Βρισκόμαστε στην αρχή της Ελληνικής άνοιξης, που ωστόσο ταυτόχρονα σημαίνει την απαρχή μιας δυνατής βαρυχειμωνιάς στην οικονομία μας. Στην κορυφή αυτής της αρνητικής κατάστασης για την χώρα, όπως και σε όλο τον κόσμο οι πάμπολλοι νεκροί που αφήνει πίσω του ο «ύπουλος» εχθρός.

Ύπουλος για εμάς..., μιας και αυτός με αριστοτεχνία εξαπλώνει και αναδημιουργεί το DNA του ακριβώς όπως βρίσκεται στο γενετικό του κώδικα,
σαν σχέδιο. Τα επόμενα θύματα είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όχι του ιού αλλά μιας άτολμης κυβέρνησης να προστατέψει την οικονομία αλλά και τους
πολίτες της. Το πιθανότερο είναι ότι θα φανεί στο άμεσο μέλλον και έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται στο μέρος της οικονομίας που περιορίζεται. Πιθανότατα έχει οδηγήσει, ή θα οδηγήσει πολύ κόσμο σε απόγνωση και κλείσιμο επιχειρήσεων, ή μάλλον λουκέτο βγαίνοντας από τα μέτρα. Ξεχνάμε ότι μόλις βγαίνουμε από μία δεκαετή περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και όσοι έχουν καταφέρει να σταθούν όρθιοι το έκαναν με πολύ προσπάθεια και
αφαίμαξη, μην έχοντας δυνατές άμυνες για έκτακτα περιστατικά.

Τα προβλήματα ΟΛΩΝ των επαγγελματιών ξεκίνησαν από την πρώτη ημέρα επιβολής εκτάκτων μέτρων. Η διατροφή οικογενειών, η συντήρηση νοικοκυριών- επιχειρήσεων είναι καθημερινή μάχη μιας που πολλοί, σε αυτό το μεροκάματο στηρίζονταν για την καθημερινή επιβίωση. Πιθανώς λοιπόν αρκετοί να βρέθηκαν σε μια δεινή κατάσταση με ελάχιστα χρήματα στο πορτοφόλι και τις υποχρεώσεις να τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να προστρέξει σε αυτούς που στηρίζεται για την οικονομία της χώρας, άρχισε το βασανιστήριο της σταγόνας των ΚΑΔ, με εντασσόμενους, χωρίς εντασσόμενους, με κλειστούς, με, με, με εξαιρέσεις και κυρίως αναστολές. Όχι άμεσα βοηθήματα, αλλά αναστολές πληρωμών.

Δηλαδή στη λογική, ότι άμα καταφέρεις να επιζήσεις και ανοίξεις, στο τέλος- τέλος θα πληρώσεις. Και ας ήσουν κλειστός χωρίς να ευθύνεσαι ή ενώ δενείχε περιοριστεί η αγοραστική ικανότητα εν μέσω κάποιας δέσμης μέτρων. Για να ευημερήσουν οι επιχειρήσεις χρειάζεται χρήμα και ψυχολογία. Και τα δύο αυτή την περίοδο είναι στο ναδίρ.

Κόσμος τρομαγμένος, αβεβαιότητα, κλειστές επιχειρήσεις και αδυναμία σχεδίων. Άρα το ενδιαφέρον για κατανάλωση τείνει στο μηδέν και περιορίζεται στα άκρως απαραίτητα στα μεγάλα super-market και στα φαρμακεία. Οι υπόλοιποι; Χάλια, μαύρα χάλια.

Αντί λοιπόν πραγματικής στήριξης που στις περισσότερες των περιπτώσεων επιχειρήσεων δεν επαρκούν, τα μέτρα περιορίζονται σε 800άρια για περίοδο
ενάμισι μήνα και αναστολές πληρωμών. Ελάφρυνση; Μέριμνα για το επόμενο διάστημα μέχρι ομαλοποίησης της οικονομίας; Πρόβλεψη για την απώλεια της τουριστικής σεζόν και της απώλειας δεκάδων δις από τουρίστες, χιλιάδων θέσεων εργασίας; Για την επόμενη μέρα δηλαδή; Το εύρος του βοηθήματος
για όλους τους επαγγελματίες θα έπρεπε να είναι συνάρτηση των φορολογικών τους δεδομένων και όχι απλά και για όλους ένα ποσό που στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι ισχνό.

Πως θα επιζήσει μια επιχείρηση με ημίμετρα που περιορίζεται σε πληρωμή ποσοστού ενοικίου, όταν εύκολα θα μπορούσε να υπάρχει αναστολή καταβολής με ταυτόχρονη-ισόποση ελάφρυνση των ιδιοκτητών από φορολογικές υποχρεώσεις (π.χ.ΕΝΦΙΑ). Κουβέντα για αναστολή τέλους επιτηδεύματος, κουβέντα για αναστολή προκαταβολής φόρου ή για επιστροφή της προκαταβολής που έχει προκαταβληθεί το προηγούμενο έτος, κουβέντα για την παρακράτηση του 20%, κουβέντα για μείωση ΕΝΦΙΑ σε επαγγελματικά ακίνητα, κουβέντα για εκπτώσεις και στήριξη σε όλες αυτές τις κατηγορίες φόρων που στραγγίζουν
την αγορά ή για τους συντελεστές φορολόγησης για το επόμενο διάστημα που θα κινούμαστε πάνω σε τεντωμένο σχοινί.

Για να αρμέγεις την αγελάδα πρέπει να ζήσει πρώτα. Και για να ζήσει πρέπει να την ταΐζεις και όχι απλώς να μεταθέτεις το πότε θα φάει το σανό. Και όταν μιλάμε για επιχειρήσεις αυτό είναι χρήμα και όχι σανό, όπως η κυβέρνηση επιχειρεί να μας ταΐσει.

Κωνσταντάτος Ηλίας
Ταμίας Εμπορικού Εισαγωγικού Συλλόγου Πατρών
Μέλος Συντονιστικού της Δημοτικής Παράταξης ΩΡΑ ΠΑΤΡΩΝ