βέβαια, είναι δύσκολο να τύχουν της δέουσας προσοχής, την στιγμή που η πολιτική τάξη της χώρας επικεντρώνεται(και ορθώς) στην επανεκκίνηση της οικονομίας αλλά και στο σχεδιασμό της «νέας κανονικότητας». Ένα «άρωμα»  που δεν αφήνει ανεπηρέαστη και την Παιδεία, που αντί να στρέφει την προσοχή της στον σχεδιασμό του μέλλοντος με ισοτιμία και κοινωνική δικαιοσύνη, αναλίσκεται σε κενές διαμάχες μεταξύ συνδικαλιστών και βουλευτών-τηλεαστέρων.

Η ελληνική παιδεία πατώντας σε στέρεες βάσεις είναι ανάγκη να αλλάξει ουσία και περιεχόμενο. Να αλλάξει κατευθύνσεις και να απεκδυθεί την «ξηρότητα» των εξετασιοκεντρικών μοντέλων, της κούφιας αυθεντίας και της «για τα μάτια του κόσμου» περιώνυμη κάλυψη της ύλης. Πρέπει τώρα να στοχεύσει στο να παράγει κοσμοπολίτες, χωρίς συμπλέγματα, ενεργούς πολίτες που δεν επαναπαύονται στην φιλοκατηγορία και τον πελατειασμό.

Αν όχι τώρα, πότε;

Διονύσης Γ. Γράψας

Ιστορικός