Δεν ξέρω τι θα γίνει το καλοκαίρι με το θέμα της δουλειάς. Αν εξαιρέσω τα κρατικά θέατρα, που ούτως ή άλλως πληρώνονται και πρέπει να κάνουν δουλειές, δεν ξέρω ποιος ιδιώτης θα βγει αυτή τη στιγμή να κάνει περιοδεία. Δεν ξέρω αν οι θεατές θα... δεχτούν να συγχρωτιστούν, να πάνε στην Επίδαυρο, 7.000- 8.000 άνθρωποι... Δεν μπορώ να σκεφτώ τι λύση θα μπορούσε να βρεθεί... Να κάθονται οι θεατές ανά 2 μέτρα; Άρα τα εισιτήρια να γίνουν διά του τέσσερα; Δεν μπορεί να γίνει κι αυτό... αλλά πιστεύω ότι θα βρεθεί μια λύση, όπως αναφέρει το Λοιπόν.

Δεν ξέρω αν θα αντέξουμε οικονο­μικά και λέω ότι ειδικά για τη χώρα μας, ήταν πολύ άδικο αυτό που έγινε, γιατί κάτι πήγε λίγο να... ισιώσει, δεν λέω για κάποια ανάπτυξη, δεν έβλεπα κάτι τέτοιο, αλλά υπήρχε ένα... φωτάκι, τώρα ένα δυνατό «χέρι» μας πήρε και μας πήγε πάλι πίσω. Δεν ξέρω πόσο μπορεί να αντέξει η οικονομία μας. Δεν τα βλέ­πω μαύρα ούτε άσπρα, αλλά γκρίζα. Μέσα σε όλη τη μαυρίλα, δεν μπορούμε να μην κάνουμε σχέδια, κι ας γελάει ο Θεός.

- Τι σχέδια κάνεις;

Επαγγελματικά θα συνεχίσουμε το έργο «Ψύλλοι στ’ αφτιά», στο θέατρο «Μουσούρη» που ήταν εξαιρε­τικό και περάσαμε πολύ ωραία όλοι μαζί, ήμασταν κάθε μέρα γεμάτοι. Είναι από τις παραστάσεις που είμαι υπερήφανος που έπαιξα, είχε αλήθεια και τέ­λεια προσέγγιση του Πέτρου Φιλιππίδη στον Φεϊντό, μέχρι μουσική και χορό βάλαμε. Πέρασα μια ευλο­γημένη σεζόν, ήταν φοβερή χρονιά, ήταν από τις ευτυχισμένες μου στιγμές.

- Στην τηλεόραση σε παρακολουθήσαμε λίγο τη σεζόν που πέρασε...

Έκανα φέτος κάποια «γκεστάκια», που είχα αρκετά χρόνια να κάνω, ενώ κάποια στιγμή μου τηλεφώνησαν για το σίριαλ «Άγριες μέλισσες», χωρίς να μιλήσουμε για το «τι και το πώς», θα πήγαινα από τα στούντιο να μιλήσουμε, όμως ήρθε ο κορονοϊός και σταματήσαμε. Δεν μ’ ενδιαφέρει, ειλικρινά, αν έκανα ή δεν έκανα τηλεόραση, το βασικότερο θέμα μου αυτή τη στιγμή είναι τι γίνεται γενικά, καθώς και η τηλεόραση θα επανέλθει... Εδώ επανήλθε το Mega. Ίσως να είμαι από τους λίγους που δεν το βλέπω, στενοχωριέμαι που επανήλθε.

- Γιατί στενοχωριέσαι που επανήλθε το Mega στις τηλεοπτικές μας οθόνες;

Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω διάφορα πράγματα, διάφορες μεθοδεύσεις κι αυτό με τρελαίνει. Στε­νοχωριέμαι που επί τρία χρόνια παίζονταν όλα μας τα σίριαλ και δεν πήραμε ούτε ένα ευρώ. Υπήρχαν απαγορευτικά να μην παίζονται κι όμως παίζονταν.

O «Διόνυσος», ο οργανισμός που έχει τα πνευματικά μας δικαιώματα, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, οπότε, τώρα βλέπεις ότι το κανάλι ξεκίνησε βασιζόμενο σ’ εκείνα. Aς ελπίσουμε ότι τώρα θα πάρουμε, που παίζονται επαναληπτικά όλα αυτά κατά κόρον. Το επάγγελμά μας δεν ήταν αυτό που ήταν, έχει «χαλά­σει» πάρα πολύ. Υπάρχουν ηθοποιοί που παίρνουν στην τηλεόραση 600-700 ευρώ το μήνα, υπάρχουν κι αυτοί οι μισθοί, από εκεί και πέρα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Ελεύθερο επάγγελμα είναι, εννοείται πως ο παραγωγός άμα θέλει θα σου πει: «Έλα τζάμπα». Το θέμα από εκεί και πέρα είναι γιατί το δεχόμαστε. Να γυρίσουμε στο σωματείο μας, να το δυναμώσουμε, μήπως κερδίσουμε τίποτα. Βέβαια, δεν ήμουν από εκείνους που πίστευαν ότι τα λεφτά που δίνονταν κάποτε αντιστοιχούσαν στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά όλο αυτό που ζούσαμε ήταν μια σαπουνόφουσκα.

Δεν είμαστε καμία μεγάλη αγορά να δίνονται τρελά λεφτά, αλλά όχι και αυτά που ακούω τώρα τελευταία. Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει ποτέ την πραγματικότητα, μια ζωή θα ζει ή σε φούσκα ή στον πάτο. Μιλάω για το γενικό καλό, γιατί θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα ότι μέχρι στιγμής δεν έχω τύχει καλής αντιμετώπισης. Δεν έχω παράπονο.

Αυτά τα ποσά που ακούω τώρα... ποτέ... η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται, με σέβονται, με εκτιμούν και δεν μου ζήτησαν ποτέ να συμμετάσχω με τέτοια λεφτά. Στην τηλεόραση, κάποια σίριαλ που έχουν σταματήσει, θα πάνε του χρόνου... τι θα γίνει; Πώς θα γίνει;

Όλο αυτό που ζούμε είναι παγκόσμια πρωτόγνωρο, θα δούμε πώς θα δοθούν λύσεις. Η ψυχολογία μας πρέπει να είναι καλά, δεν κρύβω πως κάποιες στιγμές «πέφτω». Η εγγονή μου, που είναι 3 ετών, με ρωτάει: «Τι είναι αυτός ο κολονοϊός;», με την οποία μιλάμε 3:00 το ξη­μέρωμα, λόγω διαφοράς ώρας, γιατί σε αυτούς είναι 6:00 το απόγευμα.